همسایه ها

خواجه نصیرالدین فیلسوف گفتگو دکتر محمدجعفر محمدزاده ابتدا عنوان دیگری برای این نوشته که معرفی اثر دیگری از آثار ارزشمند دکتر دینانی است برگزیده بودم؛ اما حیفم آمد از عنوان زیبای کتاب که امروزه از نیازهای ضروری جامعه فکری و فرهنگی کشور است (گفتگو) بگذرم و در نهایت نام کتاب و معرفی آن هر دو یکی شد. به ‌هر‌ روی، خواجه نصیرالدین طوسی در ایران از شهرت فراوان برخوردار است و به واسطه آثار گوناگونش در ریاضیات و علم هیئت و نجوم، مورد احترام علمای مغرب زمین نیز قرارگرفته است. ایرانیان بیشتر با خدمات علمی او از تأسیس مدرسه و رصدخانه و کتابخانه‌ای بی‌نظیر با چهارصد هزار کتاب، تا تألیفات ارجمندی چون «اخلاق ناصری»، «اساس الاقتباس» و «اوصاف‌الاشراف»، خواجه را می‌شناسند و به او احترام می‌گذارند. دکتر غلامحسین ابراهیمی دینانی که به سبک و سیاق سایر آثارش و به روش خود هر از گاهی غبار از چهره برخی اندیشمندان می‌زداید و حقیقت آنها را می‌شناساند، در کتاب «خواجه نصیرالدین، فیلسوف گفتگو» به سراغ این چهره تابناک و ایرانی مسلمان رفته و زوایای ناگشوده‌ای از خدمات علمی و فرهنگی این مرد بزرگ را به حوزه فلسفه نمایانده است. در کتاب «خواجه نصیرالدین فیلسوف گفتگو» درمی‌یابیم که خواجه در کنار مشاغل دیوانی که البته فایده و نتیجه آن بیشتر به علم و دانش و ترویج فرهنگ غنی ایرانی ـ اسلامی رسیده، مردی است که توامان اهل اندیشه و عمل بوده و حق آن است که گفته شود شناخت گوهر واقعی هر شخص جز در این دو ساحت امکان پذیر نیست و بررسی هستی یک انسان و ارزیابی شخصیت او تنها در این دو حوزه امکان‌پذیر است؛ کاری که دکتر دینانی برای معرفی و شناخت خواجه انجام داده است. با بررسی اندیشه‌های هر شخص ذات و جوهر او هویدا می‌شود و به تعبیر دکتر دینانی: جوهر انسان بدون اندیشه به صحنه تصور و ساحت تصدیق درنمی‌آید. این تعبیر وقتی به درستی درک می‌شود که بدانیم عالم اندیشه جدا از عالم عمل هر فرد نیست و نمی‌توان این دو عالم را سرزمینهای دورافتاده‌ای تصور کرد که فرسنگها با هم فاصله دارند، بلکه باید دانست که عالم اندیشه و عالم عمل دو نوع فعالیت فکر انسان است که دو جلوه و بروز و ظهور دارند: یکی سخن و دیگری عمل و بدیهی است که نمی‌توان میدان عمل هر فرد را از ساحت اندیشه و سخن او جدا دانست. تأیید این بیان را می‌توان در سخن دکتر دینانی در مقدمه کتاب به این صورت دریافت که: «فعل به همان اندازه با فاعل متحد و یگانه است که با مفعول مطلق.» این سخن در مورد فعل اندیشیدن بسیار روشن و آشکار است؛ زیرا در نظر اهل بصیرت و تأمل، پوشیده نیست که فعل«اندیشیدن» به هیچ وجه از «اندیشنده» و «اندیشیده» جدا و منفک نیست و این همان چیزی است که بزرگان اهل معرفت در باب اتحاد میان عقل و معقول ابراز داشته‌اند. در نظر این اشخاص عاقل جز خود عقل چیز دیگری نیست؛ زیرا غیر عقل نمی‌تواند تعقل داشته باشد. چنان‌که معقول نیز در واقع جز عقل چیز دیگری نیست، بر این اساس می‌توان حکم کرد که اگر خواجه نصیر در طول زندگی پربار خود علاوه بر ساحت اندیشه، در میدان عمل فردی جسور بوده که گامهای مستحکم عملی برای برای اعتلای علم و دانش و نیز برای پیشرفت و آبادانی کشور برداشته، عمل او عیناً نشأت گرفته از اندیشه او و ماحصل اندیشه او اعمالی بوده که انجام داده است و از این رو سخن کسانی که او را به ناروا دانشمندی درباری و یا درباريِ علاقه‌مند به علم و دانش معرفی نموده‌اند، به خطا و ناصواب است. به اعتبار آنچه از آثار خواجه امروز در دست است، خواجه مردی بوده که میدانهای فراخ اندیشه و علم را طی نموده و در هر میدانی میدانداری‌ها کرده و آثاری از خود به جای گذاشته است که هر کدام به نوبه خود ارزشمند و واجد اعتبار و امتیاز است؛ اما آنچه در این میان خواجه را امتیاز ویژه می‌بخشد، «اندیشه» و «فعل اندیشیدن» نزد خواجه نصیر است که اساس همه افعال و از جایگاه ویژه‌ای برخوردار است. در این باره دکتر دینانی معتقد است: «صناعت خطابه یا شعر یا جدل منشأ آثار فراوان بوده و نقش خود را در نشیب و فرازهای فرهنگی و تاریخی ایفا کرده است؛ اما صناعت برهان از هر صناعت دیگری برتر و بالاتر است... زیرا اعتبار و استحکام برهان به اعتبار عقل است و اعتبار عقل ذاتی شناخته می‌شود.» بدیهی است که صنعت برهان همان صنعت گفتگوست که مهمترین و وسیعترین میدان ظهورش فلسفه است. سقراط بزرگ برای سخن و گفتگو ارزش و اعتبار فراوان قائل بود و فلاسفه دیگر نیز به ویژه افلاطون بر همین سیره و روش بوده‌اند. سقراط اندیشه‌های بلند خود را در قالب گفتگو و پرسش و پاسخ مطرح می‌کرد و از ‌این‌طریق اندیشه خود را جاودانه می‌کرد. دنباله نوشتار: http://www.iranboom.ir/ketab-khaneh/ketab/11251-khaje-nasir-tosi-filsof-goftegoo.html @hamsayeha42

