Cinema Paradiso

Kutayotganlar bormi?

Qaniydi bir film olsang va u Hojiakbar Nurmatov ovozi bilan boshlansa…

Akani taqdiri haqida yozish esdan chiqibti. To’g’risi filmni bir reytingda nogahon ko’rib qoldim. Shu zahoti qiziqish uyg’ondi. Nega shu paytgacha hech qayerda ko’rmaganman va eshitmaganman deb. Xullas, filmning reytinglarda yuqorilab ketishi bejizga emas ekan. Roman asosida suratga olinganini hisobga olsak, senariydan ko’ra men ko’proq rejissyorga rahmat aytgan bo’lardim. Chunki, Tom Henks ijrosidagi ikkinchi variant ko’pchilikka manzur kelamagan ekan. Ushbu filmning yutug’ini ham ko’plar rejissura orqali ijobiy baholagan. Qahramonlarning yoshlikdagi obrazini gavdalantirgan aktyorlar tipaji judayam beg’ubor. Finaldagi so’nggi kadr esa shunchaki dahshat. Ko’zimdan yosh chiqib ketdi. Chunki, film aynan shunday tugashini tahmin qilgandim va kutgandim. Ijodkorlarga rahmat! Albatta, kitob muallifiga ham!

Masalan, ozgina savodli va o’zini hurmat qilgan aktyor bunaqa imlo xatoga to’la e’lonni ko’rib kastingga bormaydi.

Maqola tayyor. Xolis, hech qanday adovatsiz, bilimim va tajribam yetganicha tahlil qilganman. O’qib, o’z fikrlaringizni qoldiring.

Kino faqat grafika degani emas – “Bahodir Yalangto‘sh” filmidan keyingi mulohazalar Film rejissyori Jahongir Ahmedovga bundan avval suratga olgan tarixiy janrdagi filmlari – “Islomxoʻja” va “Ilhaq” yaxshigina tajriba maktabi boʻlganini hisobga olsak, yangi kartinada biz kattaroq natijalarni kutishga haqli edik. Oʻzbek kinosi uchun yangilik boʻlgan grafik imkoniyatlar bilan suratga olingan film bu jihatdan ishonchni oqlagandek. Ammo… Ushbu maqolada kinodagi ayni shu “ammo”lar va yutuqlar haqida soʻz yuritiladi. Batafsil: https://oyina.uz/uz/article/2841 Rasmiy sahifalarimiz👇 Telegram | Facebook | X | Instagram

San’atni qadri yo’g’ey. Ozgina murakkabroq film haqida yozsang, darrov kanaldan chiqib ketishadi. 😅

Время цыган 1988 Bunaqa epizodlarni Gollivuddan topib bo‘lmaydi. Kusturitsaning eng yorqin va o‘z navbatida uni butun dunyoga tanitgan film. Menga qolsa, kino olamida chinakam san'at deb qaraladigan qandaydir oltin yuztalik reyting tuzilsa, ushbu film ham u yerdan joy egallaydi. Film kichik bir lo‘lilar qishlog‘idagi voqealarni hikoya qiladi. Ammo. unda ko‘rsatilayotgan muammolar har bir inson qismatida bor. Odamzod umri davomida nafsga ergashib turli xil boyliklar ketidan quvib yashayveradi. Ko‘zlagan maqsadiga qancha yaqinlashgan sari, o‘zidan shuncha uzoqlashib boradi. Bunday go‘zal filmlarni hamma ko‘rishi kerak.

Tarmoqlarda avtohalokat natijasida o’lgan bolalar uchun ko’pchilik hukumat tomon har xil munosabat bildirib chiqyabti. Yo’llarimizdagi harakat xavfsizligi, piyodalarga yaratilgan sharoitlar juda yomon. Ammo, men mana shu muammolar bartaraf etilsa ham o’limlar soni kamayishiga ishonmayman. Chunki, bizda yo’ldagi qoidalar har kimning o’zi uchun alohida o’ylab topilgandek. Piyoda bo’lsangiz haydovchilar ahmoq, haydovchi bo’lsangiz piyoda ahmoq roliga o’tadi. O’zim har ko’chaga chiqqanimda atay e’tibor beraman. Bizda piyodalar svetaforga emas, ko’proq yo’lda mashina bor-yo’qligiga qaraydi. Sal uzoqda bo’lsa, yugurib o’tib ketaveradi. YPX xodimlarini yomon ko’radigan, radar qo’yganlarni qarg’aydigan haydovchilar esa alohida mavzu. Oddiygina absurd misol. Haydovchilar orasida xavfsizlik kamarini taqib yurish uyatdek qaraladi. Jarima to’lamaslik uchun ba’zilar majbur taqadi. Eng qizig’i qonun ham faqat haydovchini jazolaydi. Yo’lovchi esa bemalol azroil bilan choy ichib ketaveradi. Uning hayoti qonungayam, o’zigayam kerakmas. Bu muammolarning ildizi balki maktabga taqalar. Yo’l harakati qoidalari insonlar uchun qanchalik zarurligini chuqurroq o’rgatish kerakdir.

Ichkarida bilganini qilaversin, chet eldagilar kino qilishmasa bo’ldi-da. 😁