گام به گام سوی پروردگار

#آداب آداب و مسائل روز عید قربان 1. نیت درست داشتن؛ خوشی و کارهای عید مثل پوشیدن لباس نو و دیدوبازدید و سایر اعمال به خاطر رضای الله و به‌جاآوری شکر، از نعمت عید و پیروی از سنت باشد. 2. عبادت؛ در شب‌های عید عبادت مستحب است و فضیلت زیادی دارد. 3. سحرخیزی؛ صبح زود بلند شویم و برای رفتن به عیدگاه آمادگی کنیم. 4. نخوردن صبحانه؛ قبل از نماز عید چیزی نخورد، چرا که بهتر است صبحانه در روز عید قربان از گوشت قربانی باشد. 5. غذای مرغوب خوردن؛ در روز عید خوردن گوشت و خرما یا چیز شیرین پسندیده است. 6. غسل نمودن؛ قبل از رفتن به دیدگاه غسل کنیم. 7. آرایش؛ زینت و آرایش را مطابق با دستور شرع انجام دهیم، البته در روز عید فطر قبل از نماز عید ناخن و موهها را کوتاه کنیم و در روز عید قربان مستحب است که بعد از قربانی کردن موهها و ناخن‌ها را کوتاه کنیم. 8. مسواک زدن؛ همیشه و خصوصا برای نماز و شرکت در جمع از مسواک استفاده کنیم. 9. لباس نو پوشیدن؛ در صورت امکان لباس نو بپوشیم. 10. استفاده از خوشبو؛ سعی کنیم خوشبوی مرغوب استفاده کنیم. 11. تغییر مسیر؛ بهتر است مسیر رفتن به طرف عیدگاه و مسیر برگشتن از عیدگاه فرق داشته باشد. 12. زود خواندن نماز عید؛ بهتر است نماز عید قربان زودتر خوانده شود تا مردم بتوانند قربانی‌های خود را زودتر ذبح کنند. 13. بردن بچه‌ها به عیدگاه؛ بچه‌های خود را به عیدگاه ببریم تا این مراسم را مشاهده کنند. (در صورت امکان و بودن انتظام زنان هم می‌توانند در نماز عید شرکت داشته باشند ولی برای آنها نماز عید واجب نیست.) 14. پیاده رفتن؛ در صورت امکان برای نماز عید پیاده برویم. 15. تکبیر گفتن در مسیر؛ در راه تکبیر (الله اکبر الله اکبر لا اله الا الله و الله اکبر الله اکبر و لله الحمد) با صدای بلند خوانده شود. 16. ترک اشراق و نوافل؛ خواندن نوافل قبل از نماز عید و بعد از نماز عید در عیدگاه درست نیست. 17. یادگرفتن؛ یادگیری طریقه‌ و مسائل نماز عید برای همه لازم و ضروری است. 18. گوش دادن به خطبه؛ گوش دادن به خطبه بعد از نماز عید واجب است. 19. ذبح کردن قربانی‌ها؛ ذبح قربانی بعد از نماز عید در شهر درست است، و در جایی که نماز عید برگزار نمی‌شود هنگام طلوع فجر می‌توان قربانی خود را ذبح کرد. 20. اظهار شادمانی؛ خوشی در روز عید و تبریک گفتن به هم دیگر نیز از آداب عید است. 21. صله‌ی رحمی و دید و بازید؛ در سایر ایام و مخصوصا در روزهای تعطیل عید، فرصت خوبی برای انجام این کار است. 22. خوشحال ساختن دیگران؛ شریک کردن خویشاوندان مستمند در خوشی‌های عید با دادن صدقات و کمک مالی به آنها و دادن هدیه و عیدی به زیردستان و کارگران و بچه‌ها، کار پسندیده‌ای است که شایسته‌ی مسلمانان است. 23. زیارت قبور؛ رفتن به قبرستان در روز عید غفلت را از انسان دور می‌سازد، لذا رفتن به قبرستان خوب است ولی ضروری دانسته نشود. 24. دوری از گناه؛ پرهیز از اسراف و گناه مخصوصاً در روزهای عید لازم است. 25. تبریک گفتن؛ تبریک گویی در روزهای عید درست است. 26. مصافحه و معانقه کردن؛ در روز عید بدون لازمی دانستن آن و همچنین معاف کردن حق و حقوق هم دیگر، به شرطی که تارک این کارها ملامت نشود و فقط مخصوص عید دانسته نشود روا می‌باشد. والله اعلم بالصواب. دفتر امور مکاتب پیشین

