هفته نامه قلم معلم

پیام رسیده به هفته نامه قلم معلم خردمند کیست ؟ 🖍🖍🖍🖍🖍 Ⓜ️ دانشمندی؟ یا خردمندی؟ 💡 چند پرسش : ۱) آیا افرادی را می‌شناسی که از دانش بالایی برخوردارند، اما خردمند نیستند؟ ۲) یعنی به آنچه می‌دانند که درست و مفید است ، عمل نمی‌کنند؟ ۳) تفاوت دانشمند و خردمند چیست؟ ۴) آیا هر دانشمندی خردمند است؟ ۵) چگونه دانشمان را به خرد تبدیل کنیم؟ ۶) تفاوت دانش و خرد چیست؟ 💡دانش یعنی جمع‌آوری اطلاعات از طریق مشاهده یا آموختن پیرامون یک موضوع خاص. خرد یعنی به کار بستن دانش از طریق تجربه و عمل. 💡خرد فراتر از دانش است؛ خرد یعنی «تجسم تجربه». وقتی دانش می‌آموزیم، اطلاعات را جمع‌آوری می‌کنیم. سپس، با یک فرایند جادویی دانشمان را به خرد تبدیل می‌کنیم. 💡افراد خردمند نه‌تنها تشخیص می‌دهند چه کاری درست است، بلکه زمینه و امکانات انجام آن کار درست را نیز فراهم می‌کنند. در واقع، دانش «می‌کارد»، خرد «برداشت می‌کند». 💡دانشمند خطاها را خوب می‌شناسد، اما خردمند یک خطا را دوبار مرتکب نمی‌شود. در میان حیوانات ، جناب خر است که هرگز از یک مسیر اشتباه ، دو بار عبور نمی‌کند! 💡بنابراین، این تصور که هر دانشمندی خردمند است نادرست است. خردمند بودن فراتر از دانستن حقایق و واقعیت‌هاست. 💡خرد یعنی زندگی کردن با دانش. 💡شرط لازم برای خردمند بودن دانشمند بودن و شرط کافی عمل کردن به دانش است. 💡خرد یک‌شبه حاصل نمی‌شود، اما دانش با مطالعه‌ی چند کتاب مفید درباره یک موضوع خاص به دست می‌آید. 💡در اینجا می‌خواهیم به‌ اجمال فرآیند تبدیل دانش به خرد را شرح دهم. 🏷 ۱. پذیرای دانش جدید باشید. دانش را خوب جذب کنید. خوب گوش دادن، خوب خواندن و خوب مشاهده کردن کلید جذب دانش هستند. ذهنتان را روی دانش نبندید. 🏷 ۲. به آنچه می‌دانید عمل کنید. خرد یعنی تجربه‌ی دانش و زندگی با آن. تصور کنید کجا می‌توانید از دانشتان استفاده کنید. به قول سعدی: بار درخت علم ندانم مگر عمل / با علم اگر عمل نکنی شاخ بی‌بری/ 🏷 ۳. دانشتان را درونی کنید. هرچند خرد از طریق تجربه حاصل می‌شود، تکرار تجربه به نهادینه شدن دانش در ذهنتان کمک می‌کند. مثلاً ؛ با یک بار کوه رفتن ، کوهنورد نمی‌شویم! کار نیکو کردن از پر کردن است! 🏷 ۴. با دوستان یا همکارانتان درباره‌ی آنچه می‌دانید گفت‌وگو کنید. یکی از راه‌های درونی کردن دانش بحث و گفت‌وگوست. دانشتان را با دیگران به اشتراک بگذارید تا به چالش کشیده شود و عیار آن آشکار گردد. هرگز از انتقاد نهراسید. علی در تاریخ ۱/۱/۱ گفت : بزرگترین گناه ترس است سعدی گفت : علم بدون بحث پایدار نمی‌ماند. 🏷 ۵. از خودتان سوال کنید. وقتی در حال آموختن هستید، از خودتان بپرسید کجا و چگونه می‌توانم از این دانش استفاده کنم. 🏷 ۶. قوه‌ی تخیلتان را فعال کنید. قوه‌ی تخیل به ما کمک می‌کند کجا و چگونه می‌توانیم از دانشمان در موقعیت‌های واقعی زندگی استفاده کنیم. 🏷 ۷. همدلی کنید. هرچند بسیاری از افراد با رویکرد خودمحورانه در زندگی به موفقیت دست می‌یابند، این رویکرد (رویکرد خودمحورانه) خردمندانه نیست؛ افراد خردمند با توجه به «خیر عموم» به موفقیت دست می‌یابند و در این راه گام برمی‌دارند. 