احمدصادقی

خاطره آنکه همچون وطنم  موی  پریشان دارد گوئیا یک خبر ازغارت ایران دارد هرکجا شاخه گلی سوخته درباغ وطن بی گمان دردل او داغ زمستان دارد کو دراین شهر چومن شاعر آزاده بگو این همه عشق به آزادی انسان دار دفتر خاطره را خط نکشیدیم هنور چونکه درهرورقش قصه ی پنهان دارد راز بس قصه نهان ماند دراین شهر سکوت شهر شوری که سر بی سروسامان دارد ، احمد صادقی

‏فیلم از طرف احمدصادقی

تشیع پیکر زنده یاد استاد حسین منزوی "غزلسرای نامی زنجانی" در اردیبهشت ماه سال 1383 با صدای استاد حسین منزوی عکس: فرید احدیان ✅ @asilzanganilar #اصیل_زنگانی_لار

انقدر این شعر و آواز زیباست که اگر روزی ۱۰۰ بار گوش کنیم سیر نمیشیم...روح هر دوشون شاد #ابتهاج #استاد_شجریان

حیدر بابا آدین دوشوب دیللره شوکت وئریر بیزیم قوچاق ائللره

هبا «سحاب رحمت» علی ای سحاب رحمت همه مظهر خدایی همه خلق ماسوی را به‌خدای رهنمایی تو چه ممکن‌الوجودی که تو درخور سجودی تو چه بحر لطف و جودی تو چه معدن سخایی تو همای لامکانی به فراز عرش رحمان که فکنده‌ای به امکان همه سایه خدایی تو ولی انمایی تو وفی لافتایی تو وصی مصطفایی تو ولی کبریایی به خرد ادیب و پیری به فلک مه منیری به خودت که بی‌نظیری به خدا خدانمایی دل اگر علی‌ شناسی به خدا خداپرستی که ره خداپرستی به علی است آشنایی به جز از علی که داند که زند دم از سلونی به جز از علی که تاند که کند گره‌گشایی تو به دلبری و قامت صنما کنی قیامت چو به کشتگان نامت ز کرم زنی صلایی به نسیم تار زلفت گل و سنبلم چه حاجت که صبا برد ز خاکت همه بوی مشک‌سایی همه شاهدان عالم در هندوی تو گردند چو به مجمع نکویان تو به شاهدی درآیی علی ای درخت طوبی و بهار باغ توحید (وحدت) که ثمر برآید از تو چو شهید کربلایی شه ملک دین حسینم تو ز راه لطف ما را مس قلب تیره زر کن به نگاه کیمیایی تو صبا سلام ما را به شهید نینوا بر که زنند بند بندم ز غمش چو نی نوایی عجب از دمم نباشد که بسوزد عالمی را که به سینه سوز دارم ز غمش شب جدایی نه چنان بدین مصیبت دل بنده مبتلا شد که تواند از حدیثش همه عمر خود رهایی .