استان گیلان آلوده به پشه آئدوس شهنام عرشی، سرپرست مرکز مدیریت بیماری‌های واگیر وزارت بهداشت در نشست خبری: 🔹در استان های جنوبی سیستان و بوشهر و خوزستان پر خطر هست که به خاطر تغییر آب و هوایی پشه رشد خواهد کرد 🔹کل استان گیلان آلوده است اما انتقال نداشتیم 🔹مازنداران و گلستان در معرض هستند 🔹ما نگران اواخر تابستان هستیم که پشه ها رشد بیشتری داشته باشند 🔹مردم در رفت و آمد به جزیره ها  و مناطق توریستی نیز باید دقت کنند 🔹مردم باید آموزش بگیرن چگونه در مقابل پشه خود را حفاظت کنند 🔹استان های همجوار مناطق آلودگی مستعد آلودگی هستند 🔹آن چیزی که ما نگران هستیم استان های مازندران است که احتمالا به زودی درگیر خواهند شد https://t.me/hamsayeha42

🔸 إنَ شَرّ النّاس عِند الله اِمام جَائر، ضَلّ و ضُلّ به بدترين مردم نزد خداوند، پيشواى منحرفى است كه خود گمراه است و موجب گمراهى ديگران مى شود 📕 نهج البلاغه/ خطبه 164 امیرالکلام @hamsayeha42

معنی بخشیدن یک دل به یک لبخند چیست؟ من پشیمانم بگو تاوان آن سوگند چیست؟ گاه اگر از دوست پیغامی نیاید بهتر است داستان هایی که مردم از تو می گویند چیست؟ خود قضاوت کن اگر درمان دردم عشق توست این سر آشفته و این قلب ناخرسند چیست؟ چند روز از عمر گل های بهاری مانده است ارزش جان کندن گل ها در این یک چند چیست؟ از تو هم دل کندم و دیگر نپرسیدم ز خویش چاره ی معشوق اگر عاشق از او دل کند چیست؟ عشق ، نفرت ، شوق ، بیزاری ، تمنا یا گریز حاصل آغوش گرم آتش و اسپند چیست؟... #فاضل_نظری https://t.me/hamsayeha42

بزرگا و با رفعتا که کارِ امارت( پادشاهی و فرمانروایی) است! اگر به دست پادشاهِ کامکار و کاردان افتد به وجهی به سر برد و از عهده‌ی آن چنان بیرون آید که دین و دنیا او را به دست آید. و اگر در دست عاجزی افتد، او بر خود درماند و خلق بر وی. تاریخ بیهقی. @hamsayeha42