#آداب آداب عطسه و خمیازه 1. گرفتن جلوی دهان: وقت عطسه جلوی دهان را با دست یا پارچه بگیریم. 2. کم کردن صدا: وقت عطسه به حد توان صدا را پایین بیاوریم. 3. گفتن الحمدلله: وقت عطسه الحمدلله بگوییم. 4. پاسخ عطسه: در جواب الحمدلله یرحمک الله بگوییم و دوباره عطسه کننده بگوید: یهدیکم الله یصلح بالکم. 5. یادآوری الحمدلله: اگر عطسه کننده الحمدلله را فراموش کرد به او یادآوری کنیم. 6. سه بار پاسخ دادن: بیشتر از سه بار پاسخ ندهد. 7. پاسخ ندادن به غیر مسلمان: به عطسه غیر مسلمان پاسخ ندهد. خمیازه 1. جلوگیری: تا حد امکان جلوی خمیازه را بگیریم. 2. گذاشتن دست: پشت دست چپ را جلوی دهان قرار دهیم. 3. صدا ندادن: تولید نکردن صدای عجیب و غریب وقت خمیازه. 4. کم کردن صدا: بلند نکردن صدا وقت خمیازه. دفتر امور مکاتب پیشین

17. تنظیم اوقات شبانه روز: مطابق با آمادگی خود از اوقات شبانه روز استفاده کند، مثلا وقت سحر رابه حفظ مطالب، وقت صبح را برای درس و مباحثه و ظهر را برای نویسندگی و شب را به تکرار و مطالعه اختصاص بدهد. 18. عمل به علم: نیت و روش طالب علم عملی و کاربردی باشد وگرنه جمع اندوخته‌های علمی نزد خود بدون عمل فایده‌ی چندانی برای انسان ندارد، پس طالب علم بکوشد اعمالش با گفتارش مخالف نباشد و در همه‌ی اعمال تابع شرع باشد طالب علم بکوشد به تمام شعبه‌های دین مثل عقاید عبادات معاملات معاشرت اخلاقیات توجه داشته باشد و آنها را یاد بگیرد و به آن عمل کند، هیچ وقت دچار فریب شیطان که می‌گوید بعد از فراغت عمل را شروع می‌کنم نشود. 19. نشر علم: طالب علم بکوشد تا مهارت‌های تدریس، تألیف، خطابت و دعوت و تحقیق را خوب یاد گرفته تا در نشر علم موفق باشد و بنابر استعداد خود به صورت تخصصی در یکی از بخش‌های دین فعالیت کند. 20. حضور مستمر واستقامت: طالب علم باید بدون ضرورت شدید غایب نشود و در صورت عدم حضور در کلاس باید به فکر جبران دروس باشد. 21. تلاش و کوشش: برای یادگیری علم نیاز به تلاش و کوشش و صبر و حوصله می‌باشد. 22. تکرار و مرور: طالب علم باید قبل از حضور در کلاس پیش مطالعه و آمادگی ذهنی و وقت درس توجه کامل و بعد از درس برای حفظ مطالب برنامه‌ تکرار منظم و مشخصی داشته باشد، وبرای یاد گیری درس به همکلاسی‌های خود کمک کند. 23. دعا: همواره علم مفید و توفیقات مزید را از خداوند متعال بخواهد. 24. خجالتی نبودن: در پرسیدن مسائل طالب علم نباید خجالت بکشد باید با رعایت ادب سوالی را که در ذهن دارد بپرسد. 25. سفر برای کسب علم: طالب علم اگر بداند که با سفر کردن بیشتر فایده می‌کند، پس حتما سفر کند. 26. قناعت وترجیح آخرت: طالب علم باید قناعت داشته باشد و راضی به رضای خداوند متعال باشد و آخرت خود را به خاطر دنیا خراب نکند. دفتر امور مکاتب پیشین

