کانال آزاد اندیشی

توسل در خطبه ۱۱۰ نهج البلاغه ﺇِﻥَّ ﺃَﻓْﻀَﻞَ ﻣَﺎ ﺗَﻮَﺳَّﻞَ ﺑِﻪِ ﺍﻟْﻤُﺘَﻮَﺳِّﻠُﻮﻥَ ﺇِﻟَﻰ ﺍﻟﻠَّﻪِ ﺳُﺒْﺤَﺎﻧَﻪُ ﻭَ ﺗَﻌَﺎﻟَﻰ : ﺍﻟْﺈِﻳﻤَﺎﻥُ ﺑِﻪِ ﻭَ ﺑِﺮَﺳُﻮﻟِﻪِ، ﻭَ ﺍﻟْﺠِﻬَﺎﺩُ ﻓِﻲ ﺳَﺒِﻴﻠِﻪِ ﻓَﺈِﻧَّﻪُ ﺫِﺭْﻭَﺓُ ﺍﻟْﺈِﺳْﻠَﺎﻡِ، ﻭَ ﻛَﻠِﻤَﺔُ ﺍﻟْﺈِﺧْﻠَﺎﺹِ ﻓَﺈِﻧَّﻬَﺎ ﺍﻟْﻔِﻄْﺮَﺓُ، ﻭَ ﺇِﻗَﺎﻡُ ﺍﻟﺼَّﻠَﺎﺓِ ﻓَﺈِﻧَّﻬَﺎ ﺍﻟْﻤِﻠَّﺔُ، ﻭَ ﺇِﻳﺘَﺎﺀُ ﺍﻟﺰَّﻛَﺎﺓِ ﻓَﺈِﻧَّﻬَﺎ ﻓَﺮِﻳﻀَﺔٌ ﻭَﺍﺟِﺒَﺔٌ، ﻭَ ﺻَﻮْﻡُ ﺷَﻬْﺮِ ﺭَﻣَﻀَﺎﻥَ ﻓَﺈِﻧَّﻪُ ﺟُﻨَّﺔٌ ﻣِﻦَ ﺍﻟْﻌِﻘَﺎﺏِ، ﻭَ ﺣَﺞُّ ﺍﻟْﺒَﻴْﺖِ ﻭَ ﺍﻋْﺘِﻤَﺎﺭُﻩُ ﻓَﺈِﻧَّﻬُﻤَﺎ ﻳَﻨْﻔِﻴَﺎﻥِ ﺍﻟْﻔَﻘْﺮَ ﻭَ ﻳَﺮْﺣَﻀَﺎﻥِ ﺍﻟﺬَّﻧْﺐَ، ﻭَ ﺻِﻠَﺔُ ﺍﻟﺮَّﺣِﻢِ ﻓَﺈِﻧَّﻬَﺎ ﻣَﺜْﺮَﺍﺓٌ ﻓِﻲ ﺍﻟْﻤَﺎﻝِ ﻭَ ﻣَﻨْﺴَﺄَﺓٌ ﻓِﻲ ﺍﻟْﺄَﺟَﻞِ، ﻭَ ﺻَﺪَﻗَﺔُ ﺍﻟﺴِّﺮِّ ﻓَﺈِﻧَّﻬَﺎ ﺗُﻜَﻔِّﺮُ ﺍﻟْﺨَﻄِﻴﺌَﺔَ، ﻭَ ﺻَﺪَﻗَﺔُ ﺍﻟْﻌَﻠَﺎﻧِﻴَﺔِ ﻓَﺈِﻧَّﻬَﺎ ﺗَﺪْﻓَﻊُ ﻣِﻴﺘَﺔَ ﺍﻟﺴُّﻮﺀِ، ﻭَ ﺻَﻨَﺎﺋِﻊُ ﺍﻟْﻤَﻌْﺮُﻭﻑِ ﻓَﺈِﻧَّﻬَﺎ ﺗَﻘِﻲ ﻣَﺼَﺎﺭِﻉَ ﺍﻟْﻬَﻮَﺍﻥِ . ﺑﺮﺗﺮﻳﻦ توسلی ﻛﻪ توسل‌کنندگان ﺑﻪ ﺧﺪﺍﻯ ﺳﺒﺤﺎﻥ، ﺑﺪﺍﻥ ﺗﻮﺳّﻞ ﻣﻰ‌ﺟﻮﻳﻨﺪ: ﺍﻳﻤﺎﻥﺑﻪ ﺍﻭ ﻭ ﺑﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺍﻭﺳﺖ ﻭ ﺟﻬﺎﺩ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺍﻭ است که ﺟﻬﺎﺩ قله‌ی ﺍﺳﻼﻡ ﺍﺳﺖ . ﻭ کلمه توحید ﺍﺳﺖ، ﻛﻪ سرشت انسان است . ﻭ ﺑﺮﭘﺎﻯ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﻧﻤﺎﺯ ﺍﺳﺖ، ﻛﻪ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻠﺖ ﺍﺳﻼﻡ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺍﺩﻥ ﺯﻛﺎﺕ ﺍﺳﺖ، ﻛﻪ ﻓﺮﻳﻀﻪ‌ﺍﻯ ﺍﺳﺖ ﻭﺍﺟﺐ ﻭ ﺭﻭﺯﻩ ﻣﺎﻩ ﺭﻣﻀﺎﻥ ﺍﺳﺖ، ﻛﻪ ﻧﮕﻬﺪﺍﺭﻧﺪﻩ ﺁﺩﻣﻰ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﻋﺬﺍﺏ ﺧﺪﺍﻯ ﻭ ﺣﺞ ﺧﺎﻧﻪ ﺧﺪﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﻪ ﺟﺎﻯ ﺁﻭﺭﺩﻥ ﻋﻤﺮﻩ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ، ﻛﻪ ﻓﻘﺮ ﺭﺍ ﻣﻰ‌ﺯﺩﺍﻳﻨﺪ ﻭ ﮔﻨﺎﻩ ﺭﺍ ﻣﻰ‌ﺷﻮﻳﻨﺪ ﻭ صله‌ی ﺭﺣﻢ ﺍﺳﺖ، ﻛﻪ ﻣﻮﺟﺐ ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﻣﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻭﺍﭘﺲ ﺍﻓﻜﻨﻨﺪﻩ ﺍﺟﻞ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺻﺪﻗﻪ ﻧﻬﺎﻥ ﺍﺳﺖ، ﻛﻪ ﺧﻄﺎﻫﺎ ﺭﺍ ﻣﻰ‌ﭘﻮﺷﺎﻧﺪ ﻭ ﺻﺪﻗﻪ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﺍﺳﺖ، ﻛﻪ ﻣﺮﮒ ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩﻥ ﻛﺎﺭﻫﺎﻯ ﻧﻴﻚ ﺍﺳﺖ، ﻛﻪ ﺁﺩﻣﻰ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻟﻐﺰﻳﺪﻥ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺭﻳﻬﺎ ﻧﮕﻪ ﻣﻰﺩﺍﺭﺩ. https://t.me/AZADANDISHI93

