درخت ابدی

چرا هر چه می بینم سیر نمی شوم؟ . . . هله نومید نباشی که تو را یار براند گرت امروز براند نه که فردات بخواند؟ در اگر بر تو ببندد مرو و صبر کن آن جا ز پس صبر، تو را او به سر صدر نشاند و اگر بر تو ببندد همه ره‌ها و گذرها ره پنهان بنماید که کس آن راه نداند نه که قصّاب به خنجر چو سر میش ببُرّد نهلد کشتهٔ خود را، کُشد آن گاه کشاند چو دم میش نمانَد ز دم خود کُنَدش پُر تو ببینی دم یزدان به کجاهات رساند به مثَل گفته‌ام این را و اگر نه کرَم او نکُشد هیچ کسی را و ز کشتن برهاند همگی ملک سلیمان به یکی مور ببخشد بدهد هر دو جهان را و دلی را نرماند دل من گرد جهان گشت و نیابید مثالش به که ماند؟ به که ماند؟ به که ماند؟ به که ماند؟ هله خاموش که بی‌گفت از این می همگان را بچشاند بچشاند بچشاند بچشاند #مولانا #دیوان_شمس #عبدالجبار_کاکایی 🍭 Download by Regainstagram

بیکلام "رویا پرداز روز" اجرا :عمر اکرم

دیروز قرار بود که آقای «ی » برای مصاحبه در مورد استاد رضا روزبه با « انگشت جوهری » دیدار داشته باشد. از آن روزهایی بود که کرکره ها یش پایین بود ، پشت میز مطالعه اش نشسته بود و در روشنای ظهر ، چراغ مطالعه را هم روشن کرده بود. روی میزها را دستمال کشیدم ، آن شکلات خوری آنتیک سبز لجنی را پراز شکلاتهای کره ای کردم و گذاشتم روی میز. پیراهن راه راهش را اتو کردم ، از گردی صندلی آویزان کردم ، تمام خرت و پرتهای گلبهارم رابرمیداشتم و میبردم اتاق خواب کنار تختش. ملزومات روزش را دور خودش میچیند که دسترسی داشته باشد، چراغ خواب ، جعبه قرصها، کرم دست و صورت، جوراب، دستمال کاغذی هایی که مربعی تا میکند، کنترل تلویزیون و ماهواره ، شارژر، عینک ، سطل آشغال، پمادهاو … و‌منکه همیشه به طور وسواسی علاقه به خالی بودن روی میزها و تمیزی اشان دارم ، همه را جابجا کردم ، روی برگهای زاموفیلیا راهم دستمال کشیدم ، کفشها را از جلوی در برداشتم و در جاکفشی گذاشتم ، خلاصه که در تمام این مدت ، ساکت ساکت بود. از قرار بعداز ظهر گفتم و گفت کتابی دارم همین را میدهم به استاد «ی» خودش تحقیق میکند. دانستم از آن روزهاست که باید دورش بپیچم . غروب بعد کلاسم آمدم ، تمام کوچه از راه رفتنم فیلم گرفتم ! همینجور بیخود و بی دلیل ! با سایه ام راه رفتیم دست تکان داد! وقتی رسیدم آقای « ی» داشت بخشی از فیلمنامه اش را میخواند، قشنگ بود. گفت میدانی چرا کتابهای پدررا دوست دارم ؟ پر از تصویرند ! انگار که فیلمنامه مینویسد ، وقتی دارد از بمباران روسها مینویسد من آن همهمه و رنگها را میبینم … گفتم درکتان میکنم خیلی وقتها برای فرار از چندش زایی رئالیسم ، عمیقا و عمیقا نیاز به کتابی قصه ای فیلمی دارم که غرقم کند ! در غرق شدنهایم هست که به اصل خودم میرسم! … قرار شد دفعه بعد برای آنکه به حرف بکشاندش ، باهم بروند و شهر را سیاحت کنند، یقین دارم باز به زیبایی از خانه ذوالفقاریها و خیابان شمشیری و اولین سینمای موقتی که با دوستانش ساخته و مدرسه توفیق و … سخن خواهد گفت …

fait par toi

گنجشکها آینده را میبینند، گنجشک پیشگویی خودش را به در میکوبیدو من نمیفهمیدم چه میگوید…