والس آبي تیره؛

به این کاور از Master Song لئونارد کوهن گوش کنید. یکی از کاورهای موردعلاقمه. من کوهن رو میپرستم و با اینهمه کاور فرهاد از این ترک رو بیشتر از نسخه‌ی اصلیش دوست دارم. لئونارد کوهن این ترانه رو تسلیم شده می‌خونه –مثل یک پسربچه‌ی دلخور، گاهی با تمسخر اما تسلیم. فرهاد اما انگار خشمگینه، انگار در تمام مدت داره می‌پرسه چرا؟ به استهزا می‌گیره، آروم به نظر می‌رسه اما هرقدر می‌گذره، بیشتر متوجه‌‌ی خشم سرکوب شده‌اش می‌شی. کاور فرهاد حدود ۲ دقیقه از نسخه‌ی اصلی بیشتره. کلمات رو آروم‌تر بیان میکنه و همچنان می‌شه طغیانش رو شنید و حس کرد. کوتاه نمیاد، هرگز کوتاه نمیاد.

I've lain by this window long enough; To get used to an empty room. And your love is some dust in an old man's cough..

چیبگم دیگه..خوبه، قشنگه. بخونید

- زندگی ناتمام خود را ادامه می‌دهیم.

نامه‌ات به من میگوید تو خوبی، از آن نوع که انسان برای احساسش باید خیلی والا باشد. اما می‌دانی؟ تو هنوز از خودت بیرون نیامده‌ای. تو هنوز در پرده‌ای..

تشنگی من برای شنیدن حرف‌ها، مال حرف‌های تو بود که در آن نوشته بهانه‌ای یافته بود، راهی پیدا کرده بود تا متولد شده بود و این هنوز آغاز ماست. ما بعدها تکمیل میشویم و این بسته به قبول حقیقتی است که تو در این نامه‌ات فراموش کرده‌ای.. زندگی گذشته من که در پاره‌‌ی نوشته‌هایم باقی‌مانده، نشان میدهد که استعداد من در تحمل رنج بسیار است.

دارم هشت نامه عاشقانه مرتضی‌کیوان به همسرش رو میخونم و تا به الان هر جمله‌اش زیبا بود.. اگر در آخر‌ هم نظرم تغییر نکرد فایلش رو اینجا میذارم.

نامه من، نامه تو، هردو ناتمام بود. حرف‌های ما زندگی ما ناتمام است.