#آداب آداب طلب علم 1. اخلاص در نیت: نیت از طلب علم فقط و فقط شناخت خداوند متعال و رضای او باشد، وبداند که اولین کسی که به جهنم می‌رود اهل علم غیر مخلص است. 2. شکر نعمت علم: به سبب نعمت علم همیشه قلبا و عملا خداوند متعال را شاکر باشد. 3. وقت علم آموزی: طالب علم است در ابتدای عمر علم را فرا بگیرد ولی اگر بنابر دلایلی نتوانست در عمر کم علم را یاد بگیرد ناامید نشود و بنابر نیاز و ضرورت خود در هر سن و سالی دنبال علم‌آموزی باشد. 4. اعتدال در خوردن، و خوابیدن: طالب علم در خوردن و خوابیدن زیاده‌روی نکند و به اندازه‌ی ضرورت مشغول به کارهای روزمره شود. 5. اعتدال در سخن: طالب علم باید از زبانش مراقبت کند و از سخنان بیهوده و مشاجرات بیهوده و جر و بحث‌های بی‌فایده اجتناب کند تا تمرکز و فکر او پراکنده نشود، کثرت کلام باعث خودبینی و لغزش می‌شود. 6. اصلاح ظاهر و باطن: علم نور است و گناه مانند پرده‌ای مانع این نور می‌شود؛ پس برای طالب علم ضروری است که قلب خود را از گناهان باطنی مثل: حسد، کینه، تنفر، فریب، تکبر، خودپسندی، غضب و شهوت ... پاک بگرداند و همواره برای اصلاح نفس و قلب خود از رذایل اخلاقی و عادات بد بکوشد و همچنین باید خود را از گناهان ظاهری مثل: تحقیر دیگران، دشنام دادن، چشم‌چرانی، خوردن حرام و ...دور بدارد، طالب علم در دوران طلب علم خیلی زیاد به اوراد و اذکار مصروف نشود بلکه به اندازه‌ی ضروری به آن مشغول شود ولی خیلی زیاد به اصلاح اخلاق و عادات خود توجه داشته باشد و همنشینی با اهل دل را در برنامه‌ی خود قرار بدهد. 7. اعتدال در دوستی و دشمنی: طالب علم نباید وقت گرانبهای خود را در دوستی و دشمنی بگذراند بلکه دوستانی را انتخاب کند که در مسیر علم به او کمک کنند و اهل خیر و صلاح باشند نه اینکه افرادی جاهل، و فاسق و اهل لهو لعب که مانع علم آموزی او باشند، البته حقوق همکلاسی و سایر طلاب را رعایت کند. 8. تمرکز و جمعیت خاطر: طالب علم باید از کارهای غیر ضروری که باعث از بین رفتن تمرکز و انتشار ذهن می‌شود بپرهیزد و بیشتر وقت و توجه خود را در مسیر علم‌آموزی صرف کند. 9. انتخاب اساتید: طالب علم باید در انتخاب استاد دقت کامل کند چرا که سایه‌ی استاد بر او می‌افتد و عادتهای استاد چه خوب و چه بد به او سرایت می‌کند و باید از اساتید باتقوا و ماهر در هر فن استفاده ببرد. 10. ادب، احترام و خدمت به استاد: طالب علمی موفق می‌شود که همیشه محبت و عظمت و احترام استاد در قلبش باشد و خدمت به استاد را برای خود باعث افتخار بداند. 11. احترام به اسباب و وسایل علم آموزی: طالب علم باید کتاب میز و قلم و سایر وسایل علم را محترم بشمارد و کتابها را به ترتیب فضیلت روی هم بگذارد. 12. کسب مهارت‌های ضروری: طالب علم باید مهارت‌های ضروری مثل، روش یادگیری، روش یادداشت برداری، خلاصه‌نویسی، و نحوه تکرار و حفظ مطالب و خوشنویسی، مطالعه، تندخوانی، کتب شناسی، مرجع شناسی، تحقیق و ... را بیاموزد، تا بتواند در مسیر علم آموزی موفق باشد. بدون یادگیری مهارت‌های فوق طالب علم وقت زیادی را هدر می‌دهد ولی فایده‌ی زیادی از علم نخواهد برد. 13. ترتیب یادگیری علوم: طالب علم باید علوم و فنون ضروری و مهم‌تر را به ترتیب