Жарығым❤

Сайып келгенде өмір дегеніміз адамдардың бір-бірін тауып, қайтадан жоғалтуы емес пе өзі...

Мен бақытты болған шақта өзгемен, Қателестім, кешірші деп келмегін...

Каналда біраз өзгеріс жасағым келіп жүр. Әзірге уақытша атпен тұр. Қол босаған соң барлығын қолға аламын.

Жамандыққа жақсылықпен жауап беру, сатқындық, ауыр әрекеттерді кешіру, кейде қайта мүмкіндік беруді бұрын әлсіздік деп санайтынмын. Қазір ойлап қарасам, ол - иманның, адамгершіліктің биік нүктесі екен. Көбінің қолы жете бермейтін, мінезі көнбейтін...

Будет ли это важно через год?..

Соңына дейін күтудің, сағым болған үміттің не мәні бар?..

Соңғы бірнеше күн осында неге жүрмін, мені енді ұстап тұрған ештеңе жоқ қой деген ойдамын. Практика аяқталған. Күтетіндей, қимайтындай не сені ұстап тұрардай себеп жоқ. Астанаға қайта оралу керек сияқты. Мұнда шешілмей қалған мәселе жоқ.

"Біздің баламен танысып көрсін. Таныстан, жақыннан алған жақсы. Өзіміз сырын білетін қыз" дейтіндерден құлақ жауыр болды. Оңтүстікте жүріп точно отырған қыз болмайсың-ау😂 Диплом уақыты жақындаған сайын айтатындары сол. Кетіп қалатынымды білетін сияқты😁

Құда жіберу, жеңгетайлық, қолын сұрау деген дәстүрлер әлі бар екендігін біліп жатырмын. Біздіңкі біреуге мал қайғы, біреуге жан қайғының жайы. Мен диплом, әні-міні 1 айда оқу бітірем деп жүрсем, басқалардың маған құрғаны жоспары күшті деймін😁👍

Ұйықтап қалып, оянғанда сәбише өмірді жаңадан бастағым келеді. Тап-таза, пәк көңілмен. Бұрынғы жасаған қателіктерсіз. Реніш, ашусыз. Өткенсіз. Мейірімділік, жылулық, тазалықпен🙌