هفت وادی عشق

کنفوسیوس[فیلسوف مشهور چین باستان] با چند تن از شاگردانش در سفر بود. هنگامی که از میان کوه های بلند و دور افتاده ای می گذشتند، از دیدن زنی فرتوت که کنار گوری می گریست، مبهوت شدند. کنفوسیوس یکی از شاگردانش، به نام تسه لو را گسیل داشت تا از غم او بپرسد. پیرزن در پاسخ گفت: «پدر شوهرم در اینجا به وسیله ببری به قتل رسید؛ شوهرم نیز. اکنون پسرم به همان سرنوشت دچار آمده است.» کنفوسیوس از او پرسید که چرا در چنان جای خطرناکی مانده است. زن پاسخ داد: «در اینجا حکومت ستمکار وجود ندارد.» کنفوسیوس به شاگردانش گفت: «فرزندان من این را به یاد سپارید حکومت ستمکار، سَبُع تر[بی رحم تر] از ببر است.»    📗منبع: تاریخ تمدن، ویل دورانت، احمد آرام و ع.پاشایی و امیر حسین آریان پور، جلد یکم، ص ۷۳۸

*همکلاسی ، باز دستم را بگیر ...* شعری لطیف ،جذاب و زیبا از دکتر مجدالدین میرفخرایی، متخلص به *گلچین گیلانی.* تقدیم به نگاه پر مهر دوستان بزرگوار تا برای لحظاتی از دنیای پرفشار و مزاحم بزرگسالی و شلوغی این زمان، دور شده و خود را عاشقانه درون دنیای کودکی مان، رها کنیم. درود.... صبح عالی متعالی

از احمد شاملو سوال شد که آیا هنر و سیاست جایی بهم می‌رسند؟ و اوپاسخ می دهد: بله، حتما. نرون شهر رم را به آتش می کشید و چنگ می نواخت... شاه اسماعیل خودمان صدها هزار نفر را گردن می زد و غزل می گفت... بتهوون عظیم ترین سمفونی عالم را در ستایش شادی ساخت و آنرا تقدیم ناپلئون کرد هیتلر آرزو داشت نقاش بشود و... ناصرالدین شاه هم شعر می سرود و هم نقاشی می کرد و نقاش می پرورد اما، برای یک تکه طلا می داد سارق را زنده زنده پوست بکنند... انسان برایش با بادمجان تفاوتی نداشت... خب بله، یک جایی به هم می رسند: متاسفانه بر سر نعش یکدیگر!

حتی این بزرگوار هم دوبار بیشتر گول نخورد 😂

🔺خودکشی عجیب یک ربات در کره جنوبی! 🔹مقامات کره جنوبی در حال بررسی حادثه عجیب «خودکشی» یک ربات هستند. این شوخی نیست، بلکه واقعیتی است که در آن یک ربات ظاهراً به‌دلیل عدم تحمل ساعات کاری طولانی، خود را از بالای پله‌ها به پایین پرتاب کرده است.

در اجتماعى كه پول حكومت دارد،كليد نيكى كـردن هم در پــول داشـتن اسـت. بخشـش، رحم، كمك بـه ديگران، نجات گرسنه از گرسـنگى و رهاندن بيمار از چنگ بيمارى در گرو پول داشـتن اسـت و «پول» بـا «بدى» به دست مى آيد. بـا ربودن حاصل كار همان‌ها كـه بـايد بر آنان رحـم آورد و ياری‌شان كرد، با غارت كردن همان ها كه بايد از گرسنگى نجات شان داد، با بی‌خانمان كـردن «هـمان ها» كه بـايد  پناهشان داد. پس «خوبى»،«دروغ» مي شود، غير ممكن مى شود. چـون در جامعه ى سوداگر؛ وسيلهٔ نيكی‌كردن با بدى كردن به دست مى آيد !! ✍ برتولت برشت

#اندکی_تفکر گالیله در غم‌انگیزترین لحظه‌ی شکست، سنتِ دیرینِ قهرمان‌سازی را درهم می‌شکند. هنگامی که شاگردان خشمگین و بی‌تابش به طعنه می‌گویند: "بدبخت ملتی که قهرمان ندارد"، گالیله، درهم شکسته و ناتوان، تنها و بی‌یاور، جوابی بی‌نظیر میدهد: "بدبخت ملتی که به قهرمان احتیاج دارد". همین است ؛ اگر ملتی بدبخت و درمانده نباشد چه حاجتی به قهرمان دارد؟ چه بدبختی از این بالاتر که مردمی بنشینند و منتظرِ ظهورِ قهرمانی باشند؟ 📚 زندگی گالیله ✍ برتولت برشت