پایگاه فلسفه معاصر، هنر و علوم شناختی

🔻منتشر ‌شد. خطوط گریز؛ برای جهان دیگری از امکان‌ها         فلیکس گتاری ترجمه‌ی پیمان غلامی نشر ژرف چاپ اول، ۱۴۰۳ ۳۵۲ صفحه، رقعی، شومیز [ Website / Telegram ] [ Instagram / YouTube ]

جستارهایی دربارۀ اندیشه‌های هانا آرنت زهره روحی https://www.bashgaheadabiyat.com/product/andishehaye-arnet/

‍ 🔻 بر ستیغ یأس | امیل چوران | ترجمه‌ی پیمان غلامی فهرست: از تغزلی ‌بودن / چه دور است همه‌چیز! / از زیستن را نخواستن / شور هیچ و پوچ / جهان و من / خستگی و مشقت / یأس و امر گروتسک / پیش‌آگاهی از جنون / درباره‌ی مرگ / مالیخولیا / هیچ چیز مهم نیست / خلسه / جهانی که هیچ چیز در آن حل نشده / متضاد و بیربط / ناخشنودی تمام‌عیار / تشت آتش / فروپاشی / درباره‌ی واقعیت بدن / نمیدانم / درباره‌ی تنهایی فردی و کیهانی / آخرالزمان / امتیاز انحصاری رنج / تغزل‌گرایی مطلق / معنای لطف / بیهودگی ترحم / جاودانگی و اخلاق / لحظه و جاودانگی / تاریخ و جاودانگی / دیگر یک انسان نبودن / جادو و بدفرجامی / شادی تصورناپذیر / ابهام رنج / سراسر خاک / شیفتگی چون شکلی از عشق / نور و تاریکی / ترک / موهبت‌های بی‌خوابی / درباره‌ی گوهرگشت عشق / انسان، حیوانی بی‌خواب / حقیقت، چه کلمه‌ای! / زیبایی شعله‌ها / قلّت خرد / بازگشت به آشوب / کنایه و کنایه به خود / درباره‌ی فقر / گریز از صلیب / فرقه‌ی بی‌کرانی / تغییر چهره‌ی ابتذال / بار غم / تباهی با کار / معنای فرجام‌ها / اصل شیطانی رنج / حیوانی غیرمستقیم / حقیقت ممتنع / ذهنیت / هومو / عشق در یک کلام / هیچ‌چیز مهم نیست / سرچشمه‌های شر / فوت‌وفن جادویی زیبایی / ناسازگاری انسان / لب مطلب / رویارویی با سکوت / همزاد و هنرش / مهمل 🔺 دانلود کتاب بر ستیغ یأس [ Website / Telegram ] [ Instagram / YouTube ]

🐣 Dr Dennis Schulting: I am contributing an essay to an Iranian guest-edited journal issue on Kant. Topic of my essay is enlightenment and emancipation. Will dedicate it to the women of Iran. To the courageous and self-thinking women of Iran. من در حال تهیه مقاله‌ای برای یک ویژه‌نامه ایرانی با موضوع کانت هستم. موضوع مقاله من روشنگری و رهایی است. این مقاله را به زنان ایران تقدیم خواهم کرد. تقدیم به زنان شجاع و آزاداندیش ایران ♦️♦️♦️ 🔮 t.me/nutqiyyat 🔮 Instagram.com/Nutqiyyat 🔮 https://youtube.com/@nutqiyyat

‌ 📣 منتشر شد «پدیدارشناسی ادراک» ✍️ موریس مرلوپونتی ترجمه‌ی مسعود علیا 🟢پدیدارشناسی ادراک در زمره‌ی مهم‌ترین متون جنبش پدیدارشناسی و فلسفه‌ی قرن بیستم جای دارد. این اثر کلاسیک، که اکنون به هشتاد سال پس از انتشار به فارسی درآمده است، نمونه‌ای است کم‌نظیر از رویکرد پدیدارشناسانه به قلم فیلسوفی که بنیادکاوانه در تجربه‌ی زیسته و زیست‌جهان نقب می‌زند تا از کار ادراک و ساختارها و مقومات آن سردرآورد. در نظر او، پدیدارِ ادراک بنیادی‌ترین سطح تماس و مراوده‌ی ما با جهان است که سطوح دیگر تجربه و فرهنگ و شناخت و فهم و تعقل قائم به آن‌اند و در نهایت از آن قوت و قوّت می‌گیرند. ادراک پدیداری پرمایه است که روشن‌سازی پدیدارشناسانه‌اش (هم از حیث مُدرِک یا سوژه‌ی بدنمند و هم از حیث مُدرَک یا جهانی که به ادراک درمی‌آید) گاه مفهوم‌پردازی‌ها و صورت‌بندی‌های بدیعی می‌طلبد و گاه مستلزم بازنگری در مفهوم پردازی و صورت‌بندیِ بسیاری از پدیدارهای دیگری است که در تاریخ فلسفه مطرح بوده‌اند... 📘 بخشی از کتاب #معرفی_کتاب ♦️♦️♦️ 🔮 t.me/nutqiyyat 🔮 Instagram.com/Nutqiyyat 🔮 https://youtube.com/@nutqiyyat

