جبهه مردمی نیروهای انقلاب اسلامی

📝روایت‌ها دست‌ها 🔻یک دست کوچک ۶ ساله، یک دست بزرگ ۸۳ ساله؛ یکی دست کودکی از شهروندان عادی، دیگری دست پیرمردی از مقامات عالی رتبه. هر دو آسیب دیده از تروریسم علیه مردم ایران. هر دو نشانه‌ای از مظلومیت و اقتدار ملتی که می‌خواهد گوشه‌ای از این زمین، مستقل زندگی‌اش را بکند. 🔻دو جانباز از دو دهه متفاوت با چندین دهه فاصله، دیروز در حسینیه امام خمینی دیدار کردند و در مهربانی این دیدار، حتی اگر کلامی هم نبود، دست‌های مجروحشان راویان مظلومیت بودند. 🔻تحجر و تکفیر و تروریسم در همه دهه‌های گذشته، ایرانیان را هدف قرار داده است. در مسجد یا زیارتگاه یا خیابان. هدفش هم همیشه همه بوده‌اند، از بزرگ و کوچک، تا مرد و زن تا شهروند عادی یا مسئولین. از همان سال‌ها می‌خواستند ایران را زمین بزنند، اما آن امام جمعه‌ تهران که می‌خواستند ۶ تیر سال ۶۰ در مسجد ابوذر ترورش کنند و زنده نباشد، حالا ۳۳ سال است رهبر ایران است؛ برای فردای صاحب آن دست ۶ ساله مجروح هم تجربه می‌گوید روزهای روشنی در پی است. او به لطف الهی نماد «زخمی سربلند دوران‌ها» خواهد شد، همچون صاحب آن دست ۸۳ ساله و همچون ملت ایران و همچون خود ایران. ۳۰ آذر ۴۰۱

📝بازی سیاسی زندان هم دارد 🔻جای بازیگر در زندان نیست، اما کنشگر و فعال سیاسی باید منتظر رفتار سیاسی هم با خود باشد، حتی اگر شهرت خود را مدیون بازیگری باشد. کسی که کنشگری سیاسی‌اش را روی موج شهرت هنری‌اش سوار کرده و از تخصص بازیگری‌اش برای تاثیرگذاری سیاسی سوءاستفاده می‌کند، نمی‌تواند انتظار داشته باشد همین شهرت هنری برای او مصونیت قضایی بیاورد و با مردم عادی در برخورد قضایی متفاوت باشد. وقتی قرار است نقش سیاسی ایفا کنیم، هزینه‌های بازی سیاسی را هم باید بپردازیم و بازیگری سیاسی ممکن است به لوکیشن زندان هم برسد. 🔻شنبه شب بود که خبر بازداشت ترانه علیدوستی آمد. علیدوستی از آشوب‌های سه ماه اخیر دفاع می‌کرد. به نظر می‌رسد با توجه به توضیحات خبرگزاری قوه قضائیه، او باید برای ادعاهایش در مورد وقایع اخیر کشور مستنداتی ارائه دهد تا از او سلب اتهام شود. طی سه ماه اخیر برخی فوتبالیست‌ها، بازیگران و خواننده‌ها در صفحات مجازی خود یا در گفتگو با رسانه‌های ضد ایرانی ادعاها و شبهاتی را مطرح کردند که با توجه به مشهور بودن این افراد و تاثیر آنها در افکار عمومی، لازم بود از آنها هم مانند همه فعالان و کنشگران سیاسی، مستندات ادعاهایشان خواسته شود. در دو ماه اول آشوب‌ها قوه قضائیه با نرمی و اغماض با سلبریتی‌ها روبرو شد و نخواست برخوردی با آنها داشته باشد. چنانچه در همه دهه‌های گذشته با جرائم و تخلفات فوتبالیست‌ها و بازیگران با اغماض برخورد شده و آنان به ندرت برای اقدامات خلاف قانون خود همچون مردم عادی تاوان قانونی داده‌اند که ذکر مصادیق آن مجال جداگانه‌ای می‌طلبد. 🔻گلشیفته فراهانی و مهناز افشار از اولین سینماگرانی بودند که از همکار خود دفاع کرده و در صفحات مجازی خود خواستار آزادی علیدوستی شدند. جمعی دیگر از همکاران علیدوستی هم مقابل اوین تجمع کردند و بدون آنکه دلیل بازداشت او را بدانند یا بپرسند، بدون قید و شرط خواستار آزادی‌اش شدند. آنچه این جمع را یکی کرده، هویت سینمایی و صنف بازیگری است. در واقع اعتراض به این است که کسی از قبیله ما بازداشت نشود، آن هم البته هم‌قبیله‌ای‌هایی که به لحاظ منافع سیاسی هم با ما در یک راستا باشند، وگرنه اگر مثل علیرام نورایی در فیلمی بازی کنند که ما دوست نداریم، او را از صنف خودمان طرد می‌کنیم! 🔻نکته جالب دیگر در مورد بازداشت ترانه علیدوستی پیرامون صفحه اینستاگرام اوست که بلافاصله پس از بازداشتش از دسترس خارج شد تا نهادهای امنیتی نتوانند به ارتباطات اینستاگرامی او دست پیدا کنند. رسانه‌ها می‌گویند این اقدام توسط خود اینستاگرام انجام شده است و اگر این خبر درست باشد، هماهنگی کامل این شرکت آمریکایی با آشوبگران ایرانی را نشان می‌دهد. 🔻ترانه علیدوستی پیش از این با دو حاشیه غیرهنری دیگر هم در افکار عمومی روبرو بوده است. اولی مربوط به بازی او در سریال شهرزاد و ماجرای دزدی تهیه کننده سریال در پرونده بانک سرمایه و صندوق ذخیره فرهنگیان است که علیدوستی پس از چند سال سکوت و محکومیت تهیه کننده به حبس و رد مال، نهایتاً تابستان امسال و در نشست خبری فیلم برادران لیلی در جشنواره کن فرانسه باز با سوال در این زمینه روبرو شد که گفت: «وظیفه همه ما بود که می‌دانستیم و این کار را نمی‌کردیم؛ اما صادقانه می‌گویم که نمی‌دانستیم. اما در کنارش توجه داشته باشید یک سریالی پنج برابر سرمایه‌اش را به همان آدم برگردانده و شما چرا سوالتان از من می‌پرسید، آن پول و سودش دست من نیست. من دستمزدی را گرفتم که نجومی نبود و در هر کار دیگری می‌گرفتم!» 🔻حاشیه دیگر او مربوط به جنبش «می‌تو» است که برگشته از عنوان لاتین جنبشی علیه تجاوز جنسی به زنان است که ترانه علیدوستی موج آن را در سینمای ایران شروع کرد و افشاگری‌هایی علیه برخی از تعرضات به زنان سینما داشتند. عدم راستی‌آزمایی و انتشار بدون سند ادعاهای تعرض و تجاوز، و نیز نگاه تبعیض آمیز نسبت به هم‌قبیله‌ای‌ها باعث شد موجی که او شروع کرده با انتقادات جدی در فضای عمومی روبرو شود. از سویی این موج بر وجود فساد در پشت پرده سینما صحه می‌گذاشت. با این حال دستگاه قضایی با او برخوردی نکرد. 🔻حالا علیدوستی در بازی سیاسی جدید خود، نتوانسته باز هم از اغماض قضایی بهره ببرد و باید دید او می‌تواند ادعاهای خود را که مورد نظر دستگاه قضایی بوده ثابت کند یا خیر. اما طبعاً دیگر گزاره «جای هنرمند در زندان نیست» محلی از اعراب ندارد و یک فعال و کنشگر سیاسی باید پاسخگوی ادعاهای سیاسی خود باشد. روزنامه جوان

زنده باد علی دایی بدون رتوش؛ صد در صد خالص و کاملا واقعی، بدون فیلترهای فضای مجازی و خارج از دستکاری شبکه های اجتماعی! 🔹پاسخ استاد الهی قمشه ای به رفتارهای نصرالدینی برخی سلبریتی ها 🔹انسان باید شرافت انسانی داشته باشه ...

