Abdunabi Hamro ijodi

ЁЛҒИЗ АЁЛ Худо берган эри бор Бор бир этак боласи, Аммо, ҳар тонглар шашқатор Оқар кўздан жоласи – Юзида қолдириб из, Чунки, бу аёл ёлғиз. Дарди дилга боғли-да: Унда бир қарич тил йўқ, Не ғамки, бу ҳовлида Шеърни суйган кўнгил йўқ. Қалбида сўзлар йиғлар Қалбини сўзлар тиғлар. Рўзғорни дейдилар ғор Умрини ютиб борар, Аёл сўз излаб бедор Бир шеърни кутиб борар. Сочларига тушар оқ Қоғоз... ҳалиям оппоқ. Бир боқса – умр ўтибди Ажинлари – бир хатдай, Вақт олислаб кетибди Армонли муҳаббатдай. Пичирлайди: “Художон! Ёлғизман, ёлғиз ҳамон...” Эгилишар бошида Ўғиллари – шерлари, Қизлар йиғлар қошида Ёзилмаган шеърлари. Ётар маъюс, хастаҳол Ёлғиз яшаган аёл. “Қуриб кетсин бу кўнглим Ёлғизнинг ёри – Худо...” Писиб келади ўлим Сершовқин дунё аро. Қўл силтаб, кетди охир Кўпайди битта қабр. Ҳаёт топди тажассум Бир аёлнинг сабрида, Энди қилар табассум Қизғалдоқлар қабрида. Хўрсинади она ер – Ёзилмаган улкан шеър... Абдунаби Ҳамро

ПОМПЕЙНИНГ СЎНГГИ КУНИ Ҳозирча айш-ишрат комида дунё Адолат топилмас ҳозир зиғирча, Порахўрлик, зулм, фаҳш ва зино Мағрур давру даврон сурар ҳозирча. Пастдаги бу олам шундай бепарво Мудроқ ичра ётар барча тирик жон, Юқорида ҳукмин битмоқда худо Юқорида кўзин очмоқда вулқон. Эртага оловли дарёлар оқар Аланга тиллари сапчийди кўкка, Улкан