آدم حسابی ها

🔊فایل صوتی اگر فرزند دارید یا معلم هستید، حتما این ویس را گوش کنید! https://t.me/adamhesabiha

🔻خاطره خسرو شکیبایی از پشت صحنه فیلم «هامون» ساخته داریوش مهرجویی و ضبط جمله «لاکردار، اگه بدونی چقدر دوسِت دارم» 🔻برنامه تماشای این هفته نسخه‌ای است کوتاه شده از مستند بلند «مهرجویی: کارنامه چهل ساله» ساخته مانی حقیقی. 🔻در این مستند بلند که در سال ۱۳۸۵ ساخته شده، داریوش مهرجویی درباره فیلم‌هایش صحبت می‌کند و در عین حال منتقدان سینمایی و همکاران سال‌های دور و نزدیکش درباره سینمای مهرجویی و تجربه کار با او صحبت می‌کنند. https://t.me/adamhesabiha

ای خُوشا مَستانِه سَر در پایِ دلبَر داشتَن دل تِهی از خُوب و زِشتِ چَرخ اَخضَر داشتن نَزد شاهین محَبّت بی پَر و بال آمَدَن پیش بازِ عِشق آیین کبوتَر داشتن سُوختَن، بُگداختَن، چون شَمع و بَزم افرُوختَن تَن به یاد رُوی جانان اَندَر آذَر داشتن اشک را چون لَعل پَروَردَن به خُوناب جِگَر دیده را سُوداگَر یاقُوت اَحمَر داشتن هر کُجا نُور است چُون پَروانه خود را باختَن هر کُجا نار است خود را چون سَمندَر داشتن گُوشوار حِکمَت اَندَر گُوشِ جان آویختَن چَشمِ دل را با چِراغ جان مُنَوَّر داشتَن 🍀🌺🌞🕊 🖌پروین اعتصامی https://t.me/adamhesabiha

✍️ محمود سریع القلم 🖊 سی ویژگی یک فردِ نُرمال 1- در رانندگی از فرعی به اصلی، کامل می‌ایستد بعد حرکت می‌کند چون شهرنشین است؛ 2- حتی دشمنان خود را با "آقای یا خانم" خطاب می‌کند چون اعتماد به نفس دارد؛ 3- ارتفاع ادب و حشمت او بالاتر از دانش، ثروت و قدرت او قرار دارد؛ 4- با صنعت فریب آشناست ولی چون بنیان هستی را صدق می‌داند، از آن پرهیز می‌کند؛ 5- چند مرحله جلوتر، به پی آمدهای سخن خود فکر می‌کند بعد حرف می‌زند چون زندگی امری دراز مدت است؛ 6- نهایت تلاش خود را می‌کند تا شخصیتی با ثبات داشته باشد چون پایداری شخصیت، اعتماد ساز است؛ 7- مادامی در قدرت می‌ماند که فکر جدیدی داشته باشد و گره‌ای را باز کند چون نگران قضاوت تاریخ است؛ 8- که در جهان تخصصی امروز، فقط در یک رشته می‌نویسد و اظهار نظر می‌کند؛ 9- که نیاز روانی به غیبت، بد گویی و نفرت ندارد چون سعی می‌کند از غوغای کثرت فاصله گیرد؛ 10- که به واسطۀ مزایای سِمَت، در پی جبران محرومیت‌های دوران کودکی نیست؛ 11- معتقد است اهانت به دیگران، در مقطعی به خود او باز می گردد؛ 12- وقتی نمی‌تواند سر موقع به قراری برسد، زنگ می زند یا پیغام می‌فرستد؛ 13- در پی این نیست دیگران را مثل خود کند چون هر فردی، عالم و گذشتۀ خاص خود را دارد؛ 14- آنقدر آشغال را در دست خود نگه می‌دارد تا سطلِ زباله پیدا کند؛ 15- اهتمام می‌ورزد تا بازارِ پررونق سایه روشن های جهل را با گسترشِ آگاهی خود بهتر بشناسد؛ 16- در صندلی های پشت تاکسی، پاهای خود را جمع می‌کند تا دو نفر دیگر راحت باشند؛ 17- با دو نفر دیگر در عرض پیاده رو، راه نمی‌رود و سدّ راه عبور دیگران نمی‌شود؛ 18- تبلیغ عبادت خود را با باطنِ "بِشنو از نی" در تضاد می‌داند؛ 19- تاریخ می‌خواند تا انتظارات خود را بر واقعیت‌ها منطبق کند؛ 20- از راه رفتن روی برگ‌های پاییزی و صدای خش خش آنها لذت می‌برد؛ 21- چراغ‌های روشن اضافی در محل سکونت و کار خود را خاموش می‌کند؛ 22- در مورد دیگران، با Fact و نه شنیده‌ها و تخیلات، قضاوت می‌کند؛ 23- در لحن، کلام، رفتار، چِشم، نحوۀ نشستن و واکنش‌های او، تکّبر حس نمی‌شود؛ 24- با توجه به واقعیت‌های جهانِ امروز، به کثرت گرایی فکری اعتقاد دارد؛ 25- که کتاب می‌خواند و کتاب خواندن در افکار و رفتار او تاثیر دارد؛ 26- در کش و قوس‌های میان هیجان و فکر، بر خود مسلّط است؛ 27- هم به توسعۀ فردی خود توجه می‌کند وهم به رفع مشکلات دیگران؛ 28- درجهان فوق العاده زیبای امروز، برای موسیقی، هنر، سینما و تئاتر وقت می‌گذارد؛ 29- به همۀ کشورها، ملت‌ها و نمادهای ملّی آنان مانند زبان، آیین و هویت احترام می‌گذارد؛ 30- تا می‌تواند کار می‌کند، زحمت می‌کشد و انتظارات خود را از دیگران به حداقلِ ممکن می‌رساند. https://t.me/adamhesabiha