📝بوی شراب می‌زند! 🔻پس از بیانیه دیروز محمد خاتمی، حالا شاید محمدعلی ابطحی جواب گلایه‌ خود را گرفته باشد که چرا نامه‌های خاتمی به رهبری پاسخی نگرفته است. نمی‌شود هم خدا را خواست و هم خرما را؛ نمی‌شود روی مرز حق و باطل حرکت کرد و به وقت منفعت، گاه این سو خزید و گاه آن سو و نامش را حرکت اصلاح‌خواهانه گذاشت. از قضا این حرکت زیگزاگی اوج محافظه‌کاری است. 🔻محمد خاتمی روز گذشته بیانیه‌ای به مناسبت روز دانشجو (۱۶ آذر) منتشر کرد که نکات قابل تاملی دارد، بی آنکه در مورد خود خاتمی نکته جدیدی بتوان از آن استنباط کرد. خاتمی سال‌هاست همین است. 🔻مهم‌ترین بخش بیانیه خاتمی را باید همان جایی دانست که می‌نویسد «اینک که جامعه با شعار زیبای زن زندگی آزادی حرکت خود را به سوی آینده بهتر نشان می دهد، بگونه ای کم سابقه و شاید بی سابقه فرهیختگان، استادان، نخبگان و دانشجویان را در اصل حرکت حاضر می‌بینیم.» شعاری که خاتمی آن را «زیبا» و نشانه «حرکت جامعه به سوی آینده بهتر» می‌داند، فارسی‌شده شعار کردهای تجزیه‌طلب است؛ «ژن، ژیان، ئازادی». کلمات خوب وقتی در معنایی دیگر بکار می‌رود یا وقتی نماد یک گروه، یک حرکت یا یک جریان سیاسی می‌شود، بار معنایی دیگری می‌گیرد و خاتمی می‌داند این شعار در چه معنایی بکار می‌رفته و می‌رود. 🔻با این عبارات، خاتمی پیوستگی خودش با جریان آشوب اخیر در کشور را اعلام می‌کند. او یک روزه این بیانیه را ننوشته است و بی‌راه نیست اگر احتمال دهیم دو نامه را با هم نوشته است، یکی را برای دفتر رهبری فرستاده و یکی را در پوشه نگه داشته که اگر پاسخ دلخواه از آن سو گرفته نشد، این طرف را داشته باشد و از آنجا رانده و از اینجا مانده نشود! 🔻آن روزها هم که پیک‌هایی از کوفه به مکه می‌رفت و نامه‌های کوفیان به حسین ابن علی علیهما‌السلام را می‌برد، همزمان نامه‌هایی از کوفه به دمشق و برای یزید ابن معاویه لعنة الله علیهما می‌رفت و شهید آوینی در «فتح خون» نکته دقیقی می‌آورد که «متأسفانه تاریخ متن همه آن نامه‌ها را که به مكه و دمشق فرستاده شده و نیز نام امضاکنندگان آن را، برای ما ضبط نكرده است. اگر چنین اسنادی را در دست داشتیم، مطمئناً می‌دیدیم که گروهی بسیار به خاطر محافظه‌کاری و ترس از روز مبادا زیر هر دو دسته از نامه‌ها را امضا کرده‌اند.» 🔻چنین حرکتی فقط مصداق همان ضرب‌المثلی است که با دو کلیدواژه «توبره» و «آخور» به ذهن می‌آید. خاتمی می‌خواهد هم سمپات‌های برانداز را و هم نظام را با هم داشته باشد و از هر دو پلی برای به قدرت رسیدن اصلاح‌طلبان بسازد و اینگونه هر دو را می‌بازد. این سو رهبری بارها تلویحی از او خواسته‌اند ظلمی را که سال ۸۸ و نیز در همین ماجرای اخیر به نظام کرده است، جبران کند و او نخواسته شفاف و صادق باشد و آن سو، براندازان به سانتیمانتالیسمی که خاتمی، آن هم صرفاً در حرف و بیانیه جاری می‌کند، قانع نیستند و فریب موج سواری او را نمی‌خورند. اینگونه است که او هم خدا را از دست می‌دهد و هم خرما را؛ و هم پل رسیدن به قدرت را نساخته، تخریب می‌کند. این سرنوشت وسط‌بازهایی است که خود را «اصلاح‌طلب» می‌نامند. 