نوروزی

باز خوانی ترانه ای قدیمی و زیبا ، با صدای نوید نوروزی .

کانال بزم موسیقی «دل دیوانه» خواننده و آهنگساز: ویگن ترانه‌سرا: پرویز وکیلی پس از این زاری مکن هوس یاری مکن تو ای ناکام،دل دیوانه با غم دیرینه‌ام به مزار سینه‌ام بخواب آرام،دل دیوانه با تو رفتم بی تو باز آمدم از سر کوی او  دل دیوانه پنهان کردم در خاکستر غم آن همه آرزو،دل دیوانه چه بگویم با من ای دل چه‌ها کردی تو مرا با عشق او آشنا کردی پس از این زاری مکن هوس یاری مکن تو ای ناکام،دل دیوانه 🎼 بهترینهای موسیقی اینجاست @bazmemousighi 🎵🌹

و اینجا هنوز کافه نادری است هنوز قهوه‌های کافه نادری خوب‌اند هنوز بدیع‌زاده خوب می‌خوانَد هنوز سعدی خوب می‌نویسد و هنوز دلتنگِ تو بودن خوب است خوب است که هیچ‌کس اینجا نمی‌پرسد: چرا دوتا قهوه؟ خوب است که هیچ‌کس اینجا نمی‌فهمد چرا دوتا قهوه خوب است که صدا به صدا نمی‌رسد اینجا وقتی داد می‌زنم: آقا! دوتا قهوه آقا! صدای خزان بدیع زاده را پایین بیاور دیگر به تنم جان نمانده است و اینکه در رفتنِ جان از بدن مردم حرف‌های زیادی می‌زنند، حرفِ زیادی می‌زنند اینجا هنوز کسی‌ست که به‌اندازهء هزاران‌نفر نیست و جایش روی تمام صندلی‌ها خالی‌ست کسی‌که هر پاییز پای تمام درختان شهر شدخزانِ تازه‌ای خواهد کاشت. .

‏هر آهنگی ‌رو‌ که گوش میدم، منو یاد یه خاطره میندازه در واقع من به آهنگا گوش‌ نمیدم، به خاطره هام گوش میدم ...

اینجا کافه نادری است ،،!! در چهار راه قوام السلطنه خیابان جمهوری پر از خاطره و یاد هاست ولی هنوز هست و نفس میکشد هدایت، فروغ وشاملو کجا هستند؟ کافه‌نادری» با قدمت ۹۴ ساله‌اش هنوز هم یادآور بزرگان فرهنگ و ادبی چون؛ صادق‌هدایت، احمد شاملو، فروغ فرخ زاد، سیمین‌ دانشور، جلال‌آل‌احمد، نیما‌ یوشیج و سیاوش‌کسرایی است که روزگاری محفلشان دور همین میز و صندلی‌های چوبی لهستانی بوده و در همین مکان قلم می زدند!‌‌ کافه نادری مثل بعضی از کافه های فرانسوی یک محفل ادبی بود. پایگاه روشنفکران ایران در دهه چهل و پیش از آن. صادق هدایت همیشه  پشت میزی کنار پنجره، درست همان جایی که سالن به طرف تراس پیش رفته می نشست و موقعی هم که وارد سالن می شد و می دید کس دیگری آنجا نشسته از کافه خارج می شد و به دکه کتاب فروشی جلو کافه سر می زد و جا که خالی می شد یکی از گارسن ها می آمد و صادق خان را صدا می زد. شب ها هم با دوستانش شام رو در حیاط می خورد. هدایت بیشتر رفت و آمدش به کافه نادری بود و با بزرگ علوی، مسعود فرزاد و مجتبی مینوی (گروه ربعه) گرد هم می نشستند و در مورد جدیدترین آثار خود بحث و اظهار نظر می کردند. صادق هدایت استعداد زیادی در شوخی و مزاح داشت. به همین خاطر بیشتر کسانی که وی را می شناختند دوست داشتند تا با او سر یک میز بنشینند. سیمین دانشور در خاطراتش می گوید: هر دوشنبه صبح که جلال می خواست به دیدار مادرش برود اول سری به کافه نادی می زدیم. صاحب کافه می دانست ما دوشنبه ها اونجا می رویم. چند میز کنار هم برامون خالی می کرد. صادق چوبک، من و جلال، رضا براهنی، سیروس طاهباز، غلامحسین ساعدی و خیلی های دیگه اونجا می آمدند و دور چند میز می نشستیم و حرف می زدیم. پوران فرخ زاد می گوید: من و فروغ واقعا کافه نادری را دوست داشتیم.آنجا برایمان بهشت کوچکی بود که به‌ موسیقی گوش می کردیم و دوستان دور و نزدیکمان را می دیدیم. فروغ و دوستانش همیشه آنجا جمع می شدند: نادر نادرپور، سیاوش کسرایی، نصرت رحمانی، هوشنگ بهشتی و خیلی های دیگر را آنجا می دیدیم و برای همه دست تکون می دادیم یا باهم قهوه ای می خوردیم. حالا دیگه از زیبایی حیاط چیز زیادی باقی نمانده. دیگر صادق هدایت، فروغ فرخ زاد، احمد شاملو، سیمین و کس دیگری نیست که روزها در سالن روبه روی آن بنشینند و شب ها با صدای زیبای پیانو کنار حوض شام بخورد. .

ترانه ی خاطره انگیز و دلنشین قدیما ،،،! فرامرز اصلانی که ،،،،یادش بخیر .