саройларни лаҳзада ёқар Умр дарахтини кесади тикка. На бирон авлиё, на бирон набий – Нажот беролмагай! Қатъийдир фармон, Зулм жон-жонидан ўтган қул каби Уйғона бошлайди ғазабкор вулқон... Абдунаби Ҳамро

МУЛОҲАЗА Нега инсон кичикроқ ҳайвонларни, масалан, қуён ёки тулки эмас, айиқ ёки шер овлашга кўпроқ интилади? Нима учун одамзод пастак кулба эмас, осмонўпар уй қуришга ҳаракат қилади? У кимнинг олдида мақтанмоқчи, кимга ўзини кўрсатмоқчи, чақириқ ташламоқчи бўлади? Ўтган ажлодларигами? Ё ўзини Яратган Зотгами? Кўнгил тубидаги манманлик аждаҳосининг исёни эмасми бу? Қалбидаги кибрнинг нафсини қондириш учун инсон бир умр жон чекиб, охири ҳалокат ёқасига келиб қолади. Ундан кўра ўша кибру ҳаводан воз кечиб қўяқолган яхши эмасми? Шунда яшаш осонроқ, ҳаёт гўзал бўлади. Абдунаби Ҳамро

#𝑷𝒓𝒆𝒎𝒚𝒆𝒓𝒂_𝒚𝒂𝒏𝒈𝒊 𝑴𝑨𝑱𝑵𝑼𝑵... 𝑺𝒆𝒏 𝒌𝒆𝒕𝒅𝒊𝒏𝒈, 𝒃𝒖 𝒅𝒖𝒏𝒚𝒐 𝒉𝒖𝒗𝒊𝒍𝒍𝒂𝒃 𝒒𝒐𝒍𝒅𝒊 𝑬𝒏𝒅𝒊 𝒄𝒉𝒂𝒑 𝒌𝒐‘𝒌𝒔𝒊𝒎𝒅𝒂 – 𝒑𝒐𝒚𝒐𝒏𝒔𝒊𝒛 𝒃𝒐‘𝒔𝒉𝒍𝒊𝒒, 𝑹𝒖𝒉𝒊𝒎𝒅𝒂 𝒃𝒊𝒓 𝒊𝒔𝒚𝒐𝒏 𝒈𝒖𝒗𝒊𝒍𝒍𝒂𝒃 𝒒𝒐𝒍𝒅𝒊 𝑸𝒂𝒚𝒔𝒎𝒂𝒏, 𝑸𝒂𝒚𝒔𝒎𝒂𝒏, 𝒒𝒂𝒚𝒔𝒂𝒓 𝒃𝒊𝒓 𝒐𝒔𝒉𝒊𝒒. 𝑳𝒂𝒚𝒍𝒊, 𝑳𝒂𝒚𝒍𝒊, 𝑺𝒉𝒖𝒎𝒊𝒅𝒊 𝒃𝒖 𝒒𝒂𝒕𝒕𝒐𝒍 𝒅𝒖𝒏𝒚𝒐𝒏𝒊𝒏𝒈 𝒎𝒂𝒚𝒍𝒊? 𝑩𝒊𝒓 𝒑𝒂𝒚𝒕𝒍𝒂𝒓 𝒚𝒖𝒓𝒂𝒓𝒅𝒊𝒏𝒈 𝒚𝒐𝒏𝒎𝒂-𝒚𝒐𝒏, 𝒃𝒊𝒓𝒈𝒂 𝑵𝒊𝒈𝒐𝒉𝒍𝒂𝒓𝒊𝒏𝒈 𝒕𝒐‘𝒍𝒊𝒃 𝒔𝒆𝒉𝒓𝒈𝒂, 𝒔𝒊𝒓𝒈𝒂, 𝑺𝒐‘𝒏𝒈 𝒒𝒊𝒔𝒎𝒂𝒕 𝒒𝒂𝒎𝒂𝒅𝒊 𝒔𝒆𝒏𝒊 𝒒𝒂𝒔𝒓𝒈𝒂 𝑽𝒂 𝒎𝒆𝒏𝒊 𝒉𝒂𝒚𝒅𝒂𝒅𝒊 𝒔𝒂𝒉𝒓𝒐𝒚𝒖 𝒒𝒊𝒓𝒈𝒂. 𝑳𝒂𝒚𝒍𝒊, 𝑳𝒂𝒚𝒍𝒊, 𝑬𝒏𝒅𝒊 𝒕𝒖𝒔𝒉𝒍𝒂𝒓𝒊𝒎𝒅𝒂 𝒗𝒊𝒔𝒐𝒍𝒊𝒏𝒈 𝒔𝒂𝒚𝒍𝒊. 𝑺𝒉𝒆𝒓𝒍𝒂𝒓 𝒃𝒊𝒍𝒂𝒏 𝒃𝒊𝒓𝒈𝒂 𝒐𝒗𝒍𝒂𝒅𝒊𝒎 𝒐𝒉𝒖 𝑲𝒊𝒚𝒊𝒌 𝒃𝒊𝒍𝒂𝒏 𝒒𝒐𝒄𝒉𝒅𝒊𝒎 𝒔𝒉𝒆𝒓𝒍𝒂𝒓𝒅𝒂𝒏, 𝒚𝒐𝒉𝒖, 𝑩𝒆𝒅𝒐𝒓𝒍𝒊𝒌 –𝒃𝒆𝒔𝒉𝒂𝒇𝒒𝒂𝒕, 𝒌𝒖𝒏𝒅𝒖𝒛 – 𝒃𝒂𝒈‘𝒓𝒊𝒕𝒐𝒔𝒉 𝒀𝒐𝒍𝒈‘𝒊𝒛 𝒐𝒗𝒖𝒏𝒄𝒉𝒐𝒈‘𝒊𝒎 – 𝒙𝒂𝒚𝒐𝒍 𝒗𝒂 𝒖𝒚𝒒𝒖. 