بوی بهشت/Бӯйи Биҳишт

Зи панди бузургон набояд гузашт, Суханро варақ дарнабояд навашт. Ки чун озмуда шавад рӯзгор, Ба ёд оядат панди омӯзгор. #Низомӣ @buyibihisht

Нашид @buyibihisht

Қори Муҳаммад Лоиқ @buyibihisht

Рамазон Бутӣ раҳимаҳуллоҳ Баргирифта аз YouTube @buyibihisht

Инчунин андӯҳ кофирро мабод, Домани Раҳмат гирифтам, дод, дод! Сардорон ҳукм карданд, ки ҳама коргарони гармоба либосҳои худро аз тан бикашанд, то лучу урён кофтукоб бишаванд. Чун Насӯҳ беҳтарин коргарон ва мавриди лутфи занони аъёну шаҳзодагон қарор гирифта буд, кофтукоби ӯро ба охир гузоштанд. Вале ӯ аз тарс беҳушу бехуд дар гӯшае афтода буд. Чунон аз таҳти дил меларзиду ашк мерехт ва пушаймонии худро ба даргоҳи Худованд изҳор мекард, ки ба ҳоли ӯ дили санг об мешуд: Вақт танг омад марову як нафас, Подшоҳӣ кун, маро фарёд рас! Гар маро ин бор Сатторӣ кунӣ, Тавба кардам ман зи ҳар нокарданӣ. Тавбаам бипзиру ин бори дигар, То бибандам баҳри тавба сад камар. Ман агар ин бор тақсире кунам, Пас дигар машнав дуову гуфтанам! "Эй-Худо-ву", "Эй-Худо" чандон бигуфт, К-он дару девор бо он гашт ҷуфт. Дар ин ҳангом шунид, ки ӯро барои кофтукоб даъват мекунанд: Чунки ҳушаш рафт аз тан ногаҳон, Сирри ӯ бо Ҳақ бипайваст ин замон. Чун тиҳӣ гашту вуҷуди ӯ намонд, Бози ҷонашро Худо дар пеш хонд. Ҷон ба Ҳақ пайваст, чун беҳуш шуд, Мавҷи Раҳмат он замон дар ҷӯш шуд. Чунки дарёҳои Раҳмат ҷӯш кард, Сангҳо ҳам оби ҳайвон нӯш кард. Пеш аз ин ки ӯро пайдо кунанд, ногаҳон ғавғое шуду гурӯҳе мужда доданд, ки "Шукри Худо, ки гумшуда ёфт шуд". Ин овозҳо ба гӯши Насӯҳ расид ва ба ҳуш омад. Дид, ки ҳама болои сари ӯ истодаанд ва аз ин ки аз ӯ гумони бад бурдаанд, узр мехоҳанд. Донист, ки дуои ӯ пазируфта шудааст. Ба онҳо гуфт: - Ин лутфи Худованди тавбапазир аст, вагарна ман медонам, ки гуноҳам чист ва медонам, ки аз он чи дигарон гумон мебаранд, бадтарам, аммо бахшиши Худованд болотар аз инҳост: Ман ҳамедонаму он Саттори ман, Ҷурмҳову зиштии кирдори ман. Ҳар чӣ кардам, ҷумла нокарда гирифт, Тоати нокарда оварда гирифт. Номи ман дар номаи покон навишт, Дӯзахӣ будам, бибахшидам Биҳишт. Офаринҳо бар Ту бодо, эй Худо! Ногаҳон кардӣ маро аз ғам ҷудо. Баъд аз он ки доду ғавғо хобид, як нафаре аз ҷониби духтари подшоҳ назди Насӯҳ омад ва паёме овард, ки шоҳдухтар мехоҳад ба гармоба биёяд. Хоҳиш кардааст, ки маҳз ту бояд ӯро ёрӣ диҳӣ! Насӯҳ гуфт: Гуфт: - "Рав, рав дасти ман бекор шуд, В-ин Насӯҳи ту кунун бемор шуд. Рав, касе дигар биҷӯ иштобу тафт, Ки маро, валлоҳ, даст аз кор рафт". Чун бар тавбаи худ пойдор монд ва растагор шуда буд, бо худ гуфт: Ман бимурдам як раҳу боз омадам, Ман чашидам талхии маргу адам. Тавбае кардам, ҳақиқат бо Худо, Нашканам, то ҷон шудан аз тан ҷудо. Баъд аз он меҳнат киро бори дигар, По равад сӯйи хатар? Илло, ки хар. Аз он пас тавбаи Насӯҳ миёни мардум ошкор шуд. Тавбаи ҳақиқӣ, тавбае, ки ҳаргиз шикаста намешавад, бо ин ном бурда мешавад. Ва ин ба чунон дараҷае бошад, ки ҳар гоҳ гуноҳи содиршуда, ба хотир расад аз он нафрат карда, боз тавба кунанд, на ин, ки майлу рағбат ба иҷрои дубораи он. Мухтасар он чӣ бардоштему фаҳм карда тавонистем, ҳамин буд, гар касе аз Шумо-шарикони ин гурӯҳ дар бораи "тавбаи Насӯҳ" боз ягон маълумоте дошта бошед, ё фаҳмида бошед, лутфан бароямон ирсол кунед, то бошад, ки ба оқибати хайре расем. Боқӣ, Аллоҳу Аълам ва ассалому алайкум!