🤍𝑵𝒐𝒕𝒉𝒊𝒏𝒈🤍

شب جمعه به خواب که رفتم خانه از زندگی لبالب بود همه‌چی واقعا مرتّب بود شبِ شب بود، تا ابد شب بود داخل کوچه هیچ‌چیز نبود

بنظرم غمگین‌ترین مکالمه‌ی عمر آدم اونیه که آخر شب توی خلوتِ خودت، با خودت دعوا میکنی، خودتو سرزنش میکنی چون به آدمای بی‌لیاقت اهمیت دادی، از خودت بدت میاد چون سر بعضی از آدما اشک ریختی، در آخرم خودت اشکاتو پاک میکنی و میگی کمتر غصه بخور همه‌چی درست میشه.

شعر می گویم و گُه روی ورق می آید از همه زندگی ام بوی عرق می آید خواب خوش بودم و سردردِ پس از بیداری ست عاشقی چیز قشنگی ست... ولی تکراری ست چشم بی حالم در کاسه ی خون افتاده رختخوابم جلوی تلویزیون افتاده ریشه ام سوخته و کهنه شده ته ریشم نیستی پیشم و بهتر که نباشی پیشم!! زنگ من می زندت با هیجان در گوشی باز هم گم شده ای در وسط خاموشی خسته ام مثل در آغوش کسی جا نشدن خسته ام مثل هماغوشی و ارضا نشدن بی تفاوت وسط گریه شدن یا خنده می کشد سیگاری یک شبح بازنده بی هدف بودم در مرثیه ی رؤیاهام ناگهان یک نفر آهسته به من گفت: «سلام... » چشم وا می کنم و پیش خودم می بینم: دختری تنها بر صندلی ماشینم خسته ام از همه کس، از همه چیز از من و تو... دخترک می گوید زیر لب، آهسته:برو...

آدم کور وقتی چشاش باز بشه اولین چیزی که میشکونه عصای دستشه! همون چیزی که وقتی کور بود بهش نیاز داشت داستان خیلیاست..

شما روی زمین هستید و هیچ درمانی برایش نیست!

1:00

امشب از هر نخ سیگار بدم می آید از خودم از همه انگار بدم می آید ماجرا تا همین جا پرُ خود آزاری ست از همین بیت اسف بار بدم می آید.

من غمگینم ولی نه با تعریفِ مشخصِ غمگین بودن و نه با تعریفِ نامشخصِ اون. من در بیرون بر روی جاده ی پوشیده از جعبه، غمگینم.

مرا با رنج در سرزمین اندوه چال کنید! چرا که در آن زیسته ام. و محترم است مردگان را در زادگاهشان دفن کنند.

آدم ها تغییر میکنند این یک حقیقت تلخ است که جوری تغییر میکنند که هیچ شباهتی با آدم قبل ندارند. من هم تغییر کردم از یک دختر بیست ساله ی پرشور و عاشق تبدیل به یک پیرمرد هفتاد ساله بی احساس شدم ، سیگار میکشم ، کتاب میخوانم ، حرف نمیزنم و دلم برای چیزی یا کسی تنگ نمیشود دیگر حتی حوصله حرف زدن هم ندارم ؛ آمدی و روح پرشورم را بلعیدی و حالا یک پیرمرد هفتاد ساله برایم باقی گذاشتی ، خلاصه کلام آدم ها تغییر میکنند.