𝑳𝒂𝒚𝒍𝒊, 𝑳𝒂𝒚𝒍𝒊, 𝑴𝒂𝒋𝒏𝒖𝒏 𝒃𝒐‘𝒍𝒅𝒊 𝒐𝒕𝒊𝒎 𝒔𝒉𝒖 𝒊𝒔𝒉𝒒 𝒕𝒖𝒇𝒂𝒚𝒍𝒊. 𝑶‘𝒕𝒕𝒊𝒛𝒅𝒂𝒏 𝒐‘𝒕𝒎𝒂𝒚𝒊𝒏 𝒔𝒂𝒓𝒈‘𝒂𝒚𝒊𝒃-𝒔𝒐‘𝒍𝒅𝒊𝒎 𝑫𝒖𝒏𝒚𝒐 𝒚𝒂𝒔𝒉𝒂𝒚𝒗𝒆𝒓𝒔𝒊𝒏, 𝒎𝒆𝒏 𝒚𝒂𝒔𝒉𝒂𝒃 𝒃𝒐‘𝒍𝒅𝒊𝒎, 𝒀𝒖𝒛𝒍𝒂𝒓𝒊𝒎𝒈𝒂 𝒕𝒐𝒎𝒈𝒂𝒏 𝒌𝒊𝒎𝒏𝒊𝒏𝒈 𝒌𝒐‘𝒛 𝒚𝒐𝒔𝒉𝒊? 𝑱𝒊𝒔𝒎𝒊𝒎𝒅𝒂𝒏 𝒋𝒐𝒏 𝒄𝒉𝒊𝒒𝒎𝒂𝒚, 𝒕𝒊𝒓𝒊𝒌𝒍𝒂𝒚 𝒐‘𝒍𝒅𝒊𝒎. 𝑳𝒂𝒚𝒍𝒊, 𝑳𝒂𝒚𝒍𝒊, 𝑬𝒏𝒅𝒊 𝒎𝒆𝒏 𝒖𝒄𝒉𝒖𝒏 𝒉𝒂𝒎 𝒚𝒂𝒔𝒉𝒂𝒈𝒊𝒏, 𝒎𝒂𝒚𝒍𝒊... 𝑳𝒂𝒚𝒍𝒊-𝒊-𝒊-𝒊-𝒊.... ✍𝑨𝒃𝒅𝒖𝒏𝒂𝒃𝒊 𝑯𝒂𝒎𝒓𝒐 🎙𝑬𝒍𝒓𝒐𝒛 𝑲𝒂𝒏𝒂𝒍𝒊𝒎𝒊𝒛𝒈𝒂 𝒐𝒃𝒖𝒏𝒂 𝒃𝒐‘𝒍𝒊𝒏𝒈! 👇👇👇

#𝑷𝒓𝒆𝒎𝒚𝒆𝒓𝒂_𝒚𝒂𝒏𝒈𝒊 * * * 𝑵𝒂 𝒌𝒐‘𝒏𝒈𝒍𝒊𝒎 𝒕𝒊𝒏𝒄𝒉, 𝒏𝒂 𝒃𝒂𝒈‘𝒓𝒊𝒎 𝒃𝒖𝒕𝒖𝒏 𝑮𝒐‘𝒚𝒐 𝒔𝒉𝒂𝒎𝒐𝒍 𝒖𝒄𝒉𝒊𝒓𝒈𝒂𝒏 𝒙𝒂𝒔𝒎𝒂𝒏, 𝑺𝒆𝒏 𝒎𝒆𝒏𝒔𝒊𝒛 𝒉𝒂𝒎 𝒚𝒂𝒔𝒉𝒂𝒔𝒉𝒊𝒏𝒈 𝒎𝒖𝒎𝒌𝒊𝒏 𝑨𝒎𝒎𝒐, 𝒔𝒆𝒏𝒔𝒊𝒛 𝒎𝒆𝒏 𝒚𝒂𝒔𝒉𝒐𝒍𝒎𝒂𝒔𝒎𝒂𝒏. 𝑨𝒙𝒊𝒓, 𝒔𝒖𝒗𝒔𝒊𝒛 𝒒𝒖𝒓𝒊𝒈𝒂𝒚 𝒅𝒂𝒓𝒚𝒐 𝑬𝒏𝒅𝒊 𝒉𝒂𝒓 𝒌𝒖𝒏 – 𝒋𝒐𝒏𝒊𝒎𝒈𝒂 𝒎𝒂𝒍𝒐𝒍, 𝑩𝒐‘𝒍𝒎𝒂𝒈𝒂𝒏𝒅𝒂𝒚 𝒉𝒆𝒄𝒉 𝒏𝒂𝒓𝒔𝒂 𝒈𝒐‘𝒚𝒐 𝑺𝒆𝒏 𝒚𝒂𝒔𝒉𝒂𝒓𝒔𝒂𝒏 𝒔𝒐𝒌𝒊𝒏, 𝒃𝒆𝒎𝒂𝒍𝒐𝒍. 𝑨𝒔𝒍𝒊𝒅𝒂-𝒄𝒉𝒊? 𝑨𝒔𝒍𝒊𝒅𝒂 𝒅𝒖𝒏𝒚𝒐 𝑪𝒉𝒊𝒒𝒊𝒃 𝒌𝒆𝒕𝒅𝒊 𝒐‘𝒛 𝒎𝒆𝒉𝒗𝒂𝒓𝒊𝒅𝒂𝒏, 𝑫𝒊𝒍 𝒔𝒉𝒂𝒉𝒓𝒊𝒅𝒂 𝒃𝒐𝒔𝒉𝒍𝒂𝒏𝒅𝒊 𝒈‘𝒂𝒗𝒈‘𝒐 𝑱𝒖𝒅𝒐 𝒃𝒐‘𝒍𝒊𝒃 𝒏𝒖𝒒𝒓𝒂, 𝒛𝒂𝒓𝒊𝒅𝒂𝒏. 𝑨𝒚𝒕, 𝒚𝒂𝒔𝒉𝒂𝒓𝒎𝒊 𝒛𝒂𝒎𝒊𝒏 𝒒𝒖𝒚𝒐𝒔𝒉𝒔𝒊𝒛 𝑶𝒚𝒔𝒊𝒛 𝒐𝒔𝒎𝒐𝒏, 𝒂𝒚𝒕, 𝒌𝒊𝒎𝒈𝒂 𝒅𝒂𝒓𝒌𝒐𝒓? 𝒀𝒂𝒔𝒉𝒂𝒚𝒂𝒑𝒔𝒂𝒏, 𝒅𝒂𝒓𝒅𝒔𝒊𝒛, 𝒌𝒐‘𝒛 𝒚𝒐𝒔𝒉𝒔𝒊𝒛 𝑴𝒆𝒏𝒊𝒏𝒈 𝒆𝒔𝒂 𝒃𝒐𝒔𝒉𝒍𝒂𝒓𝒊𝒎𝒅𝒂 𝒒𝒐𝒓. 𝑶𝒍𝒅𝒊𝒎𝒅𝒂 𝒕𝒐𝒈‘... 𝑯𝒊𝒋𝒓𝒐𝒏 𝒒𝒐𝒚𝒂𝒔𝒊 𝑼𝒏𝒅𝒂𝒏 𝒔𝒆𝒏𝒔𝒊𝒛 𝒎𝒆𝒏 𝒐𝒔𝒉𝒐𝒍𝒎𝒂𝒔𝒎𝒂𝒏, 𝑪𝒉𝒆𝒉𝒓𝒂𝒎 𝒖𝒛𝒓𝒂 𝒂𝒋𝒂𝒍 𝒔𝒐𝒚𝒂𝒔𝒊 𝑺𝒆𝒏𝒔𝒊𝒛 𝒃𝒊𝒓 𝒌𝒖𝒏 𝒉𝒂𝒎 𝒚𝒂𝒔𝒉𝒐𝒍𝒎𝒂𝒔𝒎𝒂𝒏. 𝑫𝒖𝒏𝒚𝒐 𝒙𝒖𝒏𝒖𝒌, 𝒉𝒂𝒚𝒐𝒕 𝒚𝒐𝒎𝒐𝒏-𝒅𝒂 𝑱𝒐𝒏𝒈𝒂 𝒕𝒆𝒈𝒅𝒊 𝒉𝒂𝒎𝒎𝒂-𝒉𝒂𝒎𝒎𝒂𝒔𝒊, 𝑭𝒊𝒓𝒐𝒒 𝒅𝒆𝒈𝒂𝒏 𝒄𝒉𝒆𝒌𝒔𝒊𝒛 𝒖𝒎𝒎𝒐𝒏𝒅𝒂 𝑪𝒉𝒐‘𝒌𝒊𝒃 𝒃𝒐𝒓𝒂𝒓 𝒖𝒎𝒓𝒊𝒎 𝒌𝒆𝒎𝒂𝒔𝒊. 𝑵𝒂 𝒌𝒐‘𝒏𝒈𝒍𝒊𝒎 𝒕𝒊𝒏𝒄𝒉, 𝒏𝒂 𝒃𝒂𝒈‘𝒓𝒊𝒎 𝒃𝒖𝒕𝒖𝒏 𝑬𝒏𝒅𝒊 𝒔𝒐‘𝒍𝒈‘𝒊𝒏 𝒙𝒂𝒔𝒅𝒂𝒏-𝒅𝒂 𝒑𝒂𝒔𝒕𝒎𝒂𝒏, 𝑺𝒆𝒏 𝒎𝒆𝒏𝒔𝒊𝒛 𝒉𝒂𝒎 𝒚𝒂𝒔𝒉𝒂𝒔𝒉𝒊𝒏𝒈 𝒎𝒖𝒎𝒌𝒊𝒏 𝑨𝒎𝒎𝒐, 𝒔𝒆𝒏𝒔𝒊𝒛 𝒎𝒆𝒏 𝒚𝒂𝒔𝒉𝒐𝒍𝒎𝒂𝒔𝒎𝒂𝒏... ✍𝑨𝒃𝒅𝒖𝒏𝒂𝒃𝒊 𝑯𝒂𝒎𝒓𝒐 🎙𝑬𝒍𝒓𝒐𝒛 𝑲𝒂𝒏𝒂𝒍𝒊𝒎𝒊𝒛𝒈𝒂 𝒐𝒃𝒖𝒏𝒂 𝒃𝒐‘𝒍𝒊𝒏𝒈! 👇👇👇

