در مسير روشن شدگی

«تندرِ خروشان»، سرخپوستی از قبیله وینباگو، در زندگی‌نامه خودنوشتش تجربه ای را نقل می‌کند که ازین نیز به مراتب عرفانی‌تر به نظر می‌رسد. او می‌گوید هنگامی که در کنار دیگر اعضای قبیله نشسته بود و به درگاهِ زمین آفرین نیایش می‌کرد، دریافت که ایزد در میان آنان حاضر شده و روح او و یارانش یکی گشته است.. «داشتم زمین آفرین را نیایش می‌کردم که ناگهان حضور چیزی را بالای سرم احساس کردم، و آن «او» بود. همو که جان خوانندش. همو که زمین آفرین نامندش.. ما همگی در کنار هم نشسته بودیم و یک روح و جان داشتیم.. من با آنان گفتگویی نداشتم.. ما همه یکی بودیم.. برگی از کتاب عرفان در ادیان جهان 🪞

در میان اقوام اولیه می‌توان از تجربه اَنگَکوک یا اِشراق اسکیموها یاد کرد که نمونه‌ای از وقوع حالِ فراعادیِ آگاهی‌ست. گفته می‌شود که این حالِ اشراق زمانی که مبتدی در طریق شمن شدن گام بر‌می‌دارد، به وی دست می‌دهد.. مبتدی پس از ساعت ها انتظار و دعا به درگاه ارواح، به ناگاه در درون خویش گرمیِ آتشی فروزان را حس می‌کند، آتشی که به او قدرتِ ادراکِ اسرار می‌دهد. گفته می‌شود که این شهود او را بسی فراتر از جایی که هست به آنسوی کوهها می‌برد. او رویدادهای آینده را ادراک و با ارواحی که در سرزمین های دور، در سرزمین مردگان هستند، ملاقات می‌کند. 🪞

آرزو می خواه، لیک اندازه خواه

یک ضرب المثل غربی وجود دارد که می‌گوید: «سنگ غلتان خزه نمی‌بندد».. و این گزاره بسیار مبهم است.. و ابهام زیباست، زیرا اجازه می‌دهد تا بسته به شرایط انعطاف پذیر باشیم.. در واقع این عبارت در تعریف اولیه نویسنده به افرادی اشاره دارد که همیشه در حال کوچ کردن هستند و هیچ جا ریشه نمی‌دوانند و برای حفظ آزادی و استقلالشان به این شکل زندگی می‌کنند.. این کار فضیلت است.. اما قرن ها بعد این ضرب المثل دوباره تفسیر شد و به اینصورت نوشته شد: «خزه نمی‌تواند روی سنگی غلتان رشد کند.».. و در اینجا ایستا بودن، مترادف با رکود است.. تحرک داشتن و همیشه در حال حرکت بودن و سازگاری با شرایط جدید بهترین کار است.. بنابراین در اینجا تعبیر و تفسیر این جمله به دیدگاه شما بستگی دارد؛ اگر ثابت ایستادید و خزه بد روی شما رشد کرد، زمان آن رسیده که غلتان شوید.. و اگر همیشه می‌غلتید و نمی‌گذارید خزه زیبا روی شما رشد کند، وقت آن رسیده که نفسی بکشید و به خود زمان دهید.. پس سوال بزرگ اینجاست، که بهتر است در جستجوی هدف بعدی بی حرکت باشیم یا همچنان به حرکت ادامه دهیم؟ و پاسخ این پرسش را فقط خودمان می‌دانیم! 🪞

اما باید یادمان باشد که ۳ سال نشستن روی صخره همیشه بهترین استراتژی نیست و ما باید بیاموزیم و بدانیم که چه مواقعی دست از جنگیدن برداریم..

«ایشی نو اوئه نی مو سان نِن» یک ضرب المثل در ژاپن هست، به معنای «۳ سال نشستن روی صخره».. اندیشه پشت این ضرب المثل اینست که اگر ۳ سال روی صخره بنشینی، در نهایت آن را ذوب میکنی .. مثل کار یا شرایطی که تحمل آن در ابتدا بسیار سخت و دشوار است، اما اگر تسلیم نشوید و ممارست به خرج دهید، در نهایت به آن مسلط خواهید شد.. این ضرب المثل در واقع اشاره به افسانه راهب بودایی دارد که ۳ سال بی حرکت روی صخره ای نشست. آیا او در نهایت سنگ را آب کرد؟ پاسخ چندان مهم نیست.. مهم اراده اوست در تلاش برای آنچه که می‌خواست. 🪞

هرگاه شهامت ایجاد خلأ را داشته باشیم، هستیِ عزیز برای پر کردن آن می‌شتابد.. و این شامل عرصه ‌های معنوی، ذهنی و جسمی زندگی می‌شود.. برای مثال گاه آنچه که باید خالی شود، ذهن و اندیشه ماست.. باید اندیشه، باور و یا حسی را کنار بگذاریم یا کسی را ببخشیم تا جا برای آرامش و شفا باز شود. 🪞