شاید بسیاری افراد ندانند عین مضامین شعر (علی ای همای رحمت )استاد شهریار توسط چندشاعر قبلا سروده شده است مفتون همدانی : علی ای همای وحدت تو چه مظهری خدا را / که خدا نمود زینت به تو تخت انّما را شهریار: علی ای همای رحمت تو چه آیتی خدا را / که به ماسوا فکندی همه سایه هما را مفتون همدانی علی ای که داد احمد به کفت لوای حمدش / که علم کند یدالله به دو عالم آن لوا را شهریار: به جز از علی که آرد پسری ابوالعجایب / که علم کند به عالم شهدای کربلا را مفتون همدانی : چه سکندری سکندر ز تو خورد ریخت آبش / چو به خضر واسپردی، سرِ چشمه بقا را شهریار: به خدا که در دو عالم اثر از فنا نماند / چو علی گرفته باشد سر چشمه بقا را مفتون همدانی تو اگر ز کعبه بت‌ها به زمین نمی‌فکندی / به خدا کسی به عالم نشناختی خدا را شهریار: دل اگر خداشناسی همه در رخ علی بین / به علی شناختم من به خدا قسم خدا را شعر کامل شهریار «همای رحمت» علی ای همای رحمت تو چه آیتی خدا را که به ماسوا فکندی همه سایه‌ هما را دل اگر خداشناسی همه در رخ علی بین به علی شناختم من به خدا قسم خدا را به خدا که در دو عالم اثر از فنا نماند چو علی گرفته باشد سر چشمه‌ بقا را مگر ای سحاب رحمت تو بباری ارنه دوزخ به شرار قهر سوزد همه جان ماسوا را برو ای گدای مسکین در خانه‌ علی زن که نگین پادشاهی دهد از کرم گدا را به جز از علی که گوید به پسر که قاتل من چو اسیر توست اکنون به اسیر کن مدارا به جز از علی که آرد پسری ابوالعجائب که علم کند به عالم شهدای کربلا را چو به دوست عهد بندد ز میان پاکبازان چو علی که می‌تواند که به سر برد وفا را نه خدا توانمش خواند نه بشر توانمش گفت متحیرم چه نامم شه ملک لافتی را به دو چشم خون‌فشانم هله ای نسیم رحمت که ز کوی او غباری به من آر توتیا را به امید آن‌که شاید برسد به خاک پایت چه پیام‌ها سپردم همه سوز دل صبا را چو تویی قضای گردان به دعای مستمندان که ز جان ما بگردان ره آفت قضا را چه زنم چو نای هر دم ز نوای شوق او دم که لسان غیب خوش‌تر بنوازد این نوا را «همه شب در این امیدم که نسیم صبحگاهی به پیام آشنایان بنوازد آشنا را» ز نوای مرغ یا حق بشنو که در دل شب غم دل به دوست گفتن چه خوش‌ است شهریارا به گزارش ایسنا، چندی پیش جواد محقق در مراسم بزرگداشت شهریار گفته بود، شعر مطرح «علی ‌ای همای رحمت» پیش‌ از شهریار در دیوان شاعر دیگری آمده است. این ادعا واکنش‌های متعددی را در پی داشت؛ ازجمله این‌که مفتون امینی - شاعر و از دوستان محمدحسین شهریار - این موضوع را تأیید کرد و گفت، شعری را در این وزن و مضمون در دیوان شاعر دیگری دیده که احتمالا ذاکر تبریزی یا جویای تبریزی بوده است. او با بیان این‌که این سرقت ادبی نیست، گفت:این موضوع به این معنی است که شعر «علی ای همای رحمت» کاملا از شهریار نیست. یعنی اگر شعر شاعر قبلی نبود، امروز شعر «علی ای همای رحمت» شهریار هم نبود و از این نظر، شاعر پیش از او نسبت به شهریار فضل تقدم دارد. در این بین که جواد محقق گفت، به درخواست پژوهشگران تبریزی قول داده تا فعلا در این‌باره صحبت نکند، علی داننده، مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی آذربایجان‌ شرقی، گفت: شبهه‌افکنی در تعلق شعر ولایی «علی ای همای رحمت» به استاد ملک سخن، شهریار، عملی ناجوانمردانه است. محمدعلی مجاهدی هم با اشاره به موضوع «توارد» در ادبیات گفت: نمی‌توانیم بگوییم شهریار و دیگر شاعرانی که احیانا چند بیت از شعرشان شبیه شعر دیگر شاعران است، سارق ادبی‌اند. از زمان طرح این موضوع در رسانه‌ها از شاعرانی همچون صهبا و ژولیده نیشابوری نیز به عنوان شاعرانی یاد شده که شعرشان منشأ شعر «علی ای همای رحمت» شهریار بوده است. محمد طاهری خسروشاهی، پژوهشگر ادبی در دانشگاه تبریز، هم با بیان این‌که شهریار در این غزل به استقبال شعری از «مفتون همدانی» رفته، آن را «اقتباس ادبی» خواند و گفت: مقایسه این دو سروده نشان می‌دهد که شعر مفتون همدانی «طفلی نارس» بود که قریحه کم‌نظیر شهریار و قدرت ادبی بی‌نظیر او، آن را به «جوانی برومند و بارور» تبدیل کرده است. او همچنین عنوان کرد: شعر مورد ادعای جواد محقق (که گفته بود شعر مطرح «علی ‌ای همای رحمت» پیش‌ از شهریار در دیوان شاعر دیگری آمده است)، سروده مفتون همدانی، از شاعران سده چهاردهم هجری و معاصر استاد شهریار، است. طاهری خسروشاهی با ارائه رونوشت صفحه‌هایی از دیوان اشعار مفتون همدانی، در اثبات ادعای خود مبنی بر وجود برخی اشتراک‌های لفظی در هر دو شعر و استقبال مرحوم شهریار از سروده مفتون همدانی ، به نقل شواهد ادبی این دو غزل پرداخت و گفت: برخی اصطلاحات و عبارات موجود در سروده مفتون همدانی از باب استقبال ادبی، در شعر مرحوم استاد شهریار تکرار شده است: شعر زیر به سبک (علی ای همای رحمت) میرزا آقا مصطفی افتخار العلما متخلص ص