ТЕНГ БЎЛМАГАЙ (Ўзбекистонда хизмат кўрсатган артист, довудий овоз соҳиби Раҳматжон Қурбоновнинг муносиб шогирдларига бағишлайман). Нурга зулмат тенг эмас, йўқ бор билан тенг бўлмагай Тонг саҳар тушган қиров ҳам қор билан тенг бўлмагай. Катта карвонларда ким юк тортади –сарбон билар Неча зўрлар жам бўлиб, бир нор билан тенг бўлмагай. Пойгага тушганда, гарчи тўрт оёғи бўлса-да – Зотли бўлса ҳам эшак, тулпор билан тенг бўлмагай. Мингта шоирнинг бисотин тўпласанг таққос учун Мир Алишер битган ул ашъор билан тенг бўлмагай. Бу ҳаёт йўлингда дуч келса неча қоши қалам Ҳеч бири сенга вафодор ёр билан тенг бўлмагай. Тансиҳатлик давлатингдир, қадрига етгин унинг Жони соғнинг ҳолати бемор билан тенг бўлмагай. Йўқчилик йўли оғирдир, тўқчилик – кайфу сафо Бой-бадавлатлар ғарибу хор билан тенг бўлмагай. Ҳар ким ўз созин чалар дунёда, лекин, ҳеч бири – Сенга устоз ҳадя этган тор билан тенг бўлмагай. Абдунаби Ҳамро

Ассалому алайкум, азиз мухлислар. Икки кундан бери каминанинг каналида ҳикоя ўқиб зерикканлар бўлса, марҳамат, бир жуфт шеър ўқинг. САВОЛ-ЖАВОБ «Сенда уят борми, қачон кетасан Умр бўйи менга ёпишдинг маҳкам, Соч-соқолим сендай оқариб кетди Минг бор кириб-чиқдинг тушларимга ҳам! Хонавайрон қилдинг ота-онамни Ўзим бўлиб қолдим сенга дастёр, қул, Андиша қиламан