#JazzFusion #JazzFunk

✍ پویا ایمانی "بر خلاف مردمان خداترس و پرهیزگار، ما نیچه ای بودیم و هنوز هم هستیم". 🔶این عبارت برانگیزنده در میانه های کتاب کوچکی درباره ی دموکوراسی آمده که ژان-لوک نانسی، فیلسوف معاصر فرانسوی، در سال 2007 و در پاسخ به مهملات سارکوزی و دارودسته اش راجع به می 68 نوشته. یکی -دو سطر قبل، نویسنده از دعوت نیچه به "ارزیابی دوباره ی همه ی ارزشها" حرف زده و این را نه به یک کنش ناگهانی و یکباره مثل انقلاب، بلکه به گشودگی ذاتی و مداوم دموکراسی ربط داده،گشودگی دائم به آنچه هنوز نیست اما مدام در کار آمدن است (دقیقا همان دروازه ی باریکی که دلبستگان محافظه کار لیبرالیسم سیاسی از دیدنش عاجزند). بدین ترتیب دموکراسی تنها رژیمی ست که جا را برای "فراروی بی پایان و نامحدود انسان از خودش "(پاسکال) باز می گذارد. جای دیگری، نانسی همین معنی را، باز با ارجاع به نیچه، اینطور رسانده که دموکراسی آدمی را همچون "رقصنده ای بر فراز مغاک" فرض می کند، یعنی موجودی ایستاده بالای نیستی اش، یعنی دموکراسی رژیمی ست که به بی بنیادی یا آنارخیای وجود آدمی آری می گوید و از این رو به هرچه شدن و جز-این-شدن ش مجال می دهد. و در همین معنی ست که نانسی -به تبع دریدا-اصرار دارد دموکراسی راه هرجور "الاهیات سیاسی" را می بندد (با وام گیری اصطلاحی از مارتین هاگلوند، فیلسوف سوئدی، می شود گفت دموکراسی متضمن "آتئیسم رادیکال" است). نانسی هم مثل دریدا معتقد است دموکراسی تنها یکی از انواع رژیم های سیاسی نیست. یا به عبارت دیگر، سیاست اعم از دموکراسی نیست.برعکس، سیاست (به معنی دقیق پولیتیکوس) فقط و فقط بر بستر دموکراسی ممکن می شود.دموکراسی شرط امکان سیاست است. سیاست فقط و فقط به شرط دموکراسی- به شرط مساهمت بیشترین شمار دیگری ها- ممکن می شود. دموکراسی در شکل ظهور مدرن اش هدفی ندارد جز تاسیس دوباره و کامل سیاست، و البته که "هرکس بخواهد ساختمانی را بنا نهد نخست باید از پی یا شالوده پایین تر برود...". به همین دلیل هم مثلا روسو می گفت دموکراسی اصلا آدمی را از نو خلق می کند. از این منظر، دموکراسی از ماقبل تصدر و تصدی شروع می شود. یعنی از ماقبل به دست گرفتن قدرت سیاسی( ار جنبش های حقوق حیوانات بگیرید تا انواع سازمانهای غیر دولتی، از حرکت های نمادین جمعی تا انواع تجربه گری های هنری آوانگارد در فضاهای شهری ، از موزیک زیرزمینی و بادی آرت و پرفورمانس و حیوان شدن و تجربه های متفاوت با جنسیت بگیرید تا، مهمتر از همه، ادبیات و فلسفه ی مدرن....) بله، " آنچه بدان نیاز داریم این ناسازگویی ظاهری ست: دموکراسی نیچه ای". -------------------------------------- *در همین اثنا اختلافی ریشه ای نظرم را جلب کرد: امروز بسیاری از "محافظه کاران جوان"، که خداترسی و پرهیزگاری شان را پشت مفاهیم درس نامه ای لیبرالیسم سیاسی پنهان کرده اند، از "سیاست" شروع می کنند مگر به دموکراسی برسند( این در خاورمیانه محال است). ما، برعکس، از دموکراسی شروع می کنیم تا سیاست را ممکن کنیم. کمی به این تمایز فکر کنید. @Kajhnegaristan