اهمیت و ضرورت یاد بگیرد چراکه عمر انسان محدود می‌باشد و انسان نمی‌تواند به تمام علوم و فنون بپردازد لذا بعد از فراگرفتن علوم مقدماتی مثل: صرف و نحو و لغت و منطق، به علوم اصلی یعنی؛ فقه، تفسیر، حدیث و کلام بپردازد. طالب علم باید به اهمیت فن توجه کند و بنابر اهمیت بیشتر به آن وقت بدهد نه اینکه کتاب سخت را نخواند و بیشتر وقت خود را صرف خواندن کتاب یا فن آسان کند که در این صورت استعداد او ضایع و روز به روز ضعیف‌تر می‌شود. پس باید هر فن را به اندازه‌ی ضرورت یاد بگیرد چه به آن علاقه دارد یا ندارد. 14. هدف گذاری: طالب علم باید اهداف خود را مشخص کند و با برنامه‌ریزی حرکت کند، و هر فن را با برنامه و مرحله وار یاد بگیرد مرحله‌ی۱. آشنایی ابتدایی بافن و یادگیری تعریفات عمومی. مرحله‌ی۲.یادگیری مهمات و ضروریات فن. مرحله‌ی ۳.یادگیری تخصصی فن و آشنایی با نظریات و آرای مختلف. 15. مباحثه علمی: مباحثات علمی و تضارب آرا با رعایت آداب آن و به دور از خودرایی و لجاجت و توجیه اشتباهات خود، باعث شکوفایی استعداد و رشد علمی طلاب خواهد بود. 16. نظم در امور: طالب علمی که می‌خواهد موفق شود باید در تمام امور نظم داشته باشد ظاهری منظم و آراسته داشته با سادگی و به دور از تکلف در آرایش داشته باشد و در یادگیری علوم نظم و ترتیب را رعایت کند در نوشتن و یادداشت‌های خود نظم را رعایت کند تا نوشته‌هایش قابل استفاده و مفید باشند و نوشته‌های نامرتب به جز پریشان کردن ذهن فایده‌ای ندارد.

# آداب آداب طلب علم 1. اخلاص در نیت: نیت از طلب علم فقط و فقط شناخت خداوند متعال و رضای او باشد، وبداند که اولین کسی که به جهنم می‌رود اهل علم غیر مخلص است. 2. شکر نعمت: به سبب نعمت علم همیشه قلبا و عملا خداوند متعال را شاکر باشد. 3. اعتدال در خوردن، و خوابیدن: طالب علم در خوردن و خوابیدن زیاده‌روی نکند و به اندازه‌ی ضرورت مشغول به کارهای روزمره شود. 4. اعتدال در سخن: طالب علم باید از زبانش مراقبت کند و از سخنان بیهوده و مشاجرات بیهوده و جر و بحث‌های بی‌فایده اجتناب کند تا تمرکز و فکر او پراکنده نشود، کثرت کلام باعث خودبینی و لغزش می‌شود. 5. اصلاح ظاهر و باطن: علم نور است و گناه مانند پرده‌ای مانع این نور می‌شود؛ پس برای طالب علم ضروری است که قلب خود را از گناهان باطنی مثل: حسد، کینه، تنفر، فریب، تکبر، خودپسندی، غضب و شهوت ... پاک بگرداند و همواره برای اصلاح نفس و قلب خود از رذایل اخلاقی و عادات بد بکوشد و همچنین باید خود را از گناهان ظاهری مثل: تحقیر دیگران، دشنام دادن، چشم‌چرانی، خوردن حرام و ...دور بدارد. 6. اعتدال در دوستی و دشمنی: طالب علم نباید وقت گرانبهای خود را در دوستی و دشمنی بگذراند بلکه دوستانی را انتخاب کند که در مسیر علم به او کمک کنند و اهل خیر و صلاح باشند نه اینکه افرادی جاهل، و فاسق و اهل لهو لعب که مانع علم آموزی او باشند، البته حقوق همکلاسی و سایر طلاب را رعایت کند. 7. تمرکز و جمعیت خاطر: طالب علم باید از کارهای غیر ضروری که باعث از بین رفتن تمرکز و انتشار ذهن می‌شود بپرهیزد و بیشتر وقت و توجه خود را در مسیر علم‌آموزی صرف کند. 8. انتخاب اساتید: طالب علم باید در انتخاب استاد دقت کامل کند چرا که سایه‌ی استاد بر او می‌افتد و عادتهای استاد چه خوب و چه بد به او سرایت می‌کند و باید از اساتید باتقوا و ماهر در هر فن استفاده ببرد. 9. ادب، احترام و خدمت به استاد: طالب علمی موفق می‌شود که همیشه محبت و عظمت و احترام استاد در قلبش باشد و خدمت به استاد را برای خود باعث افتخار بداند. 