اتاق سبز

وقتی حرفی برای گفتن نداری، سکوت می‌کنی. وقتی کرور‌کرور کلمه در سرت می‌چرخد اما حس می‌کنی برای آن حرف‌ها مخاطبی نداری، باز هم سکوت می‌کنی.

دامنه‌ی اشعارش، واژه‌های غیر دم‌دستی و نابش، خیال‌پردازی‌هایش، از زمانه حرف‌زدن‌هایش، جهان سرشاری که می‌سازد، رویا‌بینی‌هایش و گفتنش از درد آدمی چنان گسترده است که نظیر ندارد. هیچ شاعری در لحظه‌های پرنیاز زندگی‌ام به شعر و تصویر تازه، چون او نیست. شعرهای عمیقش از زمین بلندت می‌کند و هم‌زمان گستره‌ی این خاک را جلو چشمت می‌آورد. بیست و دو سال پس از درگذشت شاعر بزرگ.

به نوکردنِ ماه                 بر بام شدم با عقیق و سبزه و آینه. داسی سرد بر آسمان گذشت که پروازِ کبوتر ممنوع است.   صنوبرها به نجوا چیزی گفتند و گزمگان به هیاهو شمشیر در پرندگان نهادند.   ماه برنیامد. احمد شاملو

«آوازهایی که مادرم به من آموخت»

به تو گفته بوديم: گاهی برای ادامه‌ی روزهای تو سکوت کرديم هر جا باران باريد ما در کنارت ايستاده‌ايم و برای مرگ و تاريکی که به دنبال تو بودند گلی پرتاب کرديم که تو را از ياد ببرند... به تو گفته بوديم: درختان در تنهايی می‌رويند و در باد نابود می‌شوند اکنون پيری ما را احاطه کرده است و مرگ آماده است هر لحظه ما را تصرف کند. يک بار ديگر برای هميشه نامت را به ما بگو بگو هنوز باران می‌بارد و تو هنوز راه رفتن در باران را دوست داری. «احمدرضا احمدی» ■ پ.ن: گاهی شعر تنها پناه ماست.... ■ #شعر_سپید #ادبیات_معاصر #احمدرضا_احمدی

سمفونی شماره 9 بتهوون. موومان دوم به رهبری ارکستر «هربرت فون کارایان» ارکستر فیلارمونیک برلین. به بهانه‌ی زادروز هربرت فون کارایان. به بهانه‌ی فروردین.

معرفی چند کتاب در حوزه‌ی مطالعات زنان: (بدون هیچ ترتیبی) یک. جنبش حقوق زنان در ایران. الیز ساناساریان. ترجمه نوشین احمدی خراسانی. دو. انقیاد زنان. جان استوارت میل. علاالدین طباطبایی. نشر هرمس. سه. از جنبش تا نظریه اجتماعی، تاریخ دو قرن فمینیسم. حمیرا مشیرزاده. چهار. فلسفه سیاسی فمینیسم. جین منسبریج، سوزان مولر اوکین، وین کیملیکا، ترجمه نیلوفر مهدیان. نشر نی. پنج. جامعه‌شناسی زنان، پاملا آبوت و کلر والاس. ترجمه منیژه نجم عراقی. شش. درآمدی جامع بر نظریه‌های فمینیستی، رزمری تانگ، منیژه نجم عراقی، نشر نی. هفت. بهار جنبش زنان، نوشین احمدی خراسانی. هشت. اگر فرزند دختر دارید، الینا جانینی بلوتی، ترجمه‌ی محمدجعفر پوینده. نه. در زمانه‌ی پروانه‌ها. خولیا آلوارز. ترجمه حسن مرتضوی. ده. اتاقی از آن خود. ویرجینیا وولف. یازده. جنبش اجتماعی زنان. آندره میشل. دوازده. گفت‌و‌گو با یازده نویسنده زن. انتخاب و ترجمه مهشید متولی. سیزده. دفترچه خاطرات، خاطرات شانزده زن ایرانی. نوشین احمدی خراسانی. چهارده. زنان زیر سایه‌ی پدرخوانده‌ها. نوشین احمدی خراسانی. پانزده. جنس دوم. سیمون دوبوار. شانزده. تاریخ فمینیسم در غرب، نشر نی. هفده. رازورزی زنانه. بتی فریدان. نشر نگاه معاصر هجده. منبع‌شناسی زنان. منیژه نجم‌عراقی، مرسده صالح‌پور، نسترن موسوی. نشر دیگر. نوزده. زنان در تکاپو، فمینیسم و کنش اجتماعی. شیلا روباتم. بیست. کتاب خاطرات تاج‌السلطنه بیست و یک. زنان نامرئی. کرولاین کریادو-پرز. نرگس حسن‌لی. بیست و دو. مجموعه کتاب‌هایی که انتشارات روشنگران و مطالعات زنان درباره فمینیسم منتشر کرده است.

امروز را دوست دارم. انگار که دستم در دست‌های تک‌تک زنان جهان باشد و در دلم بگویم چاره‌ای نداریم جز همین دست‌ها و گفتن‌های مدام از جهان‌های دور از هم و نزدیک به همِ خودمان و نیز همین شنیدن‌ها و دیدن‌ها. انگار که شبیه فرصتی باشد تا از عمق این همراهی دنیاهایی وسیع و چندلایه را تخیل کنیم و بگوییم که نادیده گرفتن و نامرئی پنداشتنِ زنان در طول تاریخ دردیست که باید همیشه از آن گفت و شنید. ما در این روز با هم حرف می‌زنیم چون از میان همین کلمه‌ها و تصویر‌ها می‌کوشیم که ارزش‌های حقیقی برابری‌خواهی را به همدیگر نشان بدهیم و یادآور شویم. اگر از دریچه‌ی حق‌خواهی این جهانِ آشوب را نبینیم، نقش خود را چطور تفسیر کنیم؟ هشت مارس یادآوریِ صداهای غایب است و مرورِ اینکه چطور باید برای دیده شدن و شنیده شدنِ «زنان» راه بجوییم و راه دیگران را هموار کنیم. گرامی باد.