كانال شاهنامه خوانی(م.امانی)

#فایل_صوتی_شاهنامه #شاهنامه_خوانی (قسمت دویست و هشتم) با صدای استاد #جلال_الدین_کزازی شامل:بدرود بهرام گور با منذر و نعمان،داستان بهرام با لُنبک آبکش و بَراهام جهود،بخشیدن بهرام گور خواسته براهام لنبک را @hakimtoosi

چو با تخت منبر برابر کنند همه نام بوبکر و عمر کنند تبه گردد این رنجهای دراز نشیبی درازست پیش فراز نه تخت و نه دیهیم بینی نه شهر ز اختر همه تازیان راست بهر چو روز اندر آید به روز دراز شود ناسزا شاه گردن فراز بپوشد ازیشان گروهی سیاه ز دیبا نهند از بر سر کلاه نه تخت ونه تاج و نه زرینه کفش نه گوهر نه افسر نه بر سر درفش به رنج یکی دیگری بر خورد به داد و به بخشش همی‌ننگرد شب آید یکی چشمه رخشان کند نهفته کسی را خروشان کند ستانندهٔ روزشان دیگرست کمر بر میان و کله بر سرست ز پیمان بگردند وز راستی #گرامی_شود_کژی_و_کاستی پیاده شود مردم جنگجوی سوار آنک لاف آرد و گفت وگوی کشاورز جنگی شود بی‌هنر نژاد و هنر کمتر آید ببر رباید همی این ازآن آن ازین ز نفرین ندانند باز آفرین نهان بدتر از آشکارا شود دل شاهشان سنگ خارا شود بداندیش گردد پدر بر پسر پسر بر پدر هم چنین چاره‌گر شود بندهٔ بی‌هنر شهریار نژاد و بزرگی نیاید به کار به گیتی کسی رانماند وفا روان و زبانها شود پر جفا از ایران وز ترک وز تازیان نژادی پدید آید اندر میان نه دهقان نه ترک و نه تازی بود سخنها به کردار بازی بود همه گنجها زیر دامن نهند بمیرند و کوشش به دشمن دهند بود دانشومند و زاهد به نام بکوشد ازین تا که آید به کام چنان فاش گردد غم و رنج و شور که شادی به هنگام بهرام گور نه جشن ونه رامش نه کوشش نه کام همه چارهٔ ورزش و ساز دام پدر با پسر کین سیم آورد خورش کشک و پوشش گلیم آورد زیان کسان از پی سود خویش بجویند و #دین_اندر_آرند_پیش نباشد بهار و زمستان پدید نیارند هنگام رامش نبید چو بسیار ازین داستان بگذرد #کسی_سوی_آزادگی_ننگرد بریزند خون ازپی خواسته #شود_روزگار_مهان_کاسته دل من پر از خون شد و روی زرد دهن خشک و لبها شده لاژورد که تامن شدم پهلوان از میان چنین تیره شد بخت ساسانیان چنین بی‌وفا گشت گردان سپهر دژم گشت و ز ما ببرید مهر مرا تیز پیکان آهن گذار همی بر برهنه نیاید به کار همان تیغ کز گردن پیل و شیر نگشتی به آورد زان زخم سیر نبرد همی پوست بر تازیان ز دانش زیان آمدم بر زیان مرا کاشکی این خرد نیستی گر اندیشه نیک و بد نیستی #شاهنامه #فردوسی @hakimtoosi