📺 کَل‌کَل فوق‌العاده دیدنی عزت‌الله انتظامی و داریوش مهرجویی در جشن حافظ ▪️ داس مرگ سیری‌ناپذیر است …. روح هر دو هنرمند در آرامش ابدی که در دوران حیات درخشیدند، اثرگذار بودند و آثارشان مورد احترام مردم است. 🖋https://t.me/adamhesabiha

✔️من فهرستی از آنچه در مدرسه به ما یاد نمی‌دهند را تهیه کرده‌ام: آنها به ما یاد نمی‌دهند که چگونه کسی را دوست بداریم. آنها به ما یاد نمی‌دهند که چگونه در شهرت به درستی زندگی کنیم. آنها به ما یاد نمی‌دهند که چگونه در گمنامی ، از زندگی لذت ببریم. آنها به ما یاد نمی‌دهند که چگونه از کسی که دوستش نداریم جدا شویم. آنها به ما یاد نمی‌دهند که به آنچه در ذهن دیگری می‌گذرد فکر کنیم. آنها به ما یاد نمی‌دهند که به کسی که در حال مرگ است چه بگوییم. آنها به ما هیچ چیزی را که ارزش یاد گرفتن داشته باشد ، یاد نمی‌دهند. مرد ماسه‌ای/ نیل گیمن #متن_شب https://t.me/adamhesabiha

حکایت شیخ حسن جوری می‌گوید: درسالی که گذارم به جندی‌شاپور (از شهرهای هند) افتاد، سخنی از خواجه "محمد مهتاب" شنیدم که تا گور بر من تازیانه می‌زند.، دیدمش که زیر آفتاب تموز نشسته، نخ می‌ریسد و ترانه‌ زمزمه می‌کند. گفتم: - ای مرد خدا، مرا عاشقی بیاموز تا خدا را همچون عاشقان عبادت کنم. محمد مهتاب گفت: نخست بگو آیا هرگز خطی خوش، تو را مدهوش کرده است؟ گفتم: نه یا شیخ گفت: هرگز شکفتن گلی در باغچۀ ای تو را از غصه‌ها فارغ کرده است؟ گفتم: خیر گفت: هرگز صدایی خوش و دلربا، تو را به وجد آورده است؟ گفتم: خیر گفت: هرگز خلقت شکلی زیبا از بین تمام موجودات تو را چندان دگرگون کرده است که راه از چاه ندانی؟ گفتم: خیر یا شیخ به یاد ندارم، گفت: هرگز زیر باران بهاری قدم زده ای و لذت باران چشیده ای؟ گفتم: نه گفت: هرگز به آسمان نگریسته‌ای به انتظار برف؟ گفتم: نه گفت: هرگز خندۀ کودکی نازنین، تو را به وجد و شوق آورده است؟ گفتم: نه گفت: هرگز غزلی یا بیتی یا سخنی فصیح، چندان تو را بی‌خود کرده است که اگر نشسته‌ای برخیزی و اگر ایستاده‌ای بنشینی؟ گفتم: نه. گفت: هرگز زلالیو لطافت آب یا بلندی سرو یا نرمی گلبرگ یا کوشش مورچه‌ای، اشک شوق ازدیدۀ توسرازیرکرده است؟ گفتم: نه گفت: هرگز شده است که بخندی چون دیگری خندان بوده اند؛ یا بگریی چون دیگری گریان بود؟ گفتم: نه. گفت: هرگز بر سیبی یا اناری، بیش از زمانی که به خوردن آن صرف می‌کنی، چشم دوخته‌ای؟ گفتم: خیر گفت: هرگز عاشق کتابی یا نقشی یا نگاری یا آموزگار و معلمی شده‌ای؟ گفتم: نه گفت: هرگز دست بر روی خویش کشیده‌ای و بر زیبایی و حسن رویت که نعمت خالق است؛ اندیشه کرده ای؟ گفتم: نه گفت: از من دور شو ، که سنگی را می‌توان عاشقی آموخت، اما تو را نه.. https://t.me/adamhesabiha

