Hossein Abdoh Tabrizi

به مرگ چاره نجستم که در جهان مانم به عشق زنده شدم تا که جاودان مانم با اندوه جانکاه و غمی که سراسر وجودمان را فراگرفته است، درگذشت دکتر مهدی تقوی، همسر و پدرمان و نیز استاد اقتصاد دانشگاه‌های علامه‌ی طباطبایی و علوم تحقیقات را به اطلاع بستگان، دوستان، همکاران دانشگاهی ایشان، دانشجویان سابق وی، و جامعه‌ی دانشگاهی ایران می‌رسانیم. مراسم تشییع جنازه و تدفین وی در روز جمعه ۱۱/۳/۱۴۰۳ ساعت ۱۰ از سالن عروجیان بهشت زهرا انجام می‌شود. مراسم یادبود ایشان در روز شنبه ۱۲/۳/۱۴۰۳ از ساعت ۱۹ تا ۲۰:۳۰ در مسجد جامع شهرک غرب برگزار خواهد شد.

درگذشت دکتر مهدی تقوی، استاد اقتصاد دانشگاه‌های علامه و علوم تحقیقات، بر خانواده‌ی محترم ایشان، بر خیل دانشجویان استاد، و بر جامعه‌ی دانشگاهی تسلیت باد. دکتر تقوی در صبح چهارشنبه ۹ خرداد ۱۴۰۳ با جهان ما وداع کرد.

خدمت دوستان عرض سلام دارم. خلاصه‌ی گفتگوهایی که در کانال واتزآپی هاما در مورد طرح آمایش سرزمین داشته‌ایم به پیوست این فایل تقدیم می‌شود.

https://danayan.academy/academyplus/28323/important-economic-variables-in-iran/ لینک بالا مربوط به سخنرانی آقای مدنی‌زاده در آکادمی دانایان در دی‌ماه ۱۴۰۲ است که متغیرهای اصلی اقتصاد ایران را شرح داده و پیش‌بینی می‌کنندو دوستان که می‌خواهند تصویر مناسبی از چشم‌انداز اقتصاد ایران در سال آتی داشته باشند به این لینک مراجعه کرده و این سخنرانی را ملاحظه فرمایند

کتاب آن کروگر در مورد اصلاحات اقتصادی در کشورهای در حال توسعه با ترجمه‌ی دکتر طبیبیان، فرجادی، ...