ҳайдайин десам Меҳмон ҳам иззатин билгани маъқул!» «Чироқ ўз тагини кўрмас экан-да Ўзингдан излагин айбни аввало, Мен сенлар сингари эмасман банда Ё боғлаб қўймаган шу юртга худо. Мен ҳам аслида бу ерлик эмасман Ватаним олис тупканинг тагида, Асли сенлар менга юртни бергансан Ўрганиб қолдинглар менга бангидай. Энди сенларнинг рамзингга айландим Шунинг учун кўпам ҳовлиқма, тўхта, Гўдак чоғинг сенга йўргак бўлгандим Ўлсанг –кафанингман!» деди сур пахта... МАНҚУРТ Менга фикр эмас, буйруқ керакдир Дастуримда фақат буйруқ ёзилган, Нима дегани у «ор-номус, қадр?» Хотирамга сабр расми чизилган. Менинг юрагим йўқ, фақат миям бор Юрак, кўнгил, қалб, дил… қуруқ сўз булар, Буйруқ берилса бас, мен зумда тайёр Менга бегонадир ҳислар, туйғулар. Нима бўпти кимдир онамни сўкса Онам... ўлиб кетган, менга барибир, Ё кимдир бошимдан мағзава тўкса Чидайман ғинг демай, қиламан сабр. Бу ишга ўтгунча кам қийналдимми? Энди қуриб олдим шу хонада ин, Мансабидан кечар аҳмоқ ё жинни Кичкина бўлса ҳам, амалинг бўлсин. Мансаб деган нарса – наркотикдай гап Ўрганиб қолдингми – унга асирсан, Отанг ҳам мансабдир, онанг ҳам мансаб Мансабинг бўлмаса етим-есирсан. Раҳбар урар-сўкар, қоида шу-да Мен ҳам «чангитаман» сўнг «зам»ларимни, Жуда бўлмаганда, кечқурун уйда Хотиндан оламан аламларимни… Абдунаби Ҳамро