🔻خاتمی بعید است جرات کند به میان همین دانشجویان اقلیتی برود که حرکت و حضور آنها در اتفاقات اخیر را به نام همه دانشجویان مصادره و تحسین کرده است. آنهایی که براندازی و مقابله با اصل نظام برایشان هدف حرکت سیاسی شده است و همان را هم به فحاشی رکیک آلوده‌اند، برایشان خامنه‌ای و خاتمی و رئیسی و روحانی یکی‌ست و وقتی فریاد می‌زنند «آخوند باید گم بشه» محمد خاتمی را استثناء نکرده‌اند. 🔻او تجربه حضور در میان براندازان که نه، اما در میان دانشجویان رادیکال اصلاح‌طلب را دارد و همان روز دانشجوی سال 83 وقتی صدای شعارهایشان علیه خاتمی بالا رفت، دیگر از این اداهای اصلاح‌خواهانه خبری نبود و خاتمی صریح، تند و با فریاد تهدیدشان کرد که «کاری نکنید بدهم بیرون‌تان کنند، آدم باشید!» حالا چه شده است، به مسئولان دیگر که رسید، فحاشان رکیک، آدم شده‌اند؟! 🔻خاتمی سوار بر اعتراضاتی شده است که از آن او نیست؛ چه آنکه او در بزنگاه انتخاب میان نظام و براندازان نظام، در ادامه همه این سال‌های ۸۸ تاکنون، ترجیح داد وسط باز باشد و حالا نامه‌اش به رهبری بی جواب می‌نامد و دفاعش از دانشجویان برانداز هم صرفاً تیترهای زیبایی برای رسانه‌های اصلاح‌طلب می‌سازد و مورد استقبال براندازان قرار نمی‌گیرد. او از همه سو رانده و مانده است، چون همه از «نفاق» حس تنفر دارند. مولوی زیبا حال امثال او را وصف می‌کند: دوش چه خورده‌ای دلا راست بگو نهان مکن چون خمشان بی‌گنه روی بر آسمان مکن باده خاص خورده‌ای جام خلاص خورده‌ای بوی شراب می زند خربزه در دهان مکن

🎥 «بالای ۳۰ نفر دوره‌اش کرده بودند و با مشت، چاقو و سنگ داشتن می‌زدند» ۱۵۰ ثانیه روضه مجسم از آنچه بر سر سید روح‌الله عجمیان آوردند.

📝جادوگر دروغ 🔻علی کریمی، فوتبالیستی که تا همین یک سال و نیم پیش می‌خواست ذیل نظام جمهوری اسلامی رئیس فدراسیون فوتبال شود و رأی نیاورد، حالا دو ماه است ژست لیدری اپوزیسیون گرفته و حتی اعضای تیم ملی فوتبال را سرزنش می‌کند که چرا علیرغم جنایات! جمهوری اسلامی، در تیم ملی بازی می‌کنند! همین اولین دروغ علی کریمی است؛ اگر جامعه فوتبال یک سال و نیم پیش به او رأی بیشتری داده بود، او رئیس فدراسیون فوتبال جمهوری اسلامی ایران شده بود و احتمالاً اداهای مبارزاتی کنونی را هم نداشت و اکنون هم علنی از حضور تیم ملی فوتبال جمهوری اسلامی ایران در جام جهانی قطر دفاع می‌کرد. وگرنه که جمهوری اسلامی شهریور ۱۴۰۱ با جمهوری اسلامی اسفند ۱۳۹۹ چه فرقی کرده است؟ اگر بحث ادعای کشتار مردم توسط نظام است که این ادعا در آبان ۹۸ و کلی وقایع قبلی دیگر هم موجود است، پس چرا علی کریمی تا وقتی که خودش بازی می‌کرد، همیشه ذیل پرچم جمهوری اسلامی، عضو تیم ملی بود و حتی تلاش کرد به ریاست فدراسیون فوتبال برسد و حالا یادش افتاده این تیم، ملی نیست؟ این تناقض رفتاری نشان‌گر دروغ بودن کل هویت سیاسی کنونی این فوتبالیست است. 🔻علاوه بر این، اهل فوتبال سطح سواد و گفتار و رفتار علی کریمی را می‌دانند. او در زمین فوتبال هم اهل گقتگو نبود، سیلی به داور، درگیری با فوتبالیست‌ها و جدل در رسانه‌‌ها، معرف خوبی برای شخصیت فوتبالی اوست. همین باعث می‌شود افراد به این نتیجه برسند که آنچه در مجازی می‌نویسد، کار خودش نیست. او البته چند مورد کپی مطالب دیگران و منتشر کردن به نام خودش را هم دارد، اما علاوه بر آن روشن است که او توانایی چنین نوشتن‌هایی را ندارد. این مورد هم نشان می‌دهد او هویتی دروغین برای خود ساخته است و همپای لقب فوتبالی‌اش، یعنی جادوگر، دروغ‌ها را جادو می‌کند و به نام راست به خورد مخاطب کم اطلاع خود می‌دهد. اما فقط هویت سیاسی او نیست که دروغ است. کریمی در مصداق‌های کوچک خبری هم دروغ می‌نویسد. 