رنگ پوست‌شان سیاه بوده یا سفید؟ چاق بوده‌اند یا لاغر؟ به خدایی باور داشته‌اند یا نه؟ ارباب بوده‌اند یا برده؟ خوش‌بخت زندگی کرده‌اند یا با اشک؟ ترسو بوده‌اند یا شجاع؟ عاشق بوده‌اند یا در غارها سنگ تیز می‌کردند برای سلاخی قبیله دیگر؟ استخوان‌ها تا قبل از رفتن به آزمایشگاه‌ها ساکتند. شبیه همند، ناشناخته. ◾️این ماییم، چند صد سال بعد. همین‌قدر بی‌دفاع، همین‌قدر ناشناس، همین‌قدر بی‌آزار، همین‌قدر بی‌اهمیت برای آن‌ها که زل می‌زنند به جمجمه‌هایمان و با خودشان می‌گویند: رنگ پوست‌شان سیاه بوده یا سفید؟ چاق بوده‌اند یا لاغر؟ به خدایی باور داشته‌اند یا نه؟ عاشق بوده‌اند یا بی‌رحم ‌و‌ خونریز؟ ارباب بوده‌اند یا برده؟ خوش‌بخت زندگی کرده‌اند یا ... ◾️می‌میریم، چنان که انگار هرگز‌ زنده نبوده‌ایم و از یاد می‌رویم چنان که انگار نه انگار روزی همه‌کس و همه‌چیز یک نفر بودیم. ✅ پس تا زنده‌ایم، پر اشتیاق و حریص زندگی ‌کنیم، لذت ببریم و لذت ببخشیم و اگر نمی‌توانیم دلیل حال خوب همدیگر شویم، محترم از سر راه هم کنار برویم که دیر یا زود، ناگهان و بی‌خبر باید گذاشت و گذشت ... ✍️ احسان محمدی 🖋 https://t.me/adamhesabiha

