سیندخت- مجله دختران افغانستانی‌ در ایران

وقتی کارهایت به نحوی پیچ خورده و سرت درد می‌کند، دست‌هایت از هل دادن هر روزه چرخ زندگی درد می‌کند، چشم‌هایت از خواندن اخبار مرگ روتین و هر روزه در منطقه درد می‌کند و قلبت دردهای خودش را دارد و صدای والد هزار مرتبه در غار گوش‌هایت می‌پیچد که تو کافی نیستی، چه باید کرد؟ 🌱 خودت را به من بسپار نوشته‌ی فاطمه شریفی را در شماره‌‌ی نهم از مجله‌ی #سیندخت بخوانید. . @sindokhtmagazine

دوباره می‌خوانم: «جای امن باید جایی باشد که دل آدم آرام و قرار بگیرد.» حال به‎همزن است. همان قدر مسخره است که به کسی که قصد خودکشی دارد بگویم: «عزیزم، از فردا سعی کن که خودتو بیشتر دوست داشته باشی.» پوچ و توخالی. برای مایی که بند نافمان از جنگ و درگیری هنوز بریده نشده است، سخن از امنیت روان و قرار دل، بلوف است. احمقانه است. شاید تکه‌ی اصلی پازل همین باشد. امنیت جان و تن. جان خود و جان عزیزان خود. اینکه بدانیم زنده می‌مانیم. و همه با هم زنده می‌مانیم. . روایت حلقه‌ای شاید به وسعت کل دنیا از مرضیه علیزاده را در شماره‌ی نهم سیندخت بخوانید.

فکر می‌کردم دیگر هیچ خانه‌ای را به اندازه‌ی آن خانه به خاطر انباری کوچک بالای حمامش دوست نداشته باشم. خانه‌ی بعدی که رفتیم دو طبقه بود. ما طبقه‌ی دوم بودیم که پله‌هایش به یک در فلزی کوچک و بعد آن به پشت‌بام می‌رسید. چون حیاط داشتیم و از پشت‌بام استفاده نمی‌کردیم درش را قفل زده ‌بودیم. تمام اتاق‌ها بزرگ و دلباز بودند و بالای حمام خانه هم هیچ انباری نداشت و من عزادار بودم از اینکه گوشه‌ای دنج و امن برای خودم ندارم. . روایت جای امن به مثابه‌ی مکان نوشته‌ی زهرا نعیمی را در شماره‌ی نهم مجله‌ی الکترونیکی #سیندخت بخوانید. Paint: War is Hell by EthicallyChallenged 🌱

سرم را می‌گذارم روی شانه‌ی کیمیا، نگاه خیره‌اش را حس می‌کنم؛ لابد باورش نمی‌شود که دارم گریه می‌کنم. دستانم را توی دستانش می‌گیرد. دیگر مثل قبلاها بهش لبخند نمی‌زنم. او بدون هیچ بهایی عشق و محبتش را ابراز می‌کند و نیازی نیست تا من قدردانی کنم. شاید دلم برای همین آغوش تنگ خواهد شد که این بغض روی دلم سنگینی می‌کند. 🪴 مینا رفیعی، امنیت یک آغوش. . @sindokhtmagazine

💥 نهمین شماره‌ی مجله‌ی الکترونیکی سیندخت را دانلود کنید. |سیندخت؛ روایت‌های دختران افغانستانی ساکن در ایران| با آثاری از: زهرا نعیمی، فاطمه شـریفی، معصومه امیری، معصومه اخلاقی، فاطمه سادات موسوی، مرضیه علیزاده، مینا رفیعی. 🌱 @sindokhtmagazine

💥 هشتمین شماره‌ی مجله‌ی الکترونیکی سیندخت را دانلود کنید. |سیندخت؛ روایت‌های دختران افغانستانی ساکن در ایران| با آثاری از: زهرا نعیمی، فاطمه شـریفی، معصومه امیری، معصومه اخلاقی، فاطمه سادات موسوی، مرضیه علیزاده، لیلا جعفری. 🌱 @sindokhtmagazine

