Je ne sais pas

اون چه خاطره‌ای می‌شه که من بخوام به زور مقنعه سر کنم تا برام فارغ شدنم رو جشن بگیرن؟ شرم باد.

مامانم امروز دعوام کرد که چرا جشن فارغ‌التحصیلی نرفتی.

اگه اهل توییتر هستید.

دوباره؟

من توییتر ریختم =)

ببینید. راستش. جرقه‌های عجیبی داره در مغزم زده می‌شه.

هیچ چیز ناممکن نیست. صبح بر شما خوش.

تصور کنید چند سال دیگه بیام اینجا و از این بگم که صبح‌ها به عنوان مربی یوگا می‌رم باشگاه و کلاس خودمو دارم. =)

البته یوگا هم واقعا تو دلم جای بزرگی داره.

من خیلی مصمم شدم که ورزش حرفه‌ای رو دنبال کنم و دارم به دویدن فکر می‌کنم ولی فکر کنم تا وقتی تو ایرانم دنبالش نرم چون تو محل زندگیم این فضا اصلا وجود نداره.