‍ ✔️جنگ، نامبارک‌ترین چیزی که می‌تواند رخ دهد ✍️سهند ایرانمهر 🔸جنگ‌ از نگاه برخی سیاستمداران و شاید قاطبه نظامیان به جز جنبه‌های سیاسی‌اش، موضوعی هیجان‌انگیز برای اثبات تاب‌آوری، قدرت و مقاومت می‌تواند باشد آنها راحت به حالت جنگی فکر می‌کنند و حوصله سیاست را کمتر دارند زیرا کمتر کسی می‌تواند جنگ را از منظر قربانیان اصلی آن تصور کند. مکس هاستینگ درصفحه ۶۲ کتاب Bomber Command جمله قابل تاملی دارد:«فکر می کردم چه خوب است آن هایی که دستور بمباران را می‌دهند و کسانی که بمباران می‌کنند گاهی بر روی زمین قدم بزنند و ببینند این پایین چطور است». این پایین، جنگ یعنی تباهی زیرساخت‌های یک کشور، شب‌ها و روزهای دلهره، گریختن سرمایه و امنیت، جابجایی های اجتماعی و فرهنگی و سیاسی بنیان‌برافکن ، سال های سال زخم ناسور مجروحان، چشم‌های همیشه منتظر پدران و مادران که یا به تکه استخوانی گره زده می‌شود یا به نابود شدن خانواده‌ها می‌انجامد. این همه تلخی در سالهای آغازین هیچ جنگ برای طیف وسیعی از مردم به این اندازه ملموس نیست زیرا در همه جنگ‌ها، صنعتی به موازات شبح شوم جنگ شکل می‌گیرد که کارش« بَزَک کردن» است، کارش این است که وقوع جنگ را ناگزیر بداند و رویگردانی از آن را زبونی، صنعت متبرک کردن سیاستمداران با حماسه و نمادهای باستانی یا آرمان‌های به ظاهر ملی یا نژادی یا حتی دینی، به قول مارتین بل، خبرنگار بی‌بی‌سی در کتاب ‏In Harms Way: Reflections of a War Zone Thugun : « برای اینکه مبادا مردم ناراحت شوند، جنگ را بهداشتی و تزیین می‌کردیم . انگار که جنگ شیوه عاقلانه حل اختلاف بود و قربانیانش به جای اینکه خونریزی کنند یا تکه پاره شوند با شکوه و وقار از صحنه نمایش خارج می‌شدند. در حقیقت اما جنگ هولناک بود. جنگ تجارت چندش‌آوری است». به قول«دبلیو بی ییتس»در کتاب«تاملات جنگ داخلی»: «دل‌هایمان پر بود از اشتیاق کشتن و کشته‌شدن و ذهن‌مان پر از رویاء و قلب‌مان، سخت و دشمنی‌ها، مایه‌دار‌تر از عشق‌مان». 🔸این از خصایص پیش از شروع هرجنگی است که اغراق ها زیاد می‌شوند، تحلیل‌ها به سمتی می‌روند که هرگونه مذاکره و تعامل و یا حتی تلاش برای متوقف کردن جنگ، معادل خیانت و بلاهت معرفی می‌شود و گاه این جریان در سال‌های بعد از جنگ نیز به این شیوه تمسک می‌جوید، از همه اینها ناگوارتر«سندرمی» است که پیش از جنگ عود می‌کند و چنان هیجانی را برمی‌انگیزاند که بی‌اعتنایی بدان دشوار به نظر می‌رسد و دراین چارچوب، تفاوتی میان نخبگان و مردم کوچه و بازار نیست چنانکه پرفسور «پیتر گودهیو» Peter Goodhew در ۱۷ ژانویه ۱۹۹۱ و پیش از آغاز جنگ اول خلیج‌فارس در ایندیپندنت نوشت: «با جنگ در خلیج فارس مخالفم ولی چشم اندازش مرا هیجان زده می‌کند نکند بیمارم؟ یا شاید هزاران نفر دیگر هم به درد من مبتلا هستند؟ چه باید کرد؟». جالب آنکه سیاستمدار خونسرد و زیرکی همچون چرچیل هم به چنین وضعیتی مبتلاست او در آستانه جنگ اول جهانی در نامه‌ای به همسرش می‌نویسد:«همه چیزبه سمت فاجعه پیش می‌رود و من خوشحالم؟! این احساسات به نظرت وحشتناک نیست؟ خدا مرا بخاطر این احساسات سبکسرانه ببخشاید». (نامه ۲۸ جولای ۱۹۱۴ از کتاب Letters to Venetia Stanley). هم او در پایان این جنگ نوشت: «هر دستاوردی هم که به دست آورده باشیم چه برای ما و چه برای طرف بازنده، جبران بهایی نیست که ملت‌مان پرداختند». 🔸پیش از هرجنگی همه ناممکن‌ها ممکن نمایانده می‌شود، قدرت‌ها از توان نظامی و موافقین دخالت نظامی از روزهای گل و سبزه که لاجرم برای رسیدن به آن باید به خون و ویرانی رضا داد خلاصه همه چیز آسان و جنگ، راه رستگاری است به قول «باربارا تاکمن» در کتاب ارزشمند:«توپ های ماه اوت»: به سربازها می‌گفتند که :«مردان بزرگ! پیش بروید و مطمئن باشید که قبل از زرد شدن برگ‌ها پیروزمندانه به خانه بر می گردید».از همان جنگ‌ها که به قول «زیگفرید ساسون» در کتاب : ‏«Memoris of an Infantry Officer»: «آنچه قبلا ستون‌های پر افتخار داوطلبان بود، اکنون دسته‌های قربانیان است». 🔸با این همه تاریخ هیچ‌گاه در بیان تلخی جنگ‌ها و آثار شوم‌شان تسلیم این هیجانات نشده است. سیاست باید آنچنان به خواست و اراده ملت‌ها گره بخورد و انسان باید آنچنان در اولویت جامعه باشد که سیاستمداران به راحتی از جنگ سخن نگویند. جنگ تلخ است. جنگ نیستی است، جنگ پایان توانایی بر مدیریت بحران از مجرای سیاست است، جنگ راهی به سوی دوزخ است و هیچ بهشتی با فراهم کردن آتش دوزخ بنا نشده است. @hamsayeha42