🔻اول؛ ۲۹ آبان بود که کریمی فیلمی از چند نفر نظامی پشت تیربار منتشر کرد و مدعی کشتار مردم ایذه توسط نظام شد. فیلم مزبور یک هوای بارانی و زمین خیس را نشان می‌داد. جستجویی ساده نشان می‌داد این تصویر اردیبهشت ماه سال جاری یعنی ۵ ماه قبل از آغاز وقایع اخیر، در صفحات یک گروه تروریستی و تجزیه‌طلب منتشر شده است و علاوه بر این موضوع، مردم ایذه می‌دانند که هوای شهرشان در این روزها بارانی نیست. واقعیت اما این بود که فیلم مزبور یکی از رزمایش‌های بسیج در شمال کشور را به تصویر می‌کشید و کریمی می‌خواست با وردی دروغ آن را به عنوان حمله به مردم ایذه به مخاطبش غالب کند. اشتراک نظر او و تجزیه طلب‌ها در نحوه دروغگویی علیه جمهوری اسلامی هم قابل توجه است. 🔻دوم؛ اول آذر علی کریمی تصویر کشته‌هایی کنار هم افتاده در خیابانی را منتشر کرد و روی آن نوشت: «اینجا نه سوریه است، نه غزه؛ اینجا جوانرود است. مردم بی گناهی که بدست مزدوران حکومتی جان خود را از دست می‌دهند.» آن تصویر، سوریه و غزه نبود، ولی جوانرود هم نبود؛ بلکه کابل پایتخت افغانستان در انفجاری در سال ۲۰۱۶ یعنی ۶ سال پیش بود. کریمی نه روی توانایی خود در جادوگری که روی کم اطلاعی و سادگی مخاطب حساب باز کرده است. 🔻سوم؛ دو روز پیش علی کریمی تصویری خون آلود از یک جوان منتشر کرد و مدعی شد او با دوشکا در جوانرود تیر خورده است. در حالی که علی حمیدوند صاحب عکس طبق قول خودش، از ساکنان روستای وراینه نهاوند در ۲۲ تیرماه امسال بر اثر تصادف در محور نهاوند به نورآباد متأسفانه پای خود را از دست می‌دهد و مجروحیت او ربطی به اتفاقات اخیر ندارد. 🔻چهارم؛ نیمه آبان بود که علی کریمی تصویری از دو کودک فقیر منتشر کرد و با سوءاستفاده از مشکلات معیشتی مردم ، روی آن نوشت: «این مردم توی تمام زندگی حقشون خورده شده! حقشون گلوله نبود.» اما تصویر منتشر از سوی کریمی، مربوط به حدود ده سال پیش و کشور پاکستان بود! تصویری که روی مقاله‌ای در مورد کشتار مردم پاکستان توسط نیروهایی آمریکایی و در سال ۲۰۱۲ منتشر شده بود. 🔻پنجم؛ یکی دو روز قبل از آن هم کریمی در استوری اینستاگرام خود فیلمی از دختری در حال رقص گذاشت و ادعا کرد این دختر رقاص نوه آیت‌الله مکارم شیرازی است. چند ساعت بعد، این شخص، با انتشار یک ویدیو هرگونه انتساب به آقای مکارم را رد کرد و با عصبانیت خواست این کار را تکرار نکنند. او حتی نام آیت‌الله مکارم را هم به درستی بلد نبود! او مربی بدنسازی و ساکن خارج کشور است و از قضا در صفحه شخصی‌اش در حمایت از اغتشاشات مطلب می‌گذارد، اما هدف دروغ‌های کریمی قرار گرفت. 🔻علی کریمی تاکنون در مورد هیچ یک از دروغ‌هایش نه عذرخواهی کرده و نه واکنشی نشان داده است. این نشان می‌دهد او به جادوی دروغ اعتقاد دارد و آن را شیوه‌ای برای کارش می‌داند، نه آنکه سهواً دروغ بگوید. ۵ آذر ۴۰۱

فوتبال را شاید خیلی‌ها نشناسند یا دنبال نکنند؛ اما وطن را همه می‌شناسند، استقلال و وابسته نبودن به بیگانه را هم. وطن‌شناسانی که دو‌شنبه غمگین از باخت ایران به انگلیس بودند، دیروز شادمان برد ایران از ولز بودند؛ شناختن ملی‌گرا‌های واقعی سخت نیست.

