Mimkaaf_mag|مجله هنرى ميم كاف

شانزده سالم بود که پول توجيبي و کادوي تولد و عيدي‌هاي دو سالم را جمع کردم گيتار برقي بخرم. بابا اجازه نداد. خيلي که اصرار کردم، قبول کرد. گيتار و يک آمپلي فاير کوچک خريدم. همه‌ي تهران را گشتم تا معلم گيتارِ زن پيدا کنم. پيدا نشد. بابا اجازه نداد پيش معلم مرد بروم. خودم تمرين مي‌کردم. فايده نداشت. سيم‌هاي گيتار خيلي سفت بود. دستم را درد مي‌آورد. نمي‌توانستم کوکش کنم. صدايش بلند بود و خانواده را اذيت مي‌کرد. نااميد شدم. دو سال گذشت. گيتار کنار اتاق ماند و خاک خورد. برايش که مشتري پيدا شد، به اصرار مامان و بابا فروختمش. مامان گفت پول گيتار را دستبند طلا بخر و نگه دار، برايت بماند. دستبند را هنوز دارم. حتا بعد ازدواج که براي خريد خانه، همه‌ي طلاهايم را فروختم، نگهش داشتم. هميشه هم دستم است. گاهي دختر دو سال و نيمه‌ام، سرش را روي دستم می‌گذارد و لب‌خند مي‌زند. مي‌گويد: "مامان، چرا از دستت صداي آهنگ مياد؟" 📘 کفش‌هاتو جفت کن - ضحي کاظمي @mimkaaf_mag

از حسین صفا بنویسم براتون که میگه: که چشم های تو در خوابْ شمس و مولوی اند که چشم های تو در خوابْ شرحِ مثنوی اند که چشم های قشنگت، قشنگِ دهلوی اند قشنگ، البته در سایه سار ابروها.... @mimkaaf_mag

+ اون فوق‌العاده‌ترین دختر توی دنیاست - خوشگله؟! + اون ایده‌ها و نقطه نظراتی راجع به مسائل داره که اونو یه دنیا با دخترایی که تا حالا دیدی متفاوت می‌کنه. - پس خیلی خوشگل نیست! 🎥 The Shop Around The Corner @mimkaaf_mag

♥♥

خیلی جای فکر داره...