من و زندگی شگفت‌انگیز

گذشته قشنگ و یه وقتایی سختم خیابونا دانشکده خوابگاه همشپ

شاید باید رهاش کنم طوری که انگار نبوده؟

چشمام رو می‌بندم. سعی می کنم یادم بیاد خنده هارو. گریه هارو. روزای سرد اونجا رو روزای گرمش رو. ولی نمیتونم بیشتر از یه حدی ادامه بدم

نمی‌فهمی چی شد. اما میدونی پرت شدی یهو توی یه زندگی دیگه

قلبم سنگین شد باز دلم تنگه.

گذشته شبیه آینه ی خرد شده ایه که زیبایی و زندگیِ جاری خودم رو توش می‌دیدم. حالا با مرورش انگار با تیکه های تیز و برنده اش روی قلبم کشیده میشه.

اگه رشت بودم این کافه محبوبم بود