یک متخصّصِ کاربلدِ دزد فاسد از یک مدّعی تعهّدِ نامتخصّصِ کارنابلد بسیار بهتر است. چون اوّلی فقط بخش بسیار کوچکی از سرمایه‌ی تحت مسؤولیّتش را می‌دزد، اما دوّمی با ناشی‌گری و بی‌برنامگی تمام سرمایه‌های مختلفِ مملکت را به تاراج می‌دهد. سوء مدیریتِ او همه جوانب را در برگرفته و همین سوء مدیریت، اخلاق و ایمان و اعتماد مردم به باورها را هم می‌سوزاند. گفتن این نکته هم ضروری است، آن شخص مدّعی تعهد که منصبی را که در اختیار می‌گیرد که دانش اداره‌ی آن را ندارد، خود مرتکبِ بزرگترین بی‌تعهدی و خیانت شده است. پس اصولا‌ً اطلاق وصف تعهد بر چنین شخصی از‌ اساس اشتباه است و لذا چنین شخصی نه متعهد است و نه متخصص. 📝محسن نیکخواه https://t.me/AZADANDISHI93

هرگاه شب فرامی‌رسید اویس قرنی می‌گفت: خدایا من به خاطر تمام شکم‌های گرسنه و بدن‌های عریان از تو پوزش می‌طلبم. خدایا اما من چیزی جز آنچه خودت می‌بینی در اختیار ندارم. 😢 تاريخ دمشق لابن عساكر https://t.me/AZADANDISHI93

باید کسانی باشند که بتوانیم در میانشان بنشینیم و اشک بریزیم و همچنان دلاور محسوب بشویم. مگان دیواین https://t.me/AZADANDISHI93

تلاوت سوره‌ی الرحمن‌ با صدای شهید سید قطب رحمه الله

بارها این موضوع را با عبارات گوناگون گفتم و حالا هم تکرار می‌کنم چون به نظرم خیلی نوع نگرش و قضاوت و موضع‌گیری انسان را اصلاح می‌کند: کسی در مقام اپوزیسیون قرار می‌گیرد و با زبان حال یا زبان قال، خود را نماد هرچی خوبی و زیبایی در جهان هست معرفی می‌کند و طرف مقابلش را نماینده‌ی شرّ مطلق و چون هنوز دستش به قدرت نرسیده است حرف‌های بر زرق و برقش، چشم‌گیر می‌شود. در این گونه موارد باید دقّت کرد و به ناحق تحت تاثیر دو چیز قرار نگرفت : اول. نباید حق بودن انتقادها و حملاتی که به طرف مقابلش می‌کند، انسان را فریب دهد که خودش به آن اوصاف مبتلا نیست و از هرچه که درباره‌ی مخالفش می‌گوید مبرّا است. دوم‌. شاید بی‌قدرت و بی‌امکانات بودنش دلیل ستمگر نبودن او است. پس هرگز نباید شخص بی‌قدرت را با کسی که قدرت و امکانات در دست دارد مقایسه کرد چون در این موارد همیشه شخص بی‌قدرت پاک‌تر می‌نماید. و ما در رفتار و کردار این به ظاهر آزادی‌خواهانِ در واقع آزادی‌ستیز نشانه‌هایی است برای کسانی که اهلِ نظرند. 📝محسن نیکخواه https://t.me/AZADANDISHI93

خدایا در وسط این‌همه پیچیدگی و ناشفافیت، و در میانه‌ی این همه ابهام و علامات سؤال، و در ژرفای این‌همه تاریکی و درهم آمیختگی حق و باطل خودت هادی ما باش و اجازه نده شیطان فریبکار مُزَخرِف، ما را با امور مُزَخرَف، به بیراهه بکشانند.

اصلاح‌گری و بخصوص روزنه‌گشایی بود. اصلاح‌گری اساسش بر صبوری و کنش حساب‌شده و غیرپرخاشگرانه در مقابل برخی رفتارهای ظالمانه به قصد دستیابی به خیری بلندمدت و یا جلوگیری از شرّی فراگیر و خانمانسوز است. اگر این صبوری که گاه به مثابه خار در چشم و استخوان در گلو عمل می‌کند، در جایی ته بکشد، مشی اصلاح‌گری هم در همان نقطه به پایان رسیده است! آنچه گفتم تبیینی پیچیده دارد و برای همین است که اصلاح‌گری امری بسیار بغرنج و راهی بسیار باریک در بین محافظه‌کاری و شورش‌گری است، اما بدبختانه بسیاری از اصلاح‌طلبان کار را ساده و بسیط فرض کرده‌اند و برای همین هم فاقد ثبات فکری و عملی لازمند و دوره به دوره بین محافظه‌کاری و شورش‌گری در نوسان و تردیدند. به همین علت حاصل کارشان تاکنون این بوده است. احمد زیدآبادی https://t.me/AZADANDISHI93