🏷 ۸. پذیرای تجربه‌های جدید باشید. همان‌طور که گفته شد خرد از طریق تجربه حاصل می‌شود. البته، به این معنی نیست که هرچیزی را خودمان تجربه کنیم. برای رشد خرد لازم است از تجربه‌های مثبت یا منفی دیگران نیز درس بگیریم. 🏷 ۹‌. از اشتباه کردن نهراسید. چیزی به نام «کامل بودن» وجود ندارد. بسیاری از افراد موفق نمی‌دانند که بیش‌ترِ موفقیت‌هایشان از شکست‌هایشان نشئت می‌گیرند. البته، این افراد یک خطا را دو‌بار مرتکب نمی‌شوند. 🏷 ۱۰. از دیگران کمک بگیرید. خردمند بودن به این معنا نیست که پاسخ همه‌ی سوال‌ها را بدانید؛ خردمند کسی است که راه و رسم پرسشگری را می‌داند. انسان خردمند اگر چیزی را نمی‌داند یا در زمینه‌ای دانش کم دارد، می‌داند به کجا مراجعه کند و از چه کسی کمک بگیرد. البته، تواضع فکری شرط لازم برای کمک خواستن از دیگران است. 🏷 ۱۱. فردی خردمند را به عنوان الگو در زندگیتان انتخاب کنید. شاید در محل کارتان یا در خانواده یا در فضای مجازی فردی یافت شود که بتوانید او را به عنوان الگوی خودتان قرار دهید. زمانی که به «خردمندان» فکر می‌کنیم، افرادی «باتجربه» و «مسن» در ذهنمان مجسم می‌شوند؛ تاحدی این تصور درست است، اما خردمند بودن ربطی به «تجربه» و «سن‌وسال» ندارد. سعی کنید در زندگی واقعی و در فضای مجازی فالوور خردمندان باشید: کسانی که «تفکرشان» با «گفتارشان» و «رفتارشان» هم‌همخوانی دارد. 📝 محمدرضا سلیمی سه شنبه یکم خرداد ۱۴۰۳ https://t.me/ghalamemoalem

اپوزیسیون کیست؛ راهبردها و راهکارهای آن کدامند؟ سروش آزادی واژه شناسی مخالفین سیاسی حکومت اسلامی در ایران اپوزیسیون در اصل به معنای ضد، مخالفت و مقابله است. اپوزیسیون (به فرانسوی: Opposition) در اصطلاح سیاست به مجموعه افراد و نهادهای مخالف اصل نظام سیاسی گفته می‌شود که در صدد براندازی نظام حاکم هستند و برای جایگزینی نظام کهن بدیلی دارند که مورد وفاق اکثریت مردم مخالف آن حکومت می باشد! اپوزیسیون در اصطلاح به معنای کوشش و تلاش اتحادیه ها و گروه ها برای دست یابی و رسیدن به هدف های مشخص خود بوده، که آن اهداف به منظور مخالفت با اهداف سران و دارندگان قدرت سیاسی ، اقتصادی و اجتماعی آشکار می شود. مخالفان جمهوری اسلامی یا اپوزیسیون جمهوری اسلامی، به گروه‌ها و افرادی گفته می‌شود که به دلایل مختلف سیاسی، اجتماعی یا عقیدتی… با نظام جمهوری اسلامی مخالف بوده و خواستار سرنگونی آن هستند. «منظور از «اپوزیسیون» مجموعه‌ی گروه‌ها و سازمان‌های سیاسی است، که با گفتمان‌ها، راهکارها، و چشم‌اندازهای متفاوتی ابتدا، همگی به‌عنوان «جنبش» فعالیت می‌کنند و به نام «جنبش» سخن می‌گویند. این گروه‌ها اغلب متشکل از افراد سیاسی‌کارِ «حرفه‌ای» هستند که صدایشان رسا و فعالیتشان قابل رؤیت است. گرچه این گروه‌ها به نام جنبش به حیاتِ خود ادامه می‌دهند، اما لزوماً با زندگی، ذهنیت، و شیوه‌های تعامل افراد عادیِ جنبش این‌همانی ندارند. در ایران کنونی، افراد و گروه‌های وابسته به این «اپوزیسیون» بیشتر در بین ایرانیان دیاسپورا، مهاجر یا تبعیدی زندگی می‌کنند» (سایت آسو/ آصف بیات- اپوزیسیون علیه جنبش: آسیب‌شناسی یک بیماری سیاسی ۱۰ اسفند ۱۴۰۲) تضاد اصلی در اپوزیسیون بین چه گروه‌هایی است؟ تضاد اصلی اپوزیسیون، میان جمهوری‌خواهان و پادشاهی‌خواهان است. مهم‌ترین چالش نوع حکومت دلخواه است که آیا دولت ایده‌آل «جمهوری» باشد یا «پادشاهی مشروطه»؟ تضاد جمهوری خواهان و پادشاهی خواهان تضاد اصلی عدم تعامل این دو نحله به کنشگران فضای مجازی بر می گردد. تاثیر که کنشگران رسانه بر فضای عمومی سیاسی می گذارد شامل «هیجان زایی، فوران خشم، ایجاد سکوت در نخبگان و عقب نشینی آنان از تصمیمات کلان، نفرت سیاسی» از جمله تاثیران یه نیروها در فضای مجازی است. تسلط فیزیکی از فضا در دست راست و چپ افراطی است. برتری روایت‌ها در مناقشات سیاسی جمهوری‌خواهان در پی بازتعریف انقلاب ۵۷ هستند و دفاعشان از ۵۷ را شروع کرده‌اند. اعتقاد دارند باید از مبانی اولیه و دمکراتیک انقلاب ۵۷ دفاع کرد. بخش عمده چپگرایان از حزب چپ تا حزب توده و ملی‌گرایان از جبهه ملی و سکولار دمکرات تا ملی مذهبی‌ها شامل آن می‌شوند. اما پادشاهی‌خواهان (به‌ جزء حزب مشروطه) به دنبال یکپارچه‌سازی و خالص‌سازی در جریان پادشاهی‌خواهی هستند. و نکوهش انقلاب ۵۷ را به‌عنوان شرطی برای ایجاد گفتمان در نظر می‌گیرند و کسانی را می‌پذیرند که در رد انقلاب ۵۷، اقدام عملی کنند. نتیجه روایتهای سیاسی تاریخی دو شیوه مبارزه را در مقابل هم قرار می دهد گرایش غالب در پادشاهی خواهان به دنبال «خالص سازی و یکپاچه سازی» است! (بالاترین - بیانیه آغازِ کنشگری ستاد مرکزی «پادْشاهی خواهان»- ۲۴ آبان ۱۴۰۲) و جمهوری خواهان به نظریه تکثرگرایی مبتنی بر گسترش نهادهای مدنی تاکید می کنند. (منشور اتحاد جمهوری خواهان ايران- ۱ مارت ۲۰۱۲/ jomhouri.com) سامانه پادشاهی به دنبال نجات ایران است و جریان جمهوری خواهی به دنبال تحقق جامعه مدنی. سامانه پادشاهی فلسفه مبارزه را از تاریخ باستان در می آورد. و جمهوری خواهان به مبارزات اجتماعی از دیدگاه تحولات تاریخی صده اخیر تاکید دارند. ویژگی انفعالها در اپوزیسیون داخل و خارج از کشور به دلیل تغییر و تحولات کمی و کیفی شدیدی که در فرایند جنبش انقلابی ایران شاهد هستیم، خیلی از نیروهای اپوزیسیون دچار تردید در انتخابهای سیاسی مبارزاتی گذشته و حال گشته اند! «مرزبندی های سیاسی، جایگاه مبارزاتی،‌ پایگاه سیاسی و تشکیلاتی، و هویتهای ایدئولوژیک» مداوما در حال تغییرات کمی و کیفی قرار می گیرد و اکثر نیروهای تازه سیاسی هم در چنین بستر انتخابی قرار دارند. مخروطی را در حوزه عمومی اپوزیسیون داخل و خارج از کشور در نظر بگیرید که قسمت زیرین آن از نیروهای جوان و ریزشی در اپوزیسیون داخل و خارج تشکیل یافته باشد. توجه به این نکته ضروری است که نیروهای ریزشی یا تازه سیاسی به دلیل سیالیت و درک ناروشن از حوزه عمومی در انتخاب جایگاه سیاسی یا تردید دارند و یا خواهان پیوستگی همه گروها به یکدیگر هستند بدون درنظر گرفتن تضادهای ایدئولوژیکی که هرکدام به عاریت گرفته اند. با اینحال بخش کنشگر این نیروها تمایل به فعالیت سیاسی «جبهه ای» دارند.

