معجزه فرشتگان میرداماد

‏عکس از .

زندگی را همان گونه که هست بپذیر و بهترین کاری را که می‌توانی انجام بده. •┄┄┅━─┅─•••─┅─━┅┄┄•

در مواقع شک و تردید می بایستی ساکت و آرام بنشینم و فقط تقاضای راهنمایی و قدرت روبروشدن با مشکلاتم را بنمایم و آن را فقط بدان گونه که او برایم مقرر می کند به انجام رسانم. هرگز برای خود تقاضایی نکنم مگر در مواردی که مسئله ی کمک به دیگران در کار باشد و تنها در این صورت است که می توانم انتظاری داشته باشم که بی شک پاداش کوچکی نخواهد بود. 📘کتاب بزرگAA_ص۴۵

شفا رهایی از گذشته است. همه درگذشته خود، ناکامی و رنج را تجربه کرده اند. تنها یک راه برای رهایی از گذشته وجود دارد و آن تمرین بخشش است. بدون بخشش نمیتوانید گذشته خود را رها کنید!

و امروز مـتوجه شدم که من در آینده زندگی میکنم؛ همان آینـده که سالها پیش نگرانش بودم... و سالها پیش متوجه نبودم که در گذشته زندگی میکنم؛ همان گذشته که اکنون حسرتش را میخورم...

در این دیار فانی؛ تا مجال زندگی دارید قدر همدیگر را بدانید و به هم عشق بورزید... فردا دیر است...

همواره به زیبایی درون خویش بنگر.. و این آموزه ای دشوار است ....

افکار منفی و اضطرابها مانند پرندگانی هستند که بالای سرت پرواز می‌کنند. تو نمیتوانی جلوی پرواز آنها را بگیری، اما میتوانی از نشستن آنها روی سرت و آشیانه کردن و تکثیرشان جلوگیری کنی.

📚سوال: 📖"چرا من اينقدر دوست دارم از ديگران انتقاد و از زندگي شكايت كنم؟" پاسخ: همه اين را دوست دارند. انتقاد كردن از ديگران و شكايت كردن از زندگي احساس خوبي به تو مي دهد. با انتقادكردن از ديگران، احساس برتري مي كني. با شكايت كردن از ديگران، احساس مي كني كه بالاتر از آنان هستي. اين براي نفس بسيار ارضاء كننده است . و من مي گويم كه تقريباً همه چنين مي كنند: برخي آشكارا چنين مي كنند و برخي هم فقط در درون به اين كار مي پردازند. ولي لذت بردن از آن يكسان است به ندرت كساني پيدا مي شوند كه انتقاد نمي كنند و شكايت ندارند. اين ها كساني هستند كه نفسشان را انداخته اند. وقتي كه بي نفس باشي، فايده اي در آن نيست  چرا بايد به خودت زحمت بدهي؟ ربطي به تو ندارد، ديگر پاداشي برايت ندارد. اين نفس بوده كه از آن لذت مي برده و تغذيه مي شده. بنابراين تاكيد من اين است: نفس را بينداز. با انداختن نفس درخواهي يافت كه تقريباً تمام دنيا ناپديد شده است.تمام دنيايي كه دور نفس تنيده شده بود كاملاً ازبين مي رود و تو مردم را با چشماني تازه نگاه مي كني. اينك همان شخصي را كه پيش تر از او انتقاد مي كردي با ديده محبت نگاه مي كني و ميلي عظيم داري تا با او مهربان باشي و به او كمك كني. اينك چشماني ديگر داري و چيزها را كاملاً متفاوت مي بيني. شايد ببيني كه اگر تو نيز در موقعيت او بودي مانند او رفتار مي كردي. ديگر چيزي نيست تا از آن شاكي باشي. با انداختن نفس، نگرش و رفتار تو بيشتر انساني و دوستانه خواهد بود. مردم را همانگونه كه هستند خواهي پذيرفت. تو فقط بخشي از آنان را مي شناسي، تمامي زندگي آنان را نمي داني. و قضاوت كردن در مورد تمامي يك شخص از روي شناخت بخشي كوچك از او، كاري درست نيست. شايد آن يك بخش كوچك در تمامي زندگي او مناسب و به جا باشد. ولي اوضاع چنين است: انتقاد كردن بسيار آسان است. به هوشمندي بسيار نيازي نيست