🔸🔸 گمانم هزار سال پیش بود، اینکه قوطی رب و شیشه مربا به دست برویم شکار بچه قورباغه از جوی جلبک بسته‌ی کنار باغ انار! یا اینکه آب موتور قرار بگذاریم و پاچه‌ی شلوار بالا زده راه برویم توی آب خنکش و یکی کشیک بدهد که حیدردیوونه که خانه‌اش توی همان کوچه هست سر نرسد. الان بعد از هزار سال وقتی حرف از لذت بردن می‌شود، یک ور کله‌ام می‌گوید جمع کنید این بساط الکی خوشی را! همان ور کله‌ام که وقتی یک غذای چرب‌تر می‌خورم، فکر می‌کند الان توی همان مملکت خراب‌شده‌ای که شانس آوردی و ازش فرار کردی، فلانی شاید نان خشک سق بزند. یا از این گذشته اصلا مگر ترک موتور مدل ۸۶ بابا سوار بشوی و هی باد خشک قم به سر و صورتت بخورد که بروی یک تک درخت توت وسط یک ناکجا آباد پیدا کنی و بتکانی چه لذتی دارد! نمی‌بینی بعضی‌ها دارند چه حظی از سواحل خارجه می‌برند. همان ور کله‌ام که به شدت معتقد است لذت تجمل است و ما جماعت بی‌وطن کارگر ‌همان بهتر که بنشینیم و... 🔸 هشتمین شماره‌ی #سیندخت با موضوع #لذت‌های_ناچیز به زودی منتشر می‌شود 🥰

جست می‌زدم و دستش را از روی چادر می‌گرفتم. بوی خانه پخش می‌شد زیر دماغم. خانه. خانه کجاست؟ هرچه می‌روم خانه را پیدا نمی‌کنم. یک دسته کلید دارم با کلیدهای کوچک و بزرگ که هیچ کدام قفل بسته‌ی خانه را باز نمی‌کند. من گم شده‌ام و هرچه داد می‌زنم، مامانی سر بر نمی‌گرداند که پیدایم کند. مامانم در همان پنج سالگی بازار شلوغه دستش را از دستم بیرون کشیده و هرچه بین خطوط کج مج صورت و دست‌هایش دنبالش می‌گردم، پیدایش نمی‌کنم ... ‌. روایت فاطمه شریفی با عنوان "زیرچادرت گمم کن" را در هفتمین شماره‌ی مجله‌ی سیندخت بخوانید. . 🌱

💥 هفتمین شماره‌ی مجله‌ی الکترونیکی سین‌دخت را دانلود کنید. |سیندخت؛ روایت‌های دختران افغانستانی ساکن در ایران| با آثاری از: مینا رفیعی، زهرا نعیمی، فاطمه شـریفی، یگانه محقق، معصومه امیری، معصومه اخلاقی، فاطمه سادات موسوی 🌱 @sindokhtmagazine

⭕️هوای شهر کابل داره یار جان ✍🏻ترانه بنی یعقوب 🔻مجله «سیندخت» برای دختران افغانستانی ایران، طعم موسیقی احمد ظاهر و «هوای پغمان» دارد، سیندخت تجربه بالیدن در کشوری است که حالا دیگر وطن آنهاست با رگ و ریشه‌ای مشترک که باید بندهایی از آن را در قم و تهران و بندهایی را در هرات و کابل جست‌وجو کنند. 🔻مجله‌ای که توسط دختران افغانستانی ساکن ایران منتشر می‌شود و پر است از روایت‌های دخترانه. در مجله‌شان هم صحبت از سختی‌های مهاجرت است هم سخن از وطن و دلتنگی و سال‌ها تجربه و دغدغه ریز و درشت دیگر که فقط می‌تواند از سال‌ها زندگی در کشوری حاصل شده باشد که برای برخی این روزها با وطن‌شان تفاوت زیادی ندارد. روایت‌ها گاه با زبان طنز نوشته می‌شود و گاه از زبان شخص دیگری اما هرچه هست تصویر دقیق‌تری از زندگی زنان مهاجری ارائه می‌دهد که شاید ما کمتر درباره‌شان خوانده و شنیده باشیم. مجله سیندخت هم نسخه الکترونیکی دارد و هم صوتی. 🔻در این مجله همچنین تا بخواهید می‌توانید روایت‌هایی بخوانید که بوی کابل و مزار شریف می‌دهد. مثل شماره دوم آن که به قول خودشان آشپزی غذای وطنی است و چه چیز بهتر از غذا و مراحل پختش که بتواند آدم‌ها را با فرهنگ یک سرزمین آشنا کند: "آدم وقتی به قورمه سبزی و آبگوشت تهرانی عادت کرده باشد سختش است که یکهو در دمادم آفتاب سر ظهر کابل، بشنود که صاحبخانه می‌گوید چطور است منتو درست کنیم و تو میهمان هستی و با شک می‌پذیری. نه با شک و بددلی که با شک و دل خواهی و کند و کاو از برای اینکه منتو دیگر چه جور غذایی می‌تواند باشد؟" این روایت را همچنین می‌توانید با لهجه زیبای افغانستانی گوش کنید و از شنیدن موسیقی زیبای این کشور هم لذت ببرید. 👈🏻متن کامل این مقاله به همراه لینک دانلود نسخه‌ی 1 تا 6 مجله‌ی سیندخت را در سایت دیاران ببینید. 🆔 @diaran_ir 🌐 diaran.ir