10. احترام به اسباب و وسایل علم آموزی: طالب علم باید کتاب میز و قلم و سایر وسایل علم را محترم بشمارد و کتابها را به ترتیب فضیلت روی هم بگذارد. 11. کسب مهارت‌های ضروری: طالب علم باید مهارت‌های ضروری مثل، روش یادگیری، روش یادداشت برداری، خلاصه‌نویسی، و نحوه تکرار و حفظ مطالب و خوشنویسی، مطالعه، تندخوانی، کتب شناسی، مرجع شناسی، تحقیق و ... را بیاموزد، تا بتواند در مسیر علم آموزی موفق باشد. بدون یادگیری مهارت‌های فوق طالب علم وقت زیادی را هدر می‌دهد ولی فایده‌ی زیادی از علم نخواهد برد. 12. ترتیب یادگیری علوم: طالب علم باید علوم و فنون ضروری و مهم‌تر را به ترتیب اهمیت و ضرورت یاد بگیرد چراکه عمر انسان محدود می‌باشد و انسان نمی‌تواند به تمام علوم و فنون بپردازد لذا بعد از فراگرفتن علوم مقدماتی مثل: صرف و نحو و لغت و منطق، به علوم اصلی یعنی؛ فقه، تفسیر، حدیث و کلام بپردازد. 13. هدف گذاری: طالب علم باید اهداف خود را مشخص کند و با برنامه‌ریزی حرکت کند، و هر فن را با برنامه و مرحله وار یاد بگیرد مرحله‌ی۱. آشنایی ابتدایی بافن و یادگیری تعریفات عمومی. مرحله‌ی۲.یادگیری مهمات و ضروریات فن. مرحله‌ی ۳.یادگیری تخصصی فن و آشنایی با نظریات و آرای مختلف. 14. مباحثه علمی: مباحثات علمی و تضارب آرا با رعایت آداب آن و به دور از خودرایی و لجاجت باعث شکوفایی استعداد و رشد علمی طلاب خواهد بود. 15. نظم در امور: طالب علمی که می‌خواهد موفق شود باید در تمام امور نظم داشته باشد ظاهری منظم و آراسته داشته باشد و در یادگیری علوم نظم و ترتیب را رعایت کند در نوشتن و یادداشت‌های خود نظم را رعایت کند تا نوشته‌هایش قابل استفاده و مفید باشند و نوشته‌های نامرتب به جز پریشان کردن ذهن فایده‌ای ندارد. 16. عمل به علم: نیت و روش طالب علم عملی و کاربردی باشد وگرنه جمع اندوخته‌های علمی نزد خود بدون عمل فایده‌ی چندانی برای انسان ندارد. 17. نشر علم: طالب علم بکوشد تا مهارت‌های تدریس، تألیف، خطابت و دعوت و تحقیق را خوب یاد گرفته تا در نشر علم موفق باشد و بنابر استعداد خود به صورت تخصصی در یکی از بخش‌های دین فعالیت کند. 18. حضور مستمر واستقامت: طالب علم باید بدون ضرورت شدید غایب نشود و در صورت عدم حضور در کلاس باید به فکر جبران دروس باشد. 19. تلاش و کوشش: برای یادگیری علم نیاز به تلاش و کوشش و صبر و حوصله می‌باشد. 20. تکرار و مرور: طالب علم باید قبل از حضور در کلاس پیش مطالعه و آمادگی ذهنی و وقت درس توجه کامل و بعد از درس برای حفظ مطالب برنامه‌ تکرار منظم و مشخصی داشته باشد، وبرای یاد گیری درس به همکلاسی‌های خود کمک کند.