شاید بسیاری افراد ندانند عین مضامین شعر (علی ای همای رحمت )استاد شهریار توسط چندشاعر قبلا  سروده شده است مفتون همدانی : علی ای همای وحدت تو چه مظهری خدا را / که خدا نمود زینت به تو تخت انّما را شهریار: علی ای همای رحمت تو چه آیتی خدا را / که به ماسوا فکندی همه سایه هما را مفتون همدانی علی ای که داد احمد به کفت لوای حمدش / که علم کند یدالله به دو عالم آن لوا را شهریار: به جز از علی که آرد پسری ابوالعجایب / که علم کند به عالم شهدای کربلا را مفتون همدانی : چه سکندری سکندر ز تو خورد ریخت آبش / چو به خضر واسپردی، سرِ چشمه بقا را شهریار: به خدا که در دو عالم اثر از فنا نماند / چو علی گرفته باشد سر چشمه بقا را مفتون همدانی تو اگر ز کعبه بت‌ها به زمین نمی‌فکندی / به خدا کسی به عالم نشناختی خدا را شهریار: دل اگر خداشناسی همه در رخ علی بین / به علی شناختم من به خدا قسم خدا را شعر کامل شهریار «همای رحمت» علی ای همای رحمت تو چه آیتی خدا را که به ماسوا فکندی همه سایه‌ هما را دل اگر خداشناسی همه در رخ علی بین به علی شناختم من به خدا قسم خدا را به خدا که در دو عالم اثر از فنا نماند چو علی گرفته باشد سر چشمه‌ بقا را مگر ای سحاب رحمت تو بباری ارنه دوزخ به شرار قهر سوزد همه جان ماسوا را برو ای گدای مسکین در خانه‌ علی زن که نگین پادشاهی دهد از کرم گدا را به جز از علی که گوید به پسر که قاتل من چو اسیر توست اکنون به اسیر کن مدارا به جز از علی که آرد پسری ابوالعجائب که علم کند به عالم شهدای کربلا را چو به دوست عهد بندد ز میان پاکبازان چو علی که می‌تواند که به سر برد وفا را نه خدا توانمش خواند نه بشر توانمش گفت متحیرم چه نامم شه ملک لافتی را به دو چشم خون‌فشانم هله ای نسیم رحمت که ز کوی او غباری به من آر توتیا را به امید آن‌که شاید برسد به خاک پایت چه پیام‌ها سپردم همه سوز دل صبا را چو تویی قضای گردان به دعای مستمندان که ز جان ما بگردان ره آفت قضا را چه زنم چو نای هر دم ز نوای شوق او دم که لسان غیب خوش‌تر بنوازد این نوا را «همه شب در این امیدم که نسیم صبحگاهی به پیام آشنایان بنوازد آشنا را» ز نوای مرغ یا حق بشنو که در دل شب غم دل به دوست گفتن چه خوش‌ است شهریارا به گزارش ایسنا، چندی پیش جواد محقق در مراسم بزرگداشت شهریار گفته بود، شعر مطرح «علی ‌ای همای رحمت» پیش‌ از شهریار در دیوان شاعر دیگری آمده است. این ادعا واکنش‌های متعددی را در پی داشت؛ ازجمله این‌که مفتون امینی - شاعر و از دوستان محمدحسین شهریار - این موضوع را تأیید کرد و گفت، شعری را در این وزن و مضمون در دیوان شاعر دیگری دیده که احتمالا ذاکر تبریزی یا جویای تبریزی بوده است. او با بیان این‌که این سرقت ادبی نیست، گفت:این موضوع به این معنی است که شعر «علی ای همای رحمت» کاملا از شهریار نیست. یعنی اگر شعر شاعر قبلی نبود، امروز شعر «علی ای همای رحمت» شهریار هم نبود و از این نظر، شاعر پیش از او نسبت به شهریار فضل تقدم دارد. در این بین که جواد محقق گفت، به درخواست پژوهشگران تبریزی قول داده تا فعلا در این‌باره صحبت نکند، علی داننده، مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی آذربایجان‌ شرقی، گفت: شبهه‌افکنی در تعلق شعر ولایی «علی ای همای رحمت» به استاد ملک سخن، شهریار، عملی ناجوانمردانه است. محمدعلی مجاهدی هم با اشاره به موضوع «توارد» در ادبیات گفت: نمی‌توانیم بگوییم شهریار و دیگر شاعرانی که احیانا چند بیت از شعرشان شبیه شعر دیگر شاعران است، سارق ادبی‌اند. از زمان طرح این موضوع در رسانه‌ها از شاعرانی همچون صهبا و ژولیده نیشابوری نیز به عنوان شاعرانی یاد شده که شعرشان منشأ شعر «علی ای همای رحمت» شهریار بوده است. محمد طاهری خسروشاهی، پژوهشگر ادبی در دانشگاه تبریز، هم با بیان این‌که شهریار در این غزل به استقبال شعری از «مفتون همدانی» رفته، آن را «اقتباس ادبی» خواند و گفت: مقایسه این دو سروده نشان می‌دهد که شعر مفتون همدانی «طفلی نارس» بود که قریحه کم‌نظیر شهریار و قدرت ادبی بی‌نظیر او، آن را به «جوانی برومند و بارور» تبدیل کرده است. او همچنین عنوان کرد: شعر مورد ادعای جواد محقق (که گفته بود شعر مطرح «علی ‌ای همای رحمت» پیش‌ از شهریار در دیوان شاعر دیگری آمده است)، سروده مفتون همدانی، از شاعران سده چهاردهم هجری و معاصر استاد شهریار، است. طاهری خسروشاهی با ارائه رونوشت صفحه‌هایی از دیوان اشعار مفتون همدانی، در اثبات ادعای خود مبنی بر وجود برخی اشتراک‌های لفظی در هر دو شعر و استقبال مرحوم شهریار