پیام رسیده به هفته نامه قلم معلم راه باریک آزادی 🖍🖍🖍🖍🖍 ⚫️⁉️آیا راه باریک آزادی به ایران میرسد؟ «راه باریک آزادی» کتابیست ارزشمند، اثر  مشترک عجم‌ اوغلو اقتصاددان و استاد دانشگاه ام آی تی و همکار قدیمی اش جیمز رابینسون، اندیشمند علوم سیاسی دانشگاه شیکاگو که به فارسی ترجمه شده است. 🔻از نظر نویسندگان راه باریک آزادی مسیری است به سمت توسعه (رفاه اقتصادی، عدالت اجتماعی، حفظ و ارتقای کرامت انسانی،  نظم اجتماعی و امنیت ملی و حفظ محیط زيست پایدار) و خوشبختی یک ملت که از توازن قدرت میان جامعه و حکومت حاصل می‌شود. 🏛در تقسیم بندی رابطه دولت وجامعه چهار حالت اتفاق می‌افتد. 1️⃣دولت ضعیف و جامعه ضعیف 2️⃣دولت قوی و جامعه ضعیف 3️⃣دولت ضعیف و جامعه قوی 4️⃣دولت قوی و جامعه قوی فقط در حالت چهارم یعنی دولت قوی و جامعه قوی هست، که ملتی به سعادت و خوشبختی می رسد. وقتی که جامعه به اندازه کافی قوی و نهادمند باشد که توان کنترل دولت را داشته، تا مانع از ورود دولت به حریم خصوصي جامعه شده و آزادی‌های قانونی و طبیعی شهروندان را سلب نکند و قانون برای قوی ترین ها و ضعیف ترین ها کاملا یکسان اجرا شود. به طوری که حاکم جامعه در دادگاه با ضعیف‌ترین شهروندان به صورت یکسان و همانند محاکمه شوند.همچنین دولت هم به اندازه کافی کارامد باشد که بتواند خدمات و کالاهای عمومی مانند امینت، نظم ،عدالت  و ... را برای همه شهروندان تامین کند. با توجه به تجزیه و تحلیل  مؤلفه‌های قدرت، آیا می‌توان ادعا کرد که ایران در حال وارد شدن به  راه باریک آزادی است؟ (جامعه قوی و دولت قوی) 🔻قدرت مولفه های مختلفی دارد. قدرت رسانه، قدرت نهادهای مدنی و احزاب، قدرت نظامی، پول و ثروت، قدرت سازماندهی طرفداران و قدرت سرمایه های نمادین، قدرت اقناع افکار عمومی و قدرت علم و دانش و آگاهی و اندیشمندان... 🔻دولت قوی و جامعه ضعیف به استبداد و زورگویی حکومت و تضییع حقوق شهروندان منجر می‌شود. 🔻جامعه قوی و دولت ضعیف به هرج و مرج،  ارائه نشدن خدمات و کالاهای عمومی به شهروندان و ناکامی در اجرای قانون و عدالت منجر می شود. 🔻تنها جایی که قدرت جامعه و قدرت دولت مساوی و متعادل باشد، راه باریک آزادی شکل می‌گیرد، که به خوشبختی و توسعه یک ملت منجر می شود. و سرانجام راه باریک آزادی به رفاه اقتصادی با ثبات، عدالت اجتماعی، حفظ و اتقای کرامت انسانی، نظم اجتماعی، امنیت ملی و محیط زيست پایدار منجر می شود. 🔻یکی از مولفه‌های  مهم قدرت رسانه هست، که امروزه،  به برکت فناوری و گسترش شبکه‌های اجتماعی از انحصار حکومت خارج شده است. وقتی رسانه در اختیار و انحصار حکومت باشد، حکومت از آن در جهت سلطه بر جامعه استفاده و از نشر فساد و ناکامی و ناکارآمدی خود جلوگیری کرده، اطلاعات را مطابق میل و در جهت تطهیر خود منتشر می‌سازد. بی تردید می توان گفت با وجود اختصاص بودجه‌های هنگفت و سرسام آور برای رسانه‌های حکومتی، امروزه قدرت جامعه در این بخش از حکومت، هم در تولید و هم در نشر محتوا پیشی گرفته است. 