تجربه‌های‌ روان‌پزشکانه

🗞 تعمقی درباره‌ی تخطی رسانه‌ای شده #دکتر_عاطفه_کمالو. روان‌‌پزشک مطب من به عنوان درمانگر تروما، این هفته پر از یادآوری خاطرات هیجانی (Emotional flash back) بود، كه برخی هنوز تمام نشده‌اند. خبر محکومیت درمانگری مشهور برای سوءرفتار جنسی با مراجعش، البته در جایی که نظارت وجود دارد، منتشر شده بود. طیف یادآوری وسیع بود؛ از از مراجعانی که خاطرات تجزیه‌شده‌ی قربانی بودنشان در آسیب جنسی درمانگرشان تلنگر خورده بود تا کسانی که به هر نحوی از تعامل طولانی با یک فرد مرز ناپذیر که تمایلاتش را همیشه مشروع می‌داند آسیب دیده بودند، تا کسانی که از نبودن سیستم نظارت و دفاع زخم خورده بودند. تازه، اینها کسانی بودند که توانسته بودند «باز» به کسی اعتماد کنند و آنقدر در درمان پیش رفته بودند که هیجانات شدید برانگیخته شده‌شان را به کلام بیاورند، هرچند با گریه‌ی نفس‌گیر. کار تک تک ما نیست که بررسی کنیم و درباره‌ی شخص حکم صادر کنیم. اگر "سلامت پایه" را داشته باشیم می توانیم به حکم کسانی که مسوولیت و دانش نظارت دارند اعتماد کنیم. هرچند که به نظرم توضیح و دفاع و واکنش‌های بعدی به اندازه کافی شواهدی به دست می‌دهد که احتمالا با چه ساختار شخصیتی‌ای مواجهیم. تمام این جریانات در من سوالی کهنه را بازبرانگیخت. «چقدر احساس مسوولیت اجتماعی داریم؟» یا به عبارتی« جامعه چقدر به آسیب دیدن افرادش حساس است؟» در متون مرتبط با قلدری (Bulleing) از شاهدان خاموش به عنوان همدست فرد قلدر ياد می‌شود. هرجا صحبت از تروماى بين‌فردى است، پاى ديگرانى كه مسووليتى كوچك يا بزرگ براى محافظت دارند ولى منفعل مانده‌اند وسط است.

هريك از ما كجاى ماجرا ايستاده ايم؟

چند سال قبل مراجعى داشتم كه ديده بود نيمكت بلوار كشاورز تهران را مى دزدند. به پليس اطلاع داده بود و چند دقيقه بعد باز زنگ زده بود كه شماره پلاك ماشين‌شان را هم بدهد. برايش اين تعيين‌كننده نبود كه پليس كارى مي‌كند يا نه. برايش مهم بود كه او كارى كه از دستش برمى‌آيد را انجام دهد. از آن موقع به اين فكر مى‌كنم كه جامعه‌اى كه از تك تك ما ساخته شده چقدر مسئولانه برخورد می‌كند؟ چقدر درباره شخصى كردن‌هاى ديگران تاب مى‌آوريم و به جاى ترسيدن از اينكه "او" مرا با خود دشمن بپندارد در مقابل "خطاها" و "تجاوزها" به صدا درمى آييم؟ به احترام هركسى كه به هر نحوى در برابر موضوع "سوءرفتار درمانگر" واكنش نشان داده و مى‌دهد مى‌ايستم. می‌دانم كه واكنش جامعه چه مرهمى ست بر زخم قربانيان. و به چه صداهاى خاموشى قدرت بلند شدن مى‌دهد. و چه قدرتى دارد اگر دلش براى "اصول" و براى "ديگرى" بتپد. #تجربه‌های_روان‌پزشکانه

🗞 بازتاب تخطی رسانه‌ای شده این تصویر بخشی از خبر رسانه‌ی استرالیایی در مورد روند دفاع است، که با مدعای دکتر علی صاحبی تعارض دارد. پیش‌تر پیوند متن کامل خبر را در مجله درج کردیم. به علت محتوای آن از درج ترجمه‌ی متن کامل معذوریم. #تجربه‌های_روان‌پزشکانه

🗞 تازه‌های تخطی رسانه‌ای شده در پی انتشار خبری در یک رسانه‌ی استرالیایی که نشان‌گر لغو مجوز دکتر علی صاحبی در یک دادگاه اداری در ایالت نیوساوث‌ولز این کشور بود، فضای مجازی از واکنش‌هایی آکنده شد که بخش کوچکی از آن را بازتاب دادیم. پیام مکتوب دکتر صاحبی در اینستاگرام به واکنش‌هایی دوپاره منجر شد، اعتراض و خشم و محکومیت، و دفاع و همدلی و همگامی. دکتر صاحبی این‌بار در اینستاگرام خود پیامی ویدئویی منتشر کرد و این‌بار به جای عذرخواهی از عدم تدارک کامل دفاع در نوبت رسیدگی، اصل تخطی را پذیرفت، اما مدعی شد که فرد مدعی و شاکی بیمار روان‌درمانی‌ وی نبوده‌. این‌جا این دفاعیه را تماشا کنید.

متن سخنرانی #دکتر_امیرحسین_جلالی_ندوشن در رونمایی کتاب دریغا عمر سفر کوتاه است.

جمعه ۲۲ تیرماه در #تجربه‌های_روان‌پزشکانه

واکنشی به واکنش پذیرای کاربران به یک پاسخ #تجربه‌های_روان‌پزشکانه

یک واکنش اینستاگرامی #تجربه‌های_روان‌پزشکانه

بخش دوم توضیح دکتر علی صاحبی این توضیح با عنوان بک پاسخ در اینستاگرام نامبرده درج شده است. #تجربه‌های_روان‌پزشکانه

بخش اول توضیح دکتر علی صاحبی این توضیح با عنوان بک پاسخ در اینستاگرام نامبرده درج شده است. #تجربه‌های_روان‌پزشکانه

ژوکر: آنها یک اختلال محور یک دارند. اغلب افسردگی با ویژگی‌های روان‌پریشانه، اختلال دوقطبی، روان پریشی آتیپیک، اختلالات تجزیه ای و یا ارگانیک. ارتکاب به سورفتار جنسی زمانی رخ می‌دهد که بیماری اولیه حل و فصل و درمان نشده باشد. قضاوت در آنها مختل است و رفتار آنها جزیی از بیماریشان است. به طور کلی برنامه درمانی باید به شکلی جامع بر بهبود عملکرد روانی و شغلی مرتکب برای پیشگیری از تکرار رفتار متمرکز باشد. درمان یک فرایند چندین ساله است مرتکب ممکن است به انحا مختلف برای درمان مقاومت کند. به تدریج باید بر این مقاومتها غلبه شود. هنگامی که اجازه بازگشت به کار صادر می‌شود نظارت بر عملکرد حرفه‌ای، آموزش‌های تکمیلی و استفاده از برنامه‌های آموزش مداوم جزیی از فرایند درمان است. تدابیر حفاظتی مناسب باید اتخاذ شوند تا اطمینان حاصل شود که عملکرد حرفه‌ای فرد اصلاح می‌شود. منبع : Ravart M, Assalian P: Treatment strategies for professional sexual misconduct, Journal of sexual and reproductive medicine, 2003, 3(3), 93-97