ادبیات، زندگی ست

می رسم، امـا سـلام انـگـار یـادم می رود شاعـری آشفتـه ام ، هنجار یـادم می رود با دلم اینگونه عادت کن، بیا، بـر دل مگیر بعد از این هر چیز یا هر کار یادم می‌ رود مـن پُر ازدردم، پُر ازدردم، پُر ازدردم، ولـی تـا نگـاهـت مـی‌کـنــم، انگـار یـادم مـی‌رود راستۍچندیست میخواهم بگویم بیشمار دوستت دارم…! ولی هر بـار یـادم می رود مست و سرشاری زعطرِ صبح تا مۍبینمت وحشتِ شـب های تلـخ و تار یـادم می‌رود! شب تورا درخواب‌میبینم همین‌را یادم‌است قصـه را تـا می‌شــوم بیدار...یـادم مـی‌رود #نجـمـه_زارع

دندان بر جگر بگذار، اگر چه كوهستان‌ها را صخره به صخره با خون شكوفه شسته‌اند، اما رنگين‌كمان‌هاى بسيارى بر پيچ و تاب رود بزرگ پل خواهند زد #سیدعلی_صالحی

و من او را طوری نگاه می‌کردم انگار آخرین گلی بود که در جهان باقی مانده بود #جمال_ثریا

☕️ قطعه‌ای از کتاب درست آنگاه که هیچ انتظارش را نداریم، زندگی پیش روی ما مبارزه‌ای می‌نهد تا شهامت و اراده‌مان را برای دگرگونی بیازماید. از آن لحظه به بعد، حاصلی ندارد که وانمود کنیم چیزی رخ نداده، یا بهانه بیاوریم که هنوز آماده نیستیم. این مبارزه منتظر ما نمی‌ماند. زندگی به پشت سر نمی‌نگرد... 📕 شیطان و دوشیزه پریم ✍ #پائولو_کوئلیو  

نور آمده برخیز و بدرخش صبح بخیر❤️ @literarylife

🕊معلمی شغل  پرندگان است🕊 پدرم سر سفره،  نان معلمی گذاشت;  ما نان الفبا خوردیم،  نان کلمه،  نان خون دل خوردن و یاد دادن. و جانی که طعم نان الفبا را بچشد و روحی که از رزق کلمات بخورد،  دیگر به هیچ نانی سیر نخواهد شد. پدرم می گفت: معلمی شغل انبیاست،  معلمی شغل پرندگان است،  معلمی شغل درختان است. معلمی شغل ماه و خورشید و سنگریزه و باد است;  همه چیز و همه کس معلمند اما هیچ کس چرا دانش آموز نیست از هر کس می توان چیزی آموخت; هم از دوست ،  هم از دشمن؛ از دشمنان اما بیشتر. که بدخواهان و بدکرداران و بدکاران بیشتر به ما می آموزند،  نبایدها را،  نکردنی ها را نخواستنی ها و نبودنی ها را... روز معلم را به همه کس و همه چیز تبریک می گویم; که به من می آموزند زندگی را. در روز معلم اما دانش آموز بودن را باید  تمرین کنم. زیرا که یاد گرفتن همیشه  دشوارتر است  از یاد دادن... #عرفان_نظرآهاری @literarylife

#معلم @literarylife

صبح می خندد و باغ از نفس گرم بهار می گشاید مژه و میشکند مستی خواب 👤هوشنگ ابتهاج صبح بخیر ❤️