دو روز مانده به عدن

صدات می‌کنم «یا راحم من لا راحم له.» و مطمئن می‌شم «که رحم اگر نکند مدعی، خدا بکند.»

حس می‌کنم باید خوشحال‌تر از این حرف‌ها باشم، ولی نیستم. دلیلی هم براش ندارم. حوصله هم ندارم فکر کنم بهش. مشغول درسم، هیس.

نسخه‌ی تریال زندگی یک‌جا تموم می‌شه و بقیه‌ی هزینه‌ها رو باید با قلبت بدی.

گفت خدا آدم‌هایی که ریسک می‌کنن رو دوست داره؛ پس با این حساب عاشق منه.

یه قایق کاغذی درست کردم انداختم توی آب، توی اقیانوس.

داشتم فکر می‌کردم الان باید به الهه‌ی هماهنگ‌کننده‌ی امور متوسل بشم که کارم راه بیفته. بعد فکر کردم خدا اسمی نداره که بر همین کار دلالت کنه که با اون اسم صداش بزنم بلکه این پیچ تاریخ رو هم رد کنم؟ یادم نیومد. یهو یا منیجر/ Ya manager از ذهنم گذشت. حالا بگذریم که بعدش یا مدبر هم یادم اومد ولی همین که یا منیجر زودتر به ذهنم وارد شد خودش نشون می‌ده مغز بشر معاصر ایرانی به واسطه‌ی انگلیسی‌پرونی آسیب جدی دیده. @kalamebazi

نمی‌خوای دیگه. مبرهنه. چون اگه می‌خواستی می‌شد. عرفتُ الله بفسخ العزائم.

و آن ریسمان؟ گسسته.

من در هوا معلّق،