✔️‍ اول: آموزش، اول در عظمت بار کلمات ✍️سهند ایرانمهر نلسون ماندلا می‌گوید :«آموزش قدرتمندترین سلاحی است که می توانید برای تغییر جهان از آن استفاده کنید». منظور از تغییر جهان در اینجا ناهنجاری نیست بلکه فرآگیر کردن توسعه است و وقتی از توسعه صحبت می‌کنیم منظورمان «توانایی حل مساله» است. تلاش برای حل مسایل از اصلی‌ترین هسته یعنی نهاد خانواده و به ویژه کودکان شروع می‌شود و از همین روست که سخن گفتن از تدوین و اجرای نظام اموزشی صحیح در راس اولویت‌ها قرار می‌گیرد. ‎ یکی از عناصر تشکیل دهنده جامعه سالم. روابط افراد با یکدیگر است و زبان کلید این رابطه است. زبان خود برآمده از کلمات است و کلمات قدرت و اثر دارند.طه حسین ادیب بزرگ مصری در مقدمه نقد النثر می‌نویسد: کلمه از«ک ل م» است بمعنای زخم. کلیم: زخمی و این یعنی تاثیر کلمه بر انسان همچون زخم موثر است.از مشتقاتش «کلام: گل خشک» چون کلام بی‌تاثیر و« لکم» است یعنی مُشت و «مکل»یعنی چاه خشک و اشاره به سخن بی‌تاثیر دارد و امروالقیس شاعر عرب میگوید: «جراحت زبان چون جراحت شمشیر است». اینجاست که ابوحیان توحیدی در «بصائر و الذخائر» به زیبایی می‌نویسد:

ای بسا کلمه که به صاحب خود گوید از من بگریز!

و اینجاست که معلوم می‌شود اولین چیزی که انسان باید بیاموزد شناخت کلمات و اثر آنهاست. حالا شاید بهتر بتوان معنی این جمله عمیق منسوب به لائوتسه فیلسوف چینی را فهمید:

مراقب افکارت باش که گفتارت می‌شود مراقب گفتارت باش که رفتارت می‌شود مراقب رفتارت باش که عادتت می‌شود مراقب عادتت باش که شخصیتت می‌شود مراقب شخصیتت باش که سرنوشتت می‌شود.

زیرنویس ویدیو از real_psychologi @hamsayeha42

🎧 #جدید 🎙 #آرون_افشار 🎶 دلبرشیرین 🎶🎵 @Matnh_nab💖