سعید تقی نیا(اندیشه...)

اسماعیل خویی هم رفت : عصر فانوس های مرده رسید مردمان را چه کار با امید؟ وقتی از فهم خویش می ترسی باید از آفتاب هم ترسید شمع و کافور، خشم و خوابیدن این رگ خواب های تکراری است اعتراض از شما، سکوت از ما آخرش هم به خود بدهکارید! به کجا می روی، کجا ای مرد آسمان هم به ما بدهکار است یقه چاکان همیشه می میرند بیصدا در جدال با تردید پشت دیوارها اگر شهری است رو به فردا و شعر و آزادی پس چرا مرگ می رسد از راه با طلوع دوباره خورشید #مشهد #سعید_تقی_نیا #چهارم_خرداد۱۴۰۰ #اسماعیل_خویی_رفت @taghiniasaeed

شعری از مجموعه کابوس میله زاران : صدای پای برف انداز می آید ! گُل نازم... سپاه سوز بی رحمانه می تازد نرو از خانه آنسوتر اگر شب ها، صدا سر می بُرد از گوش پیاپی های تکرار است و آژیر گلوبان ها ! در این باران کافوری هوا در مُشت ها یخ بسته، بی روزن دهان بام ها قندیل بند و ناودان سنگین تمام بغض ها نفرین نه چشم آرزومندی نه کبریتی، نه لبخندی ... غرور دودکش ها از تو‌ می گویند و رویایت نیا بیرون، گل نازم که زیر چتر مشکوک خیابان ها چراغی مهربان با کشف تنهایی نمی سوزد ! کرامت های ایمانی به ( آوردن ) اشارت های آیاتی به ( بخشیدن ) هیاهوی اجابت را جوابی نیست به جز دامن گرفتن ها ! گل نازم نرو از خانه آنسوتر زمستان، گرگ ناچاری است ! دندان تیز و لحنش برف حریفی پرده پوش و حیله هایش، حرف !! کجا دیدی که سرما رخصت از حجمی بگیرد، ... هان ؟! در این شلاق زار هر کسی شکلی در این نیرنگ پوش هر کجا رنگی . . . مشهد. بهار ۱۳۹۴ سعید تقی نیا. مجموعه کابوس میله زاران @taghiniasaeed

شعری از مجموعه دچار و دیوار : ای مردمان فاصله تان صبح تا غروب از برج عاج تا دم گور تا اوج می برید و سرازیر می کنید! دلبستگی به مهر شما یک روز بیشتر بنپاید!! وقتی که عمر حافظه تان کوتاه تر از آینه های شکسته است با من که سالیان درازی نزیستم در چشم تان به غیر سرآشفته کیستم؟ با من که جز رهایی تان را نخواستم از خود شکست خوردم اما نکاستم من ایستاده ام که هوا را عوض کنم نومید از خودم که خدا را عوض کنم! اما به آیه آیه آئینه ها قسم سخت است چشم های شما را عوض کنم! تا شرم از فضاحت " فردا " نمی کنید #مشهد #بهار۱۴۰۰ #مجموعه_دچار_دیوار #سعید_تقی_نیا @taghiniasaeed

من شیونان زنده به گورم غیر از خودم نمانده برایم دلالتی پایان رنج نامه ی گنجم کو ذره ای جسارت و اندک شهامتی؟! جز من کسی به داد من اینجا نمی رسد بیهوده مشت بر در و دیوار می زنم! یا باید از " دوباره ی " تاریک بگذرم یا دفن در گذشته شوم #مشهد #مجموعه_دچار_دیوار #سعید_تقی_نیا #بهار۱۴۰۰ @taghiniasaeed

شعری از مجموعه ترانه های سپید : چگونه سنگ در برکه ای بیندازم ؟ که خفتن اش را مدیون آسمان است و مرگ ؟! بگو چگونه کلاهم را تا شانه ام پایین بیاورم و نفس بکشم ؟!! دروغ هایی را که از سوراخ های هفته، پیداست!!! ایمان به کدام پیغمبری بیاورم؟! ایمان به کدام کتاب؟! وقتی حقیقت در پیاده روها، ذبح می شود ؟ و پیامبران راستگو در پارک های شهر، شعر می خوانند و سوت می زنند و شهرداری سگ ها را بجرم لائیدن، خفه می کند مشهد. زمستان۱۳۸۹ سعید تقی نیا. مجموعه ترانه های سپید @taghiniasaeed