سلام دوستان، این کتاب را دکتر سرزعیم ارسال کردند

بررسی طرح آمایش سرزمین بحث در گروه واتزآپی هاما در گروه واتزآپی هاما در بحث برنامه‌ی آمایش سرزمین گفتگوی طولانی صورت گرفت. متن زیر بخش ششم و آخر خلاصه‌ی گفتگوی اعضای هاما در مورد بحث آمایش سرزمین است. خلاصه‌ی گفتگوها در مورد آمایش سرزمین (۶) ------------------------------------------------------------------------- آقای حسین ملاحسین‌آقا طرح‌های نیمه و رهاشده‌ی معدنی را مثال زدند و گفتند که بیانگر «نگاه تاریخی حاکمان به کشور» است. وجود برنامه‌ و طرح آمایش واجب است، اما آنچه عمل به این واجب را موجب می‌شود، وجود سیستم واجد شرایط است. اگر ساختار مناسب نباشد، چیزی حل نمی‌شود. آقای بهشتی‌روی هم که قبلاً به‌تصریح از ضرورت شستن چشم‌ها صحبت کرده بودند، بحث آقای ملاحسین‌آقا را تأیید کردند که «من هم از دولت کارآمد و فهیم صحبت کردم؛ اگر مجلسیون قبیله‌ای و منطقی عمل کنند، حاجتی به طرح و برنامه نیست.» آقای حجاریان بحث را پی گرفته و نوشتند، «مشکل دخالت دولت نیست؛ مشکل دخالت نادرست دولت است. سرمایه‌گذاری‌ها بر مبنای اصل اساسی آمایش سرزمین و رعایت صرفه‌های به مقیاس نیست. اگر درست انجام می‌شد، نیازی به ضرورت استفاده از ابزار تعرفه‌های بالا نبود و یارانه‌ی انرژی هم کمتر می‌شد.» آقای غلامرضا سلامی نیز به ابزار تعرفه اشاره داشتند. آقای فصیحی با ارائه‌ی طرح آمایش سرزمین ستیران از کم‌کاری و تعلل مسئولان در اجرای آن گله کردند. ایشان پیش‌نیازهای طرح آمایش سرزمین را غیر از مزیت‌های اقتصادی، پرداختن به جنبه‌های اجتماعی، فرهنگی، سیاسی و ژئوپلیتیک دانستند و از جمله از توجه به قومیت‌ها صحبت کردند. ایشان ویژگی طرح ستیران را توجه به جوان‌ها و اقتصاد دریا دانستند. آقای میراسکندری هم به مشکل اقوام غیرفارسی ایران دور تا دور کشور در طرح‌های آمایش سرزمین اشاره کردند؛ موضوعی که آقای عبده تبریزی با عنوان «مرکز ــ پیرامون» بدآن اشاره کردند. البته، طرح‌های آمایش سرزمین از این زاویه در گروه مورد بررسی قرار نگرفت. آقای پورمحمدی توضیح دادند که مطالعه‌ی گسترده‌ای در ۱۱۰۰ جلد در استان‌ها انجام شده و ۱۴ دانشگاه درگیر آن بوده‌اند. این مطالعات افق ۲۵ ساله‌ی وضع موجود و مطلوب را پیش‌بینی کردند. آقای طاهری این مطالعات را تأیید کردند و گزارش تعیین مزیت نسبی فعالیت‌های اقتصادی استان خود در سال ۱۳۹۶ را که تهیه کرده بودند، ارائه کردند. آقای میراسکندری از عکس‌العمل دست‌اندرکاران موضوع نسبت به آن پرسیدند، و جواب گرفتند که «این مطالعه بخشی از طرح جامع آمایش سرزمین است، ... و برای همه استان‌ها انجام گرفته.» آقای پورمحمدی اما در ادامه نتیجه گرفتند که «اما برنامه‌ریزی بر پایه‌ی آمایش سرزمین موانع جدی به همراه دارد.» آقای دینی با اشاره به طرح ستیران می‌گویند، «دلیل رد برنامه‌ی آمایش در سازمان برنامه که ستیران تهیه کرده بود، نگاه غرب‌ستیزانه‌ای است که هم روی اکباتان و آپارتمان‌نشینی خط قرمز می‌کشید و هم روی برنامه‌های دیگری چون آمایش.» آقای محمد کاظم فروغی‌نسب می‌نویسند، «شاید بخشی از این پدیده ناشی از عدم‌اشراف کافی کارشناسان تهیه‌کننده‌ی طرح‌های آمایش سرزمین باشد.» آقای غلامرضا سلامی یکی از مشکلات را قانون متولی آمایش سرزمینی در ایران می‌دانند، و معتقدند به جای سازمان برنامه و بودجه، محور تهیه‌ی این سند باید وزارت راه و شهرسازی با همکاری نهادهای دیگر باشد، و علت اصلی پیشنهاد خود را بیشترین سهم آن وزارت‌خانه در اجرای طرح آمایش سرزمینی شامل بندر ، فرودگاه ، راه‌آهن، راه، پایگاه‌های لجستیک، شهرسازی و... می‌دانند.

