به کجا چنین شتابان

عشق در وجود همه ساری است. اما از وجود همه جاری نیست. اینطور نیست که در وجود برخی باشد و در برخی نباشد. همه از عشق نصیب دارند. زیرا عشق خمیرمایه هستی است. منتها نکته این است که در قلیلی بروز کرده و به ظهور رسیده و در بسیاری هنوز در پرده است. آنچه باعث می‌شود که عشق در حجاب باشد، منیّت است. منیّت را ذهن بشری می‌سازد و اوست که مانع بروز عشق است. زیرا عشق آنگاه که بیاید، ذهن دیگر مجال عرض اندامی نخواهد داشت. به تعبیری ظهور عشق، مرگ ذهنِ منیّت ساز است. از این روست که عاشق را مجنون می‌نامند. ظهور عشق،  شجاعتی سالکانه می‌طلبد زیرا بشدت زندگی معمول را دگرگون می‌کند و گاه تمامی پل‌های بازگشت به زندگی ذهنیِ پیشین را ویران می‌نماید. در چنین حالتی عقبگرد بدترین کار ممکن است. سالک حق، باید تا محو کامل منیّت به پیش برود و خود را برای همیشه از شرّش بِرَهانَد.

🌟رنج نباید تو را غمگین کند. این همان‌ جایی است که اغلب مردم اشتباه می‌کنند. رنج قرار است تو را هوشیارتر کند، به اینکه زندگی‌ات نیاز به تغییر دارد.

#ساکن_لحظه_حال_باش #اکهارت  🌸🌿

مشاهده کننده و مشاهده شونده یکی ست

"مشاهده" فضاییست که مشاهده کننده و مشاهده شونده در آن فضا هستند "مشاهده" به سطح مشاهده کننده نزول کرده تا بتواند خودش را به عنوان مشاهده شونده ببیند انسان وقتی از خواب این دنیایی که داریم زندگی میکنیم بیدار میشود جهان را در خودش می‌بیند

در دیار عشق زبان حکم نمی‌راند. عاشق بی‌زبان است. شمس_تبریزی

فیلمی نگاه می‌کنید و  انواع و اقسام اتفاقات ناجوانمرادانه را در آن می‌بینید. ولی بعد به خودتان می‌آیید و می‌گویید: «فیلم است دیگر! حقیقی که نیست.» زندگی‌تان هم باید همین‌گونه باشد.  همه‌ی اتفاق‌هایی که میفتند را مشاهده می‌کنید, نگاه می‌کنید و تماشا می‌کنید. ولی هیچ‌گاه واکنشی نشان نمی‌دهید. هیچ‌گاه نه در مقام  جانبداری هستید یا مخالفت.  آگاه هستید و این شما را آزاد می‌کند. رابرت آدامز از کتاب سکوت دل

چه کسی تجربه کننده است؟ آن چه را می بینید، می شنوید، می چشید، لمس و بو می کنید، به طور یقین کردن اشیا است آن ها چیزهایی هستند که تجربه می کنید، اما چه کسی فاعل این دریافت هاست؟ حال اگر برای نمونه بگویید: "خوب البته من جين اسميت حسابدار، ارشد چهل و پنج ساله آمریکایی، مطلقه و مادر دو فرزند، فاعل این تجربه هستم" ، سخت دچار اشتباه شده اید جین اسمیت یا هر کس دیگری که با مفهوم ذهنی خود از جین اسمیت یکی می شود، هر دو مفعول این تجربه یعنی مورد آزمایش هستند نه آزماینده. هر تجربه ای از سه عنصر حس، دریافت و اندیشه، تشکیل شده است که اندیشه تصاویر ذهنی و احساس را در بر می گیرد. همه این تعاریف جین اسمیت، حسابدار ارشد چهل و پنج ساله آمریکایی مطلقه و مادر دو فرزند افکار هستند و از این رو بخشی از آن چه که در لحظه اشتغال فکری تجربه می کنید، به شمار می آیند. همه این ها و هر آن چه که بتوانید در باره خود بگویید یا فکر کنید مفعول هستند نه فاعل، یعنی تجربه هستند نه تجربه کننده. شما می توانید هزاران تعریف یا فکر دیگر را از آن کسی که هستید بر این تعاریف بیفزایید و با چنین کاری به طور یقین پیچیدگی تجربه از خود و همچنین درآمد روان کاوتان را بیش تر کنید اما به این ترتیب، شما به آن شخص تجربه کننده که پیش از همه تجربه ها وجود داشته است و بدون او هیچ تجربه ای نیست نمی رسید. بنابراین چه کسی تجربه کننده است؟ شما هستید. شما کیستید؟ آگاهی آگاهی چیست؟ این سؤالی است که نمی توان به آن پاسخ داد. لحظه ای که به این پرسش پاسخ دهید آگاهی را تحریف و آن را به مفعولی دیگر تبدیل کرده اید. ادامه دارد ... اکهارت تله جهانی نو ص 223 و 224 کانال اکهارت تله

‌ چرا مغز که ابزاری شگفت‌انگیز، پیچیده و عالی است، نمی‌تواند رنج، بدبختی و هرج و مرج انسانی ما را حل کند؟ این به این دلیل است که ما همیشه سعی می‌کنیم با فکـر به آن پاسخ دهیم، فکـر که (از جنس) گذشته است. جیدو کریشنامورتی

ارزش ها عامل دیگر تسهیل زندگی مکانیکی ارزش ها هستند. هر جامعه  و هر گروه انسانی برای خودش یک نوع سیستم ارزشی بر حسب شرایط ایجاد می کند که ممکن است بسیار متفاوت از سیستم ارزشی جوامع دیگر باشد. البته ما انسانها در درونمان یک مکانیزم غریزی برای تعیین آنچه درست است داریم و آن وجدان است . معنای وجدان را بصورت مفصل بررسی خواهیم کرد. با این حال عموم انسانها دسترسی مستقیم به وجدان ندارند و برای تسهیل همکاری و ارتباطاتشان نیازمند یک سیستم ارزشی مشترک و این که چه کاری درست و چه کاری نادرست است میباشند. علیرغم مفید بودن ارزش ها در زندگی انسان مکانیکی، باعث میشوند که یک سیستم قضاوت اتوماتیک در ذهن انسانها بر مبنای ارزشها شکل بگیرد و همین نگاه همراه با قضاوت باعث میشود که انسان نتواند امور را همانطور که هست ببیند. اگر انسان چیزی را بد بداند ، بصورت دفاعی و با پیش فرض منفی به آن مساله نگاه می کند و نمی تواند تمام جنبه ها و احیانا نکات مثبت و مفید آن امر و علل ریشه‌ای پیدایش آن را ببیند و در مورد اموری که خوب می داند هم نوعی نابینایی در مورد نکات و عوارض منفی آن شکل می گیرد . بنابراین کسی که زندگی آگاهانه دارد ، باید بتواند به امور ورای هر گونه قضاوت نگاه کند و این کار مخصوصا برای نگاه به خود بسیار سخت است و نگاه بدون قضاوت برای زندگی آگاهانه و پذیرش خود امری لازم است.