💠 کرانه ها

🔹 اساطیر "آنی" به محض آنکه دهانش را بگشاید سفر رمزآمیزش آغاز می شود. ۰آنگاه صداهایی او را فرا می خوانند و می پرسند:"که هستی و نامت چیست؟" - من همان کسی هستم که زیر گلها به سر می برد. خدایان می گویند:"بگذر" و آنی به شهر "شمال درخت زیتون" می رسد از هر سو سوالات جدید، در پوششی از رمز،به گوش می رسند. - پس تو در شهری که از آن گذشتی چه دیدی؟ و آنی به رمز پاسخ می دهد:" ساق پا و ران" - و تو چه به جا آوردی؟ + گذاشتم که شادمانیِ سرزمین فن خو را ببینم. - و آنها به تو چه دادند؟ + شعله ای از آتش و لوحی از بلور. _ و تو با آنها چه کردی؟ + من آنها را بعنوان هدیه ای به شب در شیار مزرعه من عات دفن کردم - پس از دفن آنها چه کردی؟ + من کلماتی را بر فراز آنها گفتم، آتش را خاموش کردم و لوح را شکستم و حوض آبی ساختم. پس آنها می گویند:" بیا به تالار داخل شو، زیرا تو ما را می شناسی". 🀄️ @zen_shores

💠 اگر معاشر مایی بنوش نیش غمی... #حضرت_حافظ 🀄️ @zen_shores

💠 ‌‌‌‌به چه درد می‌خورد که هزار شهر را بگردی اما راه دل خویش را ندانی... ‌ لطیف هلمت برگردان: مختار شکری پور ‌‌ 🀄️ @zen_shores

🔹 ادبیات واژه "غوته" واژه ای پارسی است. در زبان پارسی کهن "غوشیدن و غوتیدن" یعنی در درون چیزی فرو رفتن و همین واژه ها در زبان پارسی میانی (پهلوی) آغوشیدن و آغوتیدن شد که ریشه ی آن غوت است و "آغوش" هم ریشه آغوشیدن از همین خانواده است. تازیان واژه غوت پارسی را گرفتند و از آن ساخت های "غوص" و "غواص" را ساختند. ☆ با نگرش به آنچه که آمد، چون واژه غوته پارسی است نباید آن را با "ط" تازی نوشت. 🀄️ @zen_shores

در اینستاگرام به ما بپیوندید: https://www.instagram.com/_meyland_ 🀄️ @zen_shores

💠 چو رسول آفتابم به طریق ترجمانی پنهان ازو بپرسم به شما جواب گویم. 🀄️ @zen_shores