🔻یکی دیگر از مولفه‌های قدرت در نبود احزاب و نهادهای مدنی، اندیشمندان جامعه هستند. امروزه، کمتر اندیشمند وطن دوستی می‌توان یافت که در کنار حکومت ایستاده باشد و از سیاستهای نادرست آن حمایت و یا توجیه کننده ناکارآمدی ها باشد. بنابراین در دومین مولفه قدرت هم، جامعه از حکومت پیشی گرفته است. 🔻سیاست‌های غلط سبب افزایش روزافزون فقر، نارضایتی حتی حامیان ایدئولوژیک حکومت، تردید آنها به کارآمدی آن و سرانجام کاهش حمایت شان می‌شود. گرچه همچنان زور نظامی و انتظامی به عنوان ابزار برتر، در اختیار حکومت است ، ولی کاربرد بیشتر آن ممکن نیست. در این حالت تنها چیزی که قربانی و فدا می شود سعادت و خوشبختی یک ملت است. علی مرادی دوشنبه ۳۱ اردیبهشت ۱۴۰۳ https://t.me/ghalamemoalem

✔️جنگ، داستان همیشه دلفریب الهه مرگ ✍️سهند ایرانمهر 🔸جنگ‌ از نگاه برخی سیاستمداران و شاید قاطبه نظامیان به جز جنبه‌های سیاسی‌اش، موضوعی هیجان‌انگیز هم می‌تواند باشد زیرا کمتر کسی می‌تواند جنگ را از منظر قربانیان اصلی آن تصور کند. مکس هاستینگ درصفحه ۶۲ کتاب Bomber Command جمله قابل تاملی دارد:«فکر می کردم چه خوب است آن هایی که دستور بمباران را می‌دهند و کسانی که بمباران می‌کنند گاهی بر روی زمین قدم بزنند و ببینند این پایین چطور است». این پایین، جنگ یعنی تباهی زیرساخت‌های یک کشور، جابجایی های اجتماعی و فرهنگی و سیاسی بنیان‌برافکن ، سال های سال زخم ناسور مجروحان، چشم های همیشه منتظر پدران و مادران که یا به تکه استخوانی گره زده می‌شود یا به نابود شدن خانواده‌ها می‌انجامد. این همه تلخی در سالهای آغازین هیچ جنگ برای طیف وسیعی از مردم به این اندازه ملموس نیست زیرا در همه جنگ‌ها، صنعتی به موازات شبح شوم جنگ شکل می‌گیرد که کارش« بَزَک کردن» است، صنعت متبرک کردن سیاستمداران با نمادهای باستانی یا آرمان‌های به ظاهر ملی یا نژادی یا حتی دینی، به قول مارتین بل، خبرنگار بی‌بی‌سی در کتاب In Harms Way: Reflections of a War Zone Thugun : « برای اینکه مبادا مردم ناراحت شوند، جنگ را بهداشتی و تزیین می‌کردیم . انگار که جنگ شیوه عاقلانه حل اختلاف بود و قربانیانش به جای اینکه خونریزی کنند یا تکه پاره شوند با شکوه و وقار از صحنه نمایش خارج می‌شدند. در حقیقت اما جنگ هولناک بود. جنگ تجارت چندش‌آوری است». «پيش از هر جنگی بايد خشم عليه دشمن را برانگيزيد اول ميان مردم و سپس در ميان سربازانتان» این بخشی از کتاب«‌قواعد رزم سون تزو»ست. به قول«دبلیو بی ییتس»در کتاب«تاملات جنگ داخلی»: «دل‌هایمان پر بود از اشتیاق کشتن و کشته‌شدن و ذهن‌مان پر از رویاء و قلب‌مان، سخت و دشمنی‌ها، مایه‌دار‌تر از عشق‌مان». 🔸این از خصایص پیش از شروع هرجنگی است که اغراق ها زیاد می‌شوند، تحلیل‌ها به سمتی می‌روند که هرگونه مذاکره و تعامل و یا حتی تلاش برای متوقف کردن جنگ، معادل خیانت و بلاهت معرفی می‌شود و گاه این جریان در سال‌های بعد از جنگ نیز به این شیوه تمسک می‌جوید، از همه اینها ناگوارتر«سندرمی» است که پیش از جنگ عود می‌کند و چنان هیجانی را برمی‌انگیزاند که بی‌اعتنایی بدان دشوار به نظر می‌رسد و دراین چارچوب، تفاوتی میان نخبگان و مردم کوچه و بازار نیست چنانکه پرفسور «پیتر گودهیو» Peter Goodhew در ۱۷ ژانویه ۱۹۹۱ و پیش از آغاز جنگ اول خلیج‌فارس در ایندیپندنت نوشت: «با جنگ در خلیج فارس مخالفم ولی چشم اندازش مرا هیجان زده می‌کند نکند بیمارم؟ یا شاید هزاران نفر دیگر هم به درد من مبتلا هستند؟ چه باید کرد؟». جالب آنکه سیاستمدار خونسرد و زیرکی همچون چرچیل هم به چنین وضعیتی مبتلاست او در آستانه جنگ اول جهانی در نامه‌ای به همسرش می‌نویسد:«همه چیزبه سمت فاجعه پیش می‌رود و من خوشحالم؟! این احساسات به نظرت وحشتناک نیست؟ خدا مرا بخاطر این احساسات سبکسرانه ببخشاید». (نامه ۲۸ جولای ۱۹۱۴ از کتاب Letters to Venetia Stanley). هم او در پایان این جنگ نوشت: «هر دستاوردی هم که به دست آورده باشیم چه برای ما و چه برای طرف بازنده، جبران بهایی نیست که ملت‌مان پرداختند». 🔸پیش از هرجنگی همه ناممکن‌ها ممکن نمایانده می‌شود، قدرت‌ها از توان نظامی و موافقین دخالت نظامی از روزهای گل و سبزه که لاجرم برای رسیدن به آن باید به خون و ویرانی رضا داد خلاصه همه چیز آسان و جنگ، راه رستگاری است به قول «باربارا تاکمن» در کتاب ارزشمند:«توپ های ماه اوت»: به سربازها می‌گفتند که :«مردان بزرگ! پیش بروید و مطمئن باشید که قبل از زرد شدن برگ‌ها پیروزمندانه به خانه بر می گردید».از همان جنگ‌ها که به قول «زیگفرید ساسون» در کتاب : «Memoris of an Infantry Officer»: «آنچه قبلا ستون‌های پر افتخار داوطلبان بود، اکنون دسته‌های قربانیان است». 🔸با این همه تاریخ هیچ‌گاه در بیان تلخی جنگ‌ها و آثار شوم‌شان تسلیم این هیجانات نشده است. جنگ تلخ است. جنگ نیستی است، جنگ راهی به سوی دوزخ است و هیچ بهشتی با فراهم کردن آتش دوزخ بنا نشده است. #بازنشر

سعدی ‏«ظالمی را خفته دیدم نیم‌روز ‏گفتم این فتنه است خوابش برده بِه ‏وآنکه خوابش بهتر از بیداری است ‏آن‌چنان بد زندگانی مرده به» https://t.me/Khaterate_khanom_moalem

👈🏽به اعتصاب سراسری سه شنبه به پیوندید  ‌ اعتصاب ضربه بزرگی به حاکمیت سرطانی می زند 👈🏽به اعتصاب سراسری سه شنبه به پیوندید  ‌ 👈اول : اعتصاب کسبه و اقشار  👈🏽 👈دوم :  روز های سه شنبه ساعت  ۱۰ تا ۱۲ بازنشستگان کشوری   تجمع روبروی بازنشستگی مرکز استان ها 👈سوم :  سه شنبه اعتصاب غذای زندانیان #نه_به_اعدام  هرکس وظیفه خود بداند سه شنبه ها سر کار نرود شما وظیفه خودت را انجام بده چکار داری ؟ چه کسی اعلام اعتصاب کرده است نتیجه کار مهم است . 👈معلمان، کارگران، دانشجویان و سایر  اقشار با اعتصاب مستمر طبق تجربه بیشترین امتیاز  را می گیرند  👈حتی معلمان و کارگران  با اعتصاب می توانید به حداقل  دستمزد ۳۰ میلیون تومان در ۱۴۰۳ از حاکمیت بخواهید  آزمایش کنید نتیجه خواهید  دید به شرط استمرار اعتصاب "نه به گرانی" #اعتصاب_سراسری آزادی_زندنیان https://www.instagram.com/p/C7LzaDfqi2c/?igsh=Y2lmcHQ4OW1iY2V1

اما این شعر سعدی هم قابل توجه است: قابل توجه جنایتکاران 🖍🖍🖍🖍🖍🖍🖍 ‏«ظالمی را خفته دیدم نیم‌روز ‏گفتم این فتنه است خوابش برده بِه ‏وآنکه خوابش بهتر از بیداری است ‏آن‌چنان بد زندگانی مرده به»