21. دعا: همواره علم مفید و توفیقات مزید را از خداوند متعال بخواهد. 22. خجالتی نبودن: در پرسیدن مسائل طالب علم نباید خجالت بکشد باید با رعایت ادب سوالی را که در ذهن دارد بپرسد. 23. سفر برای کسب علم: طالب علم اگر بداند که با سفر کردن بیشتر فایده می‌کند، پس حتما سفر کند. 24. و... دفتر امور مکاتب پیشین

#آداب *آداب مدرسه* 1. نیت: نیت ما از رفتن به مدرسه کسب رضایت خداوند متعال باشد و برای کسب علم و آموختن علم دین و عمل بر آن به مدرسه می‌رویم. 2. حضور به موقع: به موقع به مدرسه می‌آییم و قبل از استاد در کلاس حضور پیدا می‌کنیم. 3. انتخاب بهترین مدرسه: بهترین مدرسه را از نظر علمی و تربیتی انتخاب کنیم. 4. شکر نعمت: قدر نعمت مدرسه را می‌دانیم و در مراقبت از اموال و اسباب و فضای سبز مدرسه کوشش می‌کنیم. 5. منتقل نشدن: بدون دلیل و ضرورت شدید مدرسه را عوض نکنیم. 6. رعایت قوانین: قوانین مدرسه را رعایت کنیم. 7. توجه به علم: توجه و تمرکز ما به یادگیری علم باشد و به کارهای حاشیه‌ای نپردازیم، و وقت خود را در مجالس بیهوده و صحبت‌های بی‌فایدهو استفاده از موبایل هدر نمی‌دهیم بلکه برای استفاده‌ی حداکثری از سال تحصیلی با مشوره از اساتید برنامه‌ریزی می‌کنیم. 8. نه دوستی نه دشمنی: به هدف خود مشغول باشیم و وقت خود را در دوستی و دشمنی با کسی هدر ندهیم. 9. جای نشستن: جلوی در و بیرون از مدرسه و در مسیر عبور مردم ننشینیم. 10. عدم مزاحمت: مزاحم کلاس درس نشویم و از صحبت کردن و رفت وآمد بی‌جا جلوی کلاس درس بپرهیزیم، اگر باکسی در کلاس کار داشته باشیم صبر کنیم درس تمام شود مگر اینکه کار بسیار مهمی باشد. درها را آرام بازکنیم و ببندیم. 11. نظافت: مدرسه و اتاق‌ها، آبخوری و سرویس‌های بهداشتی را تمیز نگه میداریم و وقت خدمت خود طبق برنامه با جان و دل خدمت می‌کنیم، و بعد از بیداری جای خواب خود را مرتب می‌کنیم، و نمی‌گذاریم سفره در اتاق پهن باشد و ظرف‌ها ولیوانها کثیف بماند. هرگز آشغال نمی‌ریزیم و اگر آشغالی دیدیم جمع می‌کنیم و سطل آشغال را سر وقت خالی می‌کنیم. روی کتابها و در و دیوار مدرسه چیزی نمی‌نویسیم. 12. نظم: در هر کار نظم و ترتیب را رعایت می‌کنیم، حتی کفش‌های خود را منظم و مرتب قرار می‌دهیم. 13. اسراف نکنیم: به اندازه‌ی ضرورت غذا تحویل بگیریم وغذای باقی مانده در دیگ را در اولین فرصت برگردانیم( شاید به بعضی غذا نرسیده باشد). از ریختن غذای باقی مانده در سطل آشغال عمومی خودداری کنیم. لامپ‌ها و وسایل برقی بلااستفاده و اضافی را خاموش کنیم و در استفاده از اموال مدرسه خصوصا آب اسراف نکنیم. 14. رعایت حقوق طلاب: حقوق هم اتاقی‌ها و سایر طلاب را رعایت کنیم، و طبق برنامه مشخص شده عمل کنیم و در وقت خواب و مطالعه مزاحم کسی نشویم. 15. رعایت حال طبقه‌ی پایین: در ساختمان چند طبقه رعایت حال طبقه‌های پایین را بکنیم. 16. عدم تجسس: از تجسس و رفتن بدون اجازه به اتاق دیگران بپرهیزیم. 17. وضعیت ظاهری مناسب: در ساعات غیردرسی با سر ووضع نامناسب در مدرسه نگردیم.(کلاه و پیراهن به تن داشته باشیم) 18. احترام به کارکنان مدرسه: احترام تمام کارکنان مدرسه را به جا می‌آوریم. *دفتر امور مکاتب پیشین*