ملی‌گرایی هم کار ماست ⁨ ایران به انگلیس در فوتبال باخت، بد هم باخت؛ آن شب غم و شادی معلوم می‌کرد چه کسی واقعاً ایرانی مانده است. ایرانیان واقعی غمگین بودند و فارسی‌زبانان مدعی ایران هم از پیروزی اجنبی شادی می‌کردند و تیم ملی یک کشور را اجنبی می‌خواندند. کسی هم که بغض داشت، شاید بی انتقاد به وضعیت کشور نبود، اما معرکه جنگ و استقلال و ملی‌گرایی را می‌شناخت، باور داشت که «وطن هتل نیست که وقتی خدماتش خوب نبود، آن را ترک کنند.» موقعیت‌هایی پیش می‌آید که انسان به معرکه راستی‌آزمایی شعارهایش می‌رسد، به اینکه چقدر پای حرف‌هایی که می‌زده، پای ادعا‌هایی که می‌کرده، پای مواضعی که در کلام داشته، در عمل می‌ایستد. فصل آشوب و سیاست از همان هنگامه‌ها برای اثبات ادعای وطن‌دوستی است. عمری آن‌ها ملی گرا بودند؛ از کورش می‌گفتند؛ آیین‌های ملی را پررنگ‌تر می‌گرفتند؛ پای هفت‌سین‌شان قرآن نمی‌گذاشتند؛ یلدا و چهار‌شنبه سوری را برای خودشان که ایران دوست هستند، مصادره می‌کردند؛ یک دوقطبی کاذب میان ایران و اسلام ساخته بودند و مؤمنان به آخرین دین الهی را متهم به عبور از ایران می‌کردند؛ نژادپرستانه مسلمان‌ها را تحقیر می‌کردند و خود را قومی برتر می‌دانستند؛ بار‌ها مخالفان خود را متهم به فروش ایران کردند و «ما آریایی هستیم، عرب نمی‌پرستیم»، «نه غزه، نه لبنان، جانم فدای ایران» و ... و در وقت معرکه، آن‌ها کنار ایران نماندند. همه چیز فقط حرف بود. ۲۷ دی ماه ۹۸، دو هفته از ترور سردار قاسم سلیمانی گذشته بود که رهبر انقلاب در خطبه‌های نماز جمعه تهران فرمودند: «آن فریب‌خوردگانی که یک روزی فریاد زدند "نه غزه، نه لبنان"، آن‌ها نه فقط جانشان را فدای ایران نکردند، حتی حاضر نشدند راحتی خودشان و منافع خودشان را هم در راه کشور فدا کنند؛ آن کسی که جانش را فدای ایران کرد، باز همین شهید سلیمانی‌ها بودند...» آقایمان درست می‌گفت، شعار «جانم فدای ایران» را آن‌ها مقابل جنگیدن سلیمانی و سربازانش در سوریه و عراق و موضع حمایتی ایران نسبت به لبنان و غزه و فلسطین و محور مقاومت علم کرده بودند و باز مدعی ایران شدند، اما جنگ که هیچ، به مطالبات سیاسی‌شان که رسید، برای تحریم این ملت و تحریم فوتبال و بلکه همه ورزش ایران، کنار سعودی‌های فارسی زبان اینترنشنال ایستادند و تیم ملی فوتبال این ملت را حکومتی نامیدند و در اوج ناباوری، با هر گل انگلیس به ایران، خائنانه شادی کردند! آن‌هایی که برای یک فوتبال کنار این میهن نایستادند، جلوی بمب و موشک بیگانه، سینه سپر خواهند کرد؟ نه جدایی کردستان و آذربایجان و بلوچستان و خوزستان از ایران آزارشان می‌دهد، نه وقتی عملیات تروریستی علیه این ملت می‌شود، موضع می‌گیرند، نه ابایی دارند از تحریم و حمله نظامی علیه ایران حمایت کنند، نه خونی برای حفظ میهن داده‌اند و نه حتی در واقع امر سنت‌های ایرانی بودن را حفظ کرده‌اند، نه آویزان شدن از دامن اجنبی و پناه بردن به بیگانه را ننگ می‌دانند، اما شعار ملی‌گرایی می‌دهند. هالووین و کریسمس و همه آداب غربی در کنار ادعا‌های وطن‌دوستی، چارچوب غربزدگی این جماعت را نشان می‌دهد. اگر هم دم از کورش می‌زنند، چون رسانه‌های فارسی زبان غربی، این جماعت را اینگونه تربیت کرده‌اند که مقابل اسلام، پرچم ایران را بالا ببرند؛ اما در عمل ملی‌گرا‌ترین انسان‌ها که جانشان را هم برای حفظ این سرزمین به میدان آوردند، همین حامیان جمهوری اسلامی بودند، کسانی که نه در حرف، بلکه در عمل، نه فقط حامی جمهوری اسلامی بلکه حامی «جمهوری اسلامی ایران» هستند. کسانی که خوب یاد گرفته‌اند اگر مام‌وطن نان هم نداشت، به حیاط سفارت‌خانه‌ای که عامل قحطی ا‌ست، حقیرانه پناه نبرند. شیخ فضل‌الله نوری آخوند بود، اما آن استقلال و ملی‌گرایی او را چه کسی داشت که حتی برای مشروطه‌خواهی هم معتقد بود «مشروطه‌ای که از دیگ پلوی سفارت انگلیس سر بیرون بیاورد، به درد ما ایرانی‌ها نمی‌خورد.» منزلش محاصره بود و یقین داشت به زودی جانش را باید بدهد و برود، با این حال پیشنهاد دولت خارجی را برای پناهندگی به سفارت نپذیرفت. حتی برایش پرچم خارجی آوردند که بر سر در خانه بزند و امانی برایش باشد، باز هم نپذیرفت و سرافرازانه معتقد بود «اسلام زیر بیرق کفر نمی‌رود. آیا رواست که من پس از هفتاد سال که محاسنم را برای اسلام سفید کرده‌ام حالا بیایم بروم زیر بیرق کفر؟»‌ جلال آل‌احمد در کتاب خدمت و خیانت روشنفکران می‌نویسد: «من نعش آن بزرگوار را بر سر دار همچون پرچمی می‌دانم که به علامت استیلای غرب‌زدگی پس از ۲۰۰ سال کشمکش بر بام سرای این مملکت افراشته شد.» آن مرحوم اگر زنده بود و انگلیس‌پرستی براندازان و خوشحالی از باخت ایران و پرچم‌های تجزیه‌طلبی در تجمعات اینان و دست دوستی به دشمنان خارجی دادن را می‌دید، پرچم غرب‌زدگی را از دست اعدام‌کنندگان شیخ شهید می‌گرفت و به دست این جماعت می‌سپرد.

جان بولتون مشاور پیشین امنیت ملی ترامپ در شبکه بی بی سی: 🔸من معتقدم معترضین ایرانی با حملاتی که به پایگاه های سپاه و بسیج انجام دادن حسابی مسلح شدن و اماده تغییر فاز جدید در اقدام علیه جمهوری اسلامی هستند 😂😂 🔹رعنا رحیم پور مجری بی بی سی فارسی دستپاچه شده و میگه: اقای بولتون هیچ داده میدانی از این ادعای شما وجود نداره و اعتراضات کاملا مسالمت امیز و فاقد وجه مسلحانه است 🔸بولتون دوباره میگه: نه اینطور نیست در کردستان و بلوچستان معترضین بخوبی مسلح شدند و امریکا و متحدینش هم باید از این تحرکات حمایت کند! 🔹مجری بی بی سی:اقای بولتون این ادعا که معترضین مسلح هستند ادعای خود جمهوری اسلامی است و ادعای شما درست نیست 🔸بولتون: ببینین من دوباره به شما تاکید میکنم من تصاویر و مستنداتی دارم که نیروهای کرد و بلوچ در عراق و پاکستان در حال اموزش دیدن برای اقدام در ایران هستند! 🔹مجری بی بی سی:اقای بولتون خیلی ممنون! @makahufat

‏هیهات اگر یار بخواهی و نباشم...