بررسی طرح آمایش سرزمین بحث در گروه واتزآپی هاما در گروه واتزآپی هاما در بحث برنامه‌ی آمایش سرزمین گفتگوی طولانی صورت گرفت. متن زیر بخش پنجم خلاصه‌ی گفتگوی اعضای هاما در مورد بحث آمایش سرزمین است. خلاصه‌ی گفتگوها در مورد آمایش سرزمین (۲) --------------------------------------------------------------------------------------- آقای پورمحمدی می‌نویسند، «در منطق مورد نظر ما آمایش سرزمین به معنای مختل‌کردن منطق بازار نیست، بلکه حاکمیت با استفاده از اطلاعات منحصربه‌فردی که در مورد سرزمین و محیط پیرامون دارد، ...بهترین موقعیت‌های سرمایه‌گذاری را بر اساس مزیت¬ها معرفی می‌کند. از آن پس، فعالین اقتصادی خود تصمیم می‌گیرند و اراده‌ی دولت به‌جز در امور حاکمیتی مانند ممنوعیت فعالیت در مناطق حفاظت‌شده یا میراث فرهنگی و یا مناطق نظامی بر کسی تحمیل نمی‌شود.» و ادامه می‌دهند که «اگر دولت امور آمایش را خود عهده‌دار نشود، آنگاه سرنوشت همین می‌شود که الان شده است. به طوری که هم آب و هم انرژی و هم مواد اولیه از سواحل جنوبی به مناطق کویری منتقل می‌شود و بعد تولیدات جهت صادرات مجددا به سواحل می‌رود.» آقای پورمحمدی اضافه می‌کنندکه «در ایران بیش از این‌که دوگانه‌ی بازار ــ دولت چالش آمایش سرزمین باشد، مشکلات نهادی در درون دولت عامل بازدارنده شده است.» و در این مورد به رابطه‌ی دشوار بین بخش اقتصادی (وزارتخانه) و منطقه ( استانداری) اشاره می‌کنند. «در مناطق مهم ساحل جنوبی مشکلات بیشتر است؛ و علاوه بر وزیر و استاندار، رئیس منطقه‌ی آزاد ... و دبیر شورای توسعه‌ی مکران هم اضافه شده است.» آقای دینی ترکمانی هم در پاسخ آقای عبده تبریزی نوشتند، «برنامه‌ی آمایش سرزمین به معنای برنامه‌ریزی متمرکز نیست. این رویکرد مبتنی بر مفهوم «فضا» است که مفهوم محوری در جغرافیاست. رعایت تناسب نوع رشته‌ی فعالیت با اقلیم و جمعیت. ... برنامه‌ی آمایش با نگاهی آینده‌نگر تلاش دارد رشته فعالیت‌های نوین را در مکان‌های متناسب خود مستقر و از آن برای شکل‌دهی به شبکه‌ی تولید و توزیع استفاده کند.» آن‌گاه مثال تصمیم به تأسیس ذوب‌آهن و گزینه‌ی اصفهان و بندرعباس را بررسی می‌کنند که دولتی‌ها آن تصمیم را گرفتند. و می‌پرسند، «آیا این به معنای تعیین تکلیف همه چیز توسط دولت است؟ پاسخ منفی است. خشت اول را دولت در جاهایی که لازم است کار می‌گذارد و بعد بر مبنای تعامل سه جانبه‌ی دولت ، بخش خصوصی و جامعه شبکه‌ها تکامل پیدا می‌کنند.» و ادامه ‌می‌دهند که «خوشه‌های صنعتی» جزئی از برنامه‌ی آمایش یا نظام نوآوری منطقه‌ای (regional innovation system) است، و تمام فعالیت‌های مدرن بدون سازماندهی دولت نبوده است. آقای دینی با اشاره به تاریخ صنعتی‌شدن بریتانیا، از آدام اسمیت نقل می‌کنند که «اگر حمایت قوی از صنایع دفاعی منجر به تأمین قدرت این کشور شود،» باید دولت برای تأمین آنها مداخله کند. بعد اشاره می‌کنند که در هر دوره‌ی زمانی، دولت در مقام پیشرانِ تحولات فناورانه قرار می‌گیرد و به «سرمایه‌گذاری‌های کلان امریکا در ناسا و پیشگامی در تحولات فناورانه ذی‌ربط با آن از جمله گردشگری فضایی» اشاره دارند. «یعنی دولت و بازار بر بستر حکمرانی قوی توسعه‌گرا مکمل هم هستند. دوگانه‌سازی ... نادرست است.» وی با توجه به نظریات مازاکاتو به «نقش خوشه‌هایی مثل سیلیکون ولی و نقش دولت امریکا در سازماندهی آن و تأثیر آن بر نظام نوآوری امریکا و صادرات با فناوری بالای آن» اشاره دارند، و می‌نویسند، «علت اصلی موفقیت، در نظام حکمرانی و دولت برآمده از آن قرار دارد.‌ دولت کارآفرین توسعه‌گرا با استفاده‌ی صحیح از ابزارهای هادی، مسیر فعالیت‌ها از جمله برنامه‌ی آمایش، راه را برای صادرات بخش خصوصی در تولیدات دانش‌بر هموار می‌کند و دولت ناکارآمد ناتوان از چنین کارکردی است.»