ژَک

مود هرشب من قبل اینکه بیاد بخوابه

باران بار |دار| از اعماقش را حس کرد ژک

خودمو یه مرگ تدریجی میبینم عین یورش خوک‌ها به من و ریختنم تو برزخ خانواده

من‌و اگه تو قم و کشورای عربی تکفیر میکردن الان ارامش داشتم و اینجوری ضد حال نمیخورد بهم یجورایی یعنی اعضای خانوادم تَردَم کردن جوابای سربالای خانوادم که بهشون اعتماد داشتم از صداها‌هزارها فحش و نفرین و چَک برام دردناک‌تر بود

کی فکرشو میکرد که فکرشو نمیکردیم ژک

نـ‌بیدنودیدمـ ژک

نـ‌بیدنودیدمـ

دیگه ندیدم ندیدنو ژک