#آداب آداب سخن 1. چگونگی سخن: همیشه سخنانی پسندیده با نیت خوب در موقعیت مناسب ارائه کنیم. 2. سخن مفید زدن: سخن بی‌فایده‌ در دین و دنیا نگوییم و اوقات و استعداد خود را ضایع نکنیم. 3. مسواک زدن: همیشه مسواک بزنیم و دهانمان را تمیز نگه‌داریم. 4. حرکت بی‌جا نکردن: هنگام صحبت کردن از بازی کردن با سر و صورت و دست در بینی کردن اجتناب کنیم. 5. خالی بودن دهان: از جویدن آدامس یا خوردن چیزی، در هنگام صحبت کردن با دیگران خودداری کنیم. بادهان پر حرف نزنیم. 6. دخالت نکردن: در گفتگوی دیگران دخالت بی‌جا و بدون اجازه نکنیم. 7. موقعیت سنجی: در گفت‌وگو باید وقت طرف مقابل را در نظر بگیریم، وقتی صحبت طولانی داریم ازطرف مقابل وقت و اجازه بگیریم. در فاصله و مسیر کوتاه و فرصت کم سر صحبت‌های طولانی را باز نکنیم یا مزاحم وقت شنونده می‌شویم یا صحبت ما ناتمام می‌ماند. 8. با ادب: مودبانه و باصیغه‌ی جمع (شما به جای تو) صحبت کنیم. 9. تبسم و خوشرویی: با خوشرویی و لبخند صحبت کنیم. 10. نرمی: بانرمی و ملایمت سخن بگوییم. 11. وضاحت: واضح و شمرده صحبت کنیم. 12. تکلف نکردن: بدون تکلف و راحت صحبت کنیم. 13. میانه‌روی: به اندازه ضرورت صحبت کنیم سخن نه زیاد و خسته کننده باشد و نه کم وغیرقابل فهم. 14. دقت و اندیشه: بدون اندیشه سخن نگوییم تا موجب گناه و دلرنجی کسی نشویم. 15. پرهیز از سخن بد: از لعن و طعن و سخنان زشت پرهیز کنیم. از دورویی و سخن‌چینی دروغ(برای آشتی و صلح جایز است)، غیبت بهتان، اجتناب کنیم. 16. تعریف بی‌جا نکردن: تعریف بی‌جا جلوی روی کسی نکنیم. 17. مشاجره نکردن: جر و بحث بی‌فایده با شخص جاهل نکنیم. 18. بدنگفتن زمانه: به زمین و زمان بد نگوییم. 19. کامل سخن گفتن: سخن را به گمان در جریان بودن شنونده و تکراری بودن سخن، نصفه نیمه نگوییم؛ شاید شنونده فراموش کرده و متوجه نشود پس کامل و شفاف سخن بگوییم. 20. دقت و تحقیق: سخن بدون تحقیق و تخمینی را نقل نکنیم وهر چه می‌شنویم را بازگو نکنیم. 21. فرصت سخن دادن: در میان سخنان دیگری حرف نزنیم و فرصت بدهیم سخن خود را کامل کند. 22. کم حرفی: زیاد صحبت نکنیم که پرحرفی سبب سختی دل می‌شود. پی‌درپی حرف نزنیم و به دیگران هم فرصت حرف زدن بدهیم. 23. رعایت سطح فهم شنونده: سخن را مطابق با سطح فهم و نیاز مخاطب بگوییم و سخنان غیر قابل فهم را هر جا بیان نکنیم. 24. احترام بزرگتر: از بزرگان با احترام نام ببریم و اول اجازه بدهیم بزرگترها صحبت کنند. دیگران را با القاب و نامهای نیک صدا بزنیم. 25. درگوشی نکردن: دو نفر در حضور شخص سوم درگوشی حرف نزنند. 26. دخالت نکردن: اگر از دیگری پرسیدند ما جواب ندهیم. 27. توجیه وتاویل نکردن: اگر اشتباهی کرده باشیم بپذیریم و درپی توجیه و تاویل نباشیم. 28. تنقید در قالب تشویق: هنگام انتقاد از کسی، برای نشان دادن حسن نیت خویش، به صفات و ویژگی‌های مثبت وی نیز اشاره‌ای داشته باشیم.(فقط نیمه‌ی خالی لیوان را نبینیم) دفتر امور مکاتب پیشین