یک نکته‌ی جالب و البته تأسف برانگیز بی اسثنا، هر وقت در دفاع از مسأله‌ی فلسطین مطلبی در کانال به اشتراک می‌گذارم چند نفر از هواداران اسراییل کانال را ترک می‌کنند. هواداران اسراییل در کشور ما معمولا کسانی هستند که به شدت خود را فرهیخته، آزادی‌خواه، لیبرال، و مدافع حقوق بشر و حماس و فلسطینی‌ها را نماد عکس این اوصاف می‌دانند، اما با این وصف، حتی تحمل شنیدن یا خواندن مطلبی برخلاف باور خود را نداشته و به سرعت محیط را ترک می‌کنند. ناگفته نماند این نظر آن‌هاست که خود را متصف به آن اوصاف دهن‌پرکن می‌دانند ولی این چند ماه به وضوح نشان داد که تمام مدافعان اسرائیل در سرتاسر گیتی به قول دکتر بهروز مرادی آدم‌های خطرناکی هستند و من هم در حاشیه‌ی آن وصف می‌گویم و بارزترین نمود خطرناکی‌شان قسیّ القلب بودنشان است دقیق مثل عشقشان اسراییل. آدمی که با شور و حرارت آن همه فریب، آدم کشی، جلادی، نفاق و بی رحمی را می‌بیند و آن را تایید می‌کند و برایش کف می‌زند انسان سنگدلی است که ظرفیت آن را دارد که انسان‌ها را به سادگی سوزاندن یک چوب کبریت بسوزاند و ککش هم نگزد. 📝محسن نیکخواه https://t.me/AZADANDISHI93

آیا مهاجران یهودی «ملت» بودند؟ تحقیقات اخیر همان شک و تردیدهایی که سالهای سال هم در این خصوص مطرح شده بود باز مطرح میکند. هسته مشترک این دیدگاه انتقادی بهتر از هر جای دیگری در «اختراع ملت یهود» اثر شلومو سند خلاصه شده است.    سند در اثر خود نشان میدهد که جهان مسیحیت برای حفظ منافع خودش و در لحظه ای خاص از تاریخ جدید از این ایده که یهودیها یک ملت هستند و باید روزی به سرزمین مقدس بازگردند حمایت کرد. در این دیدگاه بازگشت یهودیها به سرزمین مقدس در کنار رستاخیز مردگان و بازگشت مجدد مسیح، بخشی از طرح الهی برای پایان دنیا بود. تحولات الهیاتی و مذهبی [موسوم به] اصلاحات [دینی] از قرن شانزدهم به بعد در نظرگاه مسیحیها خصوصا پروتستانها یک اتحاد واضح بین نظریه هزاره گرایی یعنی بازگشت مسیح و سلطنت هزار ساله او و تغییر کیش یهودیها به مسیحیت با بازگشت آنها به فلسطین ایجاد کرده بود. توماس برایتمن کشیش انگلیسی قرن شانزدهمی نماینده همین ایده بود که نوشت: آیا آنها دوباره به اورشلیم باز خواهند گشت؟ چیزی از این قطعی تر وجود ندارد. کارهایی که پیامبران در هرجا کرده اند گواهی این مسئله است و آن را نشان میدهد".    برایتمن تنها امیدوار نبود که وعده الهی تحقق پیدا کند او مانند بسیاری از افرادی که پس از او آمدند آرزو داشت که یهودیها یا به مسیحیت تغییر دین دهند یا همگی با هم اروپا را ترک کنند.    صد سال بعد هنری اولدنبرگ، الهیات شناس آلمانی و فیلسوف طبیعی نوشت: اگر در میان تغییراتی که از مسائل انسانی ناشی میشود فرصت دست دهد شاید [یهودیها] دوباره امپراطوری شان را از نو برپا کنند و .. شاید خدا یک بار دیگر آنها را برگزیند" ایلان پاپه، 10غلط مشهور درباره اسراییل، ترجمه وحید خضاب https://t.me/AZADANDISHI93