#زن_و_عشق_در_شاهنامه ▪️شاهنامه کتابی است که زن در سراسر آن حضور دارد؛ برعکس ایلیاد هُمر که در آن سیمای زن پریده‌رنگ و گذراست. زن در ایلیاد آتش فاجعه را برمی‌افروزد و خود کنار می‌نشیند. هلن که زیبایی شوم و تباه‌کننده‌اش موجد جنگ است. این‌گونه است کریزئیس که ناخواسته نزاع بین آگاممنون و اشیل را باعث می‌شود. در دوران پهلوانی شاهنامه حضور زن لطف و گرمی و نازکی و رنگارنگی به ماجراها می‌بخشد و با آنکه قسمت عمدهٔ داستان‌ها شامل جنگ و کشتار و نزاع و خرابی است، وجود او موجب می‌شود که این کتاب در ردیف لطیف‌ترین آثار فکری بشر قرار گیرد. این زن‌ها هستند که به داستان تراژیک آب و رنگ بخشیده‌اند. اگر تهمینه نبود مرگ سهراب آنقدر مؤثر و غم‌انگیز جلوه نمی‌کرد. همین‌گونه است مرگ فرود اگر جریره نبود، و مرگ سیاوش اگر فرنگیس نبود، و مرگ اسفندیار اگر کتایون نبود، و مرگ رستم و تراژدی زال، اگر رودابه نبود. سیمای تراژیک زن در شاهنامه به نجیب‌ترین و پاکیزه‌ترین نحو یعنی به عنوان مادر و همسر جلوه می‌کند، نه به عنوان معشوق. در تمام داستان‌های شاهنامه حضور زن را می‌بینیم. در داستان ضحّاک خواهران جمشید هستند. در داستان فریدون باز خواهران جمشید را می‌بینیم که به همسری او درمی‌آیند، و نیز مادرش فرانک و دختران سرو که همسر پسران او می‌گردند. در داستان سام و زال سیندخت و رودابه هستند، و در داستان سهراب تهمینه و گرد‌آفرید؛ در داستان کاووس سودابه و مادر سیاوش، و در داستان سیاوش سودابه و فرنگیس و جریره و گلشهر زن پیران؛ و در داستان بیژن، منیژه؛ و در داستان گشتاسب و اسفندیار، کتایون دختر قیصر. شاهنامه بر خلاف آنچه در نزد اشخاص نا‌آشنا معروف شده یک کتاب ضدّ زن نیست. در تمام دوران پهلوانی، از سودابه که بگذریم، یک زن پتیاره دیده نمی‌شود. اکثر زنان در شاهنامه نمونهٔ بارز زن تمام‌عیار هستند. در عین برخورداری از فرزانگی و بزرگ‌منشی، از جوهر زنانگی و زیبایی نیز به نحو سرشار بهره‌مندند. حتی زنانی که خارجی هستند چون با ایران می‌پیوندند، از صمیم قلب ایرانی می‌شوند و جانب نیکی را که جانب ایران است می‌گیرند. عشق در شاهنامه در عین برهنگی پاک و نجیب است. رابطه زن و مرد بی‌آنکه به تکلّف و تصنّع گراییده باشد از تمدّن و فرهنگ برخوردار است. ما تنها یک مورد می‌بینیم که عشق به کام نمی‌رسد و آن عشق ناگهانی سهراب به گُرد‌آفرید است. تنها یک مورد عشق ناپاک و نارواست و آن عشق سودابه به سیاوش است. در چهار مورد از شش مورد، اظهار دلدادگی نخست از طرف زن می‌شود. زن در شاهنامه برای ابراز عشق جسارت بیشتری دارد. این بی‌پروایی به استثنای سودابه به‌هیچ وجه مانع پاکدلی و پاکدامنی نیست. چهار زنی که در اظهار عشق پیشقدم هستند: تهمینه به رستم، سودابه به سیاوش، منیژه به بیژن و کتایون به گشتاسب. عشق زال و رودابه در یک زمان ابراز می‌شود. در یک مورد مرد در ابراز عشق پیشقدم می‌شود و آن سهراب است. #استاد_دکتر_محمدعلی_اسلامی_ندوشن آواها و ایماها @hakimtoosi

‍ ‍ ‍#شاهنامه_صوتی #فایل_صوتی_شاهنامه #قسمت_صد_و_بیست_و_یک مبتنی بر نسخه ی چاپ مسکو با اجرای گوینده ی معاصر جناب #اسماعیل_قادر_پناه 💠@hakimtoosi

‍ همه می دانند که ایران، سرزمین سرود و سرواد و سخن است . همواره در درازنای تاریخ ایران برترین هنر،فراگیر ترین هنر، سخنوری بوده است. در چنین کشوری در سخنوری،نام برآوردن یا چهره ی برینِ بی مانند شدن ،کار بسیار دشواری است؛ این سرزمین، سرزمین پهلوانان سخن است. در سرزمینی که برترین شاهکارهای ادب جهان در آن پدید آمده اند ،شاهکار شاهکارها شدن کاری خُرد و خام نیست. هم فردوسی برترین سخنور است و هم شاهنامه برترین شاهکار . شاهنامه، نامه ی فرهنگ و منش ایران است. تنها دفتری از سخن که ما، در آن، ایرانی را ،در همگی آن، به شیوه ای گوهرین می توانیم یافت ، شاهنامه است. شاهکارهای دیگر سخن پارسی، گوشه ای ،نمودی، سویی از ایران را آشکار می سازند. فردوسی نیز از بنِ جان، به نابی ایرانی بوده است. تنها، ایرانی ترین سخنور می تواند ایرانی ترین شاهکار را بیافریند. دلبستگیِ شگرف و باورِ پرشور و پولادین فردوسی به ایران و فرهنگ و تاریخ آن، نیرومندترین ،انگیزنده ترین توانش و کار مایه را در فردوسی پدید آورد تا بتواند به کاری شگرف، سهمناک ،ستوه آور و بی مانند دست بیازد. سرودن داستانِ ایران. کاری که در توان هیچ سخنوری،نه پیش از او بوده است؛ نه در روزگار او؛ نه زین پس ،می تواند بود #نهاد_نامه_ی_داد #استاد_میر_جلال_الدین_کزازی ۲۵ اردیبهشت ماه روز پاسداشت زبانِ شیوایِ پارسی و بزرگداشت حکیم #ابوالقاسم_فردوسی یگانه گرامی باد🌹🌹 @hakimtoosi