#آداب آداب مجلس 1. نیت: از شرکت در مجالس نیت‌های خوب مثل ترقی دین و دنیا واخلاق داشته باشیم. 2. اجازه گرفتن: برای ورود به مجالس خاص اجازه بگیریم. 3. سلام کردن: به اهل مجلس وقت آمدن و رفتن سلام کنیم، مگر وقتی که مشغول(تعلیم سخنرانی،...) باشند. 4. مجلس نیکان: با صالحین و نیکان هم مجلس شویم. از مجالس غیر شرعی و معصیت دوری کنیم. 5. زمان مجلس: از مجالس بیهوده خصوصا بعد از نماز عشاء بپرهیزیم. 6. مکان مجلس: بر سر راه مجلس نگیریم و وقت ضرورت حقوق را رعایت کنیم و نگاهمان را حفاظت کنیم و راهگذر را راهنمایی کنیم. 7. حق نو وارد: وقتی کسی می‌خواهد نزدیک ما بنشیند، کمی جابه‌جا شویم و جا را باز کنیم. 8. راحت نشستن: راحت بنشینیم و وقت ضرورت کفش‌ها را بکشیم. 9. جای نشستن: در اولین جای خالی بنشینیم و برای جلو رفتن مردم را اذیت نکنیم، البته در صورت مدعو بودن و تعیین مکان می‌توانیم جلو برویم. بدون اجازه در میان دو نفر ننشینیم. در وسط حلقه ننشینیم. در جای کسی دیگر ننشینیم. در میان سایه و آفتاب ننشینیم. به طریق مناسب با ادب و تواضع بنشینیم. 10. نحوه نشستن: حلقه ببندیم و یا نزدیک به هم بنشینیم. در حضور دیگران پای خود را دراز نکنیم اگر مجبور باشیم عذرخواهی کنیم. 11. ذکر: در مجلس ذکر و یاد خدا شود و مباحث مفید مطرح شود. و بعد از شنیدن نام آن حضرت صلی الله علیه وسلم درود خوانده شود. 12. توجه به متکلم: به کسی که صحبت می‌کند توجه کنیم و به حرف‌هایش گوش کنیم. 13. خلوت نکردن: در مجلس سه نفره دو نفر درگوشی باهم حرف نزنند. 14. تنظیم صدا: با صدای مناسب و رسا حرف بزنیم. 15. شنیدن حرف تکراری: اگرچه سخنی را شنیده‌ایم به گوینده فرصت بدهیم حرفش را بزند و شرمنده‌اش نکنیم. 16. عدم دخالت: اگر از کسی چیزی پرسیده شد ما جواب ندهیم. 17. رعایت حقوق: کاری که سبب اذیت دیگران شود انجام ندهدیم؛ مثلا خالی کردن بینی، سیگار کشیدن و... وقت عطسه صدایمان را پایین بیاریم. 18. مشاجره نکردن: از بحث‌های اختلاف برانگیز و از به کرسی نشاندن حرف خویش پرهیز کنیم. 19. اشاره نکردن: در جمع با دست و چشم به کسی اشاره نکنیم. 20. احترام گذاشتن: اجازه سخن به همه بدهیم و در میان سخن دیگری نپریم و نوبتی حرف بزنیم و از شوخی بی‌جا و مسخره کردن دیگران بپرهیزیم. 21. نظم در گفتگو: به ترتیب اولویت فقط یک موضوع دنبال شود و بعد از حل و فصل آن موضوع دیگر شروع شود و در یک وقت فقط یک نفر صحبت کند. در جلسه فقط متوجه یک نفر نباشیم و فقط با یک نفر صحبت نکنیم به همه وقت بدهیم. 22. تواضع: افتخارات خود را بیان نکنیم و سخنان مغرورانه نگوییم. 23. توجه: با موبایل مشغول نباشیم و به آن پاسخ ندهیم و آن را بیصدا کنیم، مگر وقت ضرورت و با درخواست اجازه از حاضرین مجلس به موبایل پاسخ بدهیم. 24. رازداری: سخنان یک مجلس را به بیرون از مجلس نقل نکنیم. 25. دعا: دعای پایان مجلس را بخوانیم سبحانک اللهم و بحمدک اشهد ان لا اله الا انت استغفرک و اتوب الیک. دفتر امور مکاتب پیشین