Bhrz

تو میگی اگه دری به تخته بخوره واین دوره من رئیس جمهوری بشم، دوازده سالم که تموم بشه منم ممنوع ال یه چیزی می کنن بی بی همه گل؟ اولندش هشت سال بیشتر نیس ماشالا چه اشتهایی داری، بعدشم روشاخشه ، این ممنوع ال یه چیزی شدن قانونه نمیشه واسه تویکی نباشه کا عباسعلی! یعنی تو که هوش وذکاوتت خوبه فکر می کنی ممنوع ال چه چیزیم می کنن بی بی همه گل؟ والا چه بگم کا عباسعلی؟ ممنوع التصویر که فکر نکنم چون همینجوریشم کسی نگات نمی کنه. ممنوع الکلام هم بعید می دونم چون همین حالاشم کسی نمی فهمه چی میگی.  با این سادگی وساویله بازیت به گمونم حصر خانگی بشی که اسرار مملکتو بیرون ندی. یعنی بایس تو خونه بشینی  و اصلا بیرون نروی و غیر از من هیچکسی را نبینی وبا هیچ کس حرف نزنی. خدا از زبونت بشنفه، یعنی هم این آخر عمری دیگه مجبور نیسم قربونعلی را ببینم همی ام از کله سحر تا بانگ شب سیر سیر قلیون می کشم، ازهمه مهمتر اگه یه موقع گفتی عباسعلی برو از سید اسماعیل اینو بخر یا اونو بخر میگم من اجازه ندارم بی زحمت خودت برو بی بی همه گل!؟. بهروز** http://T.me/bhrzcollection

بهتر ازشما نباشه، دایی بزرگه م خیلی آدم کار کشته و دنیا دیده ای بود. من هنوزم که هنوزه هرچه ندارم از او دارم. ببین پسر: فکر نکنی من که داییت باشم به همین راحتی و مفت مجانی به اینجا رسیده ام. یااین موها را زیر سایه ی درخت گردو سفید کرده ام. قد حالای تو که بودم سه چهار ساعت می خوابیدم و بقیه شو توی بیابون و باغ و کشتزار مثل بولدوزر کار می کردم تا رسیدم به اینجا که می بینی. توهم بایس روز وشب مثه خر درس بخونی تا فردا روز واسه خودت معلمی، گروهبانی، مامور سجل احوالی بشی و  عنهو حالای من، هم دستت به دهنت برسه. همی ام دستت توی جیب خودت باشه. حالا پاشو برو پیش سید اسماعیل بگو داییم گفته : یک کله قند، یه کیلو چای، دوکیلو تنباکو برام بفرست بزن به حساب دفتریم. آخه دایی دیروز که از مدرسه می اومدم، سید اسماعیل صدام زد: کره بز بیا اینجا ببینم. دیگه نبینم بیایی اینجا بگی داییم گفته اونو بده یا اینو. به داییت بگو نه حساب پارسالتو توی دفتر صاف کرده ای نه پیار سالتو. شرمنده دیگه قرضی نمیدم!؟. بهروز**

من عاشق آلبالو های باغ پدر بزرگ بودم. در گرمسیر آلبالو نمی روید وب پدر بزرگ اصلا وابدا در باغش آلبالو نکاشته بود. من در تمام دوران کودکیم عاشق چیزهایی بودم که اصلا وابدا وجود ندارند.!؟. بهروز**

همه شبهایی که خوابم نمیبرد، دلم میخواست همه روزهایی را که یادم رفته بود بیاد بیاورم، مثلِ وقتی که بین همه آدمهایی که هر روز میبینم دنبال یه آدم میگردم که یادم نمیاد اسمش چی بود. بهروز*

بالهایم را نچین. من بی پرواز دلم می گیرد. آن سان که تو بدون از قفس های مرغ عشق می ترسی. در تنگنای قفس آواز من سوز سرد شروه دارد. رهایم کن تا بدانی آنچه تا کنون ازپشت میله های قفسم شنیده ای زجه ی سرد اسارت بوده نه آواز. سالهاست من در اسارت توام و تو اسیر قفسهایت. باور کن من بی قفس هم در کنارت می مانم و برایت آواز می خوانم. اگر بالهایم را نچینی و بگذاری گاه به گاه پرواز کنم!؟. بهروز**

سینه زنی بوشهری سال ۱۳۴۹ با نوحه خوانی زنده یاد بخشو.

ببخشید تصحیح شد

پیری اصلا وابدا شغل خوبی نیست. همچه که به تهش رسیدی تازه یاد طلبکاریات می افتی : دنبال یه دهه هفتاد به بعد می افتی که پول پیرهن ایی که ازش بیشتر پاره کرده ای ازش بگیری. از عالم و آدم دلخوری که چرا اونروز که سواره با تفنگ برنو یه کبک را توی هوا و درحال پرواز زدی نبودند که ببینن. ازینکه مردم فکر می کنن سرتو توی آسیاب سفید کرده ای و موهات همینجوری زیر باد کولر گازی ریخته کفرت در میاد.  این آینه هم که الهی بشکنه پس کو آن یال وکوپال وزلف ذرتی؟ ازینکه یکی ازت نمی پرسه چندتا بچه را چه جوری بزرگ کردی و فرستادی مدرسه ودانشگاه می خوای بترکی. و..... اینا همه ش به کنار وای به روزی که نوه ی دهه نودیتم بهت بگه اینهمه سال یاد نگرفتی یه آهنگو از گوگل دانلود کنی؟!. بهروز**

ببخشید آدم