عصر ایران ؛ جعفر محمدی - با آغاز سال تحصیلی، بی مناسبت نیست بدون هیچ مقدمه ای، چند پیشنهاد را با پدر و مادرها در میان بگذاریم: 1 - بهترین راه برای درس خوان و مهم تر از آن، کتاب خوان شدن فرزندان تان این است که خودتان هم کتاب بخوانید. همه مطالعات روانشناسی و حتی تجربیات فردی نشان می دهند که کودکان بیشتر از رفتارهای شما الگوبرداری می کنند تا از حرف ها و امر و نهی های شما. حتی اگر اهل مطالعه نیستید، می توانید کتابی را در دست بگیرید و تظاهر به مطالعه کنید. این کار به ویژه برای کودکان پیش دبستانی بسیار اثرگذار است. 2 - از باورهای قدیمی دست بکشید. زمانی تمام خوشبختی فرزندان در این تعریف می شد که حتما به دانشگاه بروند و سپس با مدرکی که می گیرند، در یک جای خوب استخدام شوند. اما امروز این الگو دیگر جواب نمی دهد. اولاً دانشگاه رفتن بسیار آسان تر از قبل شده و ثانیاً دانشگاه تضمین کننده آینده نیست. بسیاری از افراد موفق در ایران و جهان، یا دانشگاه نرفته اند، یا دانشگاه را رها کرده اند یا در شغلی غیرمرتبط با رشته تحصیلی شان فعالیت کرده اند. در آینده نیز اهمیت دانشگاه باز هم کمتر خواهد شد؛ بسیار کمتر از آنی فکرش را بکنید. استخدام ها و کارآفرینی ها، نه بر پایه مدرک تحصیلی که بر اساس مهارت های فردی خواهد بود کما این که هم اکنون نیز در بخش خصوصی، چنین روندی وجود دارد با این الگوی فکری، دیگر به بچه هایتان برای کسب نمرات بالا فشار نیاورید؛ آینده بچه هایتان الزاماً از میان نمره های بالا نمی گذرد. بگذارید آنها در حد توان خود درس بخوانند و نمره بگیرند. در عوض آنها را با زندگی واقعی و مهارت های کاربردی بیشتر آشنا کنید. 3 - به جای فشار بر روی بچه ها برای کسب نمرات بهتر، آنها را به کوشش بیشتر تشویق کنید: "پسرم! دخترم! همین اندازه که می بینم تلاش می کنی برایم ارزشمند است. تو تلاشت را بکن، بعد از آن دیگر مهم نیست چه نمره ای می گیری." فرزند شما نباید احساس کند دوست داشته شدنش، تابعی از نمراتی است که در مدرسه می گیرد. 4 - اگر فرزندتان در امتحانی مثلاً 12 (یا حتی نمره کمتر)گرفت، این ادبیات پیشنهاد می شود: خب! تو در 12 بخش عملکرد خوبی داشتی؛ آفرین. آن 8 نمره ای که نگرفتی، دارند با تو حرف می زنند که نقطه ضعف کارت کجاست. بهتر است، روی این بخش ها بیشتر کار کنی؛ چه خوب شد که 12 گرفتی و فهمیدیم گیر کار کجاست؟ من هم در دوران دانش آموزی گاهی نمرات پایین می گرفتم؛ اشکالی ندارد. ضمناً اگر بعضی درس ها را دوست نداری، طبیعی است؛ قرار نیست همه ما همه درس ها را دوست داشته باشیم. پس اگر در بعضی درس ها نمره هایت پایین باشد اشکالی ندارد. 5 - بچه ها را هرگز و هرگز و هرگز با دیگران مقایسه نکنید. این کار تزریق سم در روح آنهاست. بچه ها را با خودشان مقایسه کنید: "تو نسبت به قبل، تلاش کمتری داشتی، یا بیشتر تلاش کردی." 6 - هیچ اشکالی ندارد در طول سال، گاهی به بچه هایتان اجازه دهید مدرسه نروند؛ مثلاً یک بار صبحی که خیلی خسته اند و یک بار هم زمانی که امتحان کلاسی دارند و درس شان را نخوانده اند. باور کنید آسیب اضطرابی که متحمل می شوند، بیشتر از نرفتن شان به مدرسه است؛ البته که قرار نیست این پیشنهاد به یک رویه دائمی تبدیل شود. نکته مهم این است که آنها باید با شما احساس راحتی کنند، حتی در نرفتن به مدرسه. 7 - در انجمن اولیا و مربیان مصوب کنید که از معلمان، به ویژه در مقطع ابتدایی خواسته شود تا حد امکان از دادن تکلیف شب خودداری کنند یا به حداقل بسنده کنند. همچنین برای روزهای تعطیل تکلیف ندهند. کودکان در ساعات غیر مدرسه، باید بیشتر بازی کنند یا به ارتباطات خانوادگی و اجتماعی بپردازند تا تکرار آنچه در مدرسه آموخته اند. 8 - کیف بچه ها را تا حد امکان سبک کنید. حتی اگر لازم باشد، کتاب های قطور را به دو یا سه قسمت تقسیم و جدا جدا سیمی کنید. به ستون فقرات بچه ها رحم کنید. 9 - بچه ها به ویژه در فصل های مدرسه، بیشتر تحت فشار هستند؛ بنابر این به همدلی و همراهی والدین نیاز بیشتری دارند تا استرس های مدرسه را تخلیه کنند. برایشان وقت بگذارید، حرف بزنید، شوخی کنید و گاهی با هم بیرون بروید. بچه ها باید بدانند که شما پناهگاه شان هستید. 10 - و مهم از همه: کودکی و نوجوانی، شادترین دوران زندگی هر انسان است که دیگر تکرار نمی شود؛ هر کاری که می کنید، ملاک تان این باشد که شادی کودکی و نوجوانی را تباه نکنید. این سخن، به معنای ولنگاری تربیتی نیست؛ اتفاقاً تأکید بر تربیت اصولی کودکان و نوجوانان است زیرا تربیتی که شادی را از دوران کودکی و نوجوانی بزداید، اساساً تربیت نیست، بلکه نابودی امروز و فردای آنهاست. هیچ کس حق ندارد شادی را از ساحت کودکی و نوجوانی بزداید، حتی پدر و مادرها و معلمان ، حتی پدر و مادرها و معلمان، حتی پدر و مادرها و معلمان. https://t.me/adamhesabiha

تصاویری از کمک آدم حسابی مملکت رسول خادم، قهرمان پیشین کشتی ایران و جهان، در کمک‌رسانی به سیل‌زدگان آستارا. #رسول_خادم https://t.me/adamhesabiha