از سروده مفتون همدانی ، به نقل شواهد ادبی این دو غزل پرداخت و گفت: برخی اصطلاحات و عبارات موجود در سروده مفتون همدانی از باب استقبال ادبی، در شعر مرحوم استاد شهریار تکرار شده است: شعر زیر به سبک (علی ای همای رحمت) میرزا آقا مصطفی افتخار العلما  متخلص صهبا «سحاب رحمت» علی ای سحاب رحمت همه مظهر خدایی همه خلق ماسوی را به‌خدای رهنمایی تو چه ممکن‌الوجودی که تو درخور سجودی تو چه بحر لطف و جودی تو چه معدن سخایی تو همای لامکانی به فراز عرش رحمان که فکنده‌ای به امکان همه سایه خدایی تو ولی انمایی تو وفی لافتایی تو وصی مصطفایی تو ولی کبریایی به خرد ادیب و پیری به فلک مه منیری به خودت که بی‌نظیری به خدا خدانمایی دل اگر علی‌ شناسی به خدا خداپرستی که ره خداپرستی به علی است آشنایی به جز از علی که داند که زند دم از سلونی به جز از علی که تاند که کند گره‌گشایی تو به دلبری و قامت صنما کنی قیامت چو به کشتگان نامت ز کرم زنی صلایی به نسیم تار زلفت گل و سنبلم چه حاجت که صبا برد ز خاکت همه بوی مشک‌سایی همه شاهدان عالم در هندوی تو گردند چو به مجمع نکویان تو به شاهدی درآیی علی ای درخت طوبی و بهار باغ توحید (وحدت) که ثمر برآید از تو چو شهید کربلایی شه ملک دین حسینم تو ز راه لطف ما را مس قلب تیره زر کن به نگاه کیمیایی تو صبا سلام ما را به شهید نینوا بر که زنند بند بندم ز غمش چو نی نوایی عجب از دمم نباشد که بسوزد عالمی را که به سینه سوز دارم ز غمش شب جدایی نه چنان بدین مصیبت دل بنده مبتلا شد که تواند از حدیثش همه عمر خود رهایی .

هبا «سحاب رحمت» علی ای سحاب رحمت همه مظهر خدایی همه خلق ماسوی را به‌خدای رهنمایی تو چه ممکن‌الوجودی که تو درخور سجودی تو چه بحر لطف و جودی تو چه معدن سخایی تو همای لامکانی به فراز عرش رحمان که فکنده‌ای به امکان همه سایه خدایی تو ولی انمایی تو وفی لافتایی تو وصی مصطفایی تو ولی کبریایی به خرد ادیب و پیری به فلک مه منیری به خودت که بی‌نظیری به خدا خدانمایی دل اگر علی‌ شناسی به خدا خداپرستی که ره خداپرستی به علی است آشنایی به جز از علی که داند که زند دم از سلونی به جز از علی که تاند که کند گره‌گشایی تو به دلبری و قامت صنما کنی قیامت چو به کشتگان نامت ز کرم زنی صلایی به نسیم تار زلفت گل و سنبلم چه حاجت که صبا برد ز خاکت همه بوی مشک‌سایی همه شاهدان عالم در هندوی تو گردند چو به مجمع نکویان تو به شاهدی درآیی علی ای درخت طوبی و بهار باغ توحید (وحدت) که ثمر برآید از تو چو شهید کربلایی شه ملک دین حسینم تو ز راه لطف ما را مس قلب تیره زر کن به نگاه کیمیایی تو صبا سلام ما را به شهید نینوا بر که زنند بند بندم ز غمش چو نی نوایی عجب از دمم نباشد که بسوزد عالمی را که به سینه سوز دارم ز غمش شب جدایی نه چنان بدین مصیبت دل بنده مبتلا شد که تواند از حدیثش همه عمر خود رهایی .