-جایی که عاشق بودیم؛

می خواستم به تو بگویم که به جز تو از همه ناامید گشته ام و می ترسم؛ اما پیش از آنکه به تو بگویم تو نیز ناامیدم کردی...

ﮔﺎه‌گاهی ﮐﻪ ﺩﻟﻢ می‌گیرد به خودم می‌گویم، در دیاری که پر از دیوار است ﺑﻪ ﮐﺠﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﺭﻓﺖ ﺑﻪ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﭘﯿﻮﺳﺖ ﺑﻪ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺩﻝ ﺑﺴﺖ؟

سهراب سپهری

چه اندوهى! لبانم اينک طعم تو را از خاطر برده است...

آنا آخماتووا

‌

گفت: هیچکس از دوری و نبود هیچکسی نمُرده، مُرده؟ تو دلم گفتم: مرده ها که زبونِ گفتن ندارن!

"آدمى‌ست ديگر؛ حتی در اقيانوس هم زنده مى‌ماند اما گاهى در يک جرعه دلتنگى غرق می‌شود."🌊

‌هم‌چنان به زندگی ادامه می‌دهم، اما آوای قلب‌ام به زیبایی روزهای گذشته نیست.

‌ من به دنیای درونم باز می‌گردم، ‏آنجا رؤیای هیچ‌کس ‏نقش بر آب نمی‌شود. ‏

اُغوز آتای

میز اگر بودم؛ خاک گرفته بودم از این سکون و سکوت و‌ تنهایی...

علیرضا روشن

میدانی دلتنگی چیست؟ دلتنگی آن است که جسمت نتواند به آن جایی برود که جانت به آنجا میرود...

-در خستگی‌ام همه پیوندها گسسته انگار. هیچ نمی‌خواهم. پرسشی هم ندارم. و نه دردی. از بودن خود احساس خفه‌ای دارم. تکّه کاغذی شده‌ام که با بادی تاب می‌خورد. نه به راهی می‌رود، نه پایداری می‌کند. رفته می‌شود. چنین هنگامی خالیم از ترس و نه اضطرابی با من.

هنوز در سفرم