Arta's Castle

همه ی ما شیوه ی زندگی منحصر به فرد خودمون رو داریم و میتوان گفت "اخلاقیات" به همین شیوه ی زندگی و بالعکس مرتبط است اما این که "چه چیزی درست است" به یک نگرش کلی بر میگرده به نظر من، چیزی به اسم "تاکسیک"،"بد" یا "خوب" وجود نداره. همه چیز بر روی دو محور "معقولانه برای جامعه" و "نامعقولانه برای جامعه" حرکت میکنه. برای مثال، اخلاق معقولانه و مقبول برای جامعه ی ما هر چیزی شامل صداقت، شجاعت، عدالت و مهربانی کردن میشه پس میتوان گفت که این سیاست ها تو زندگی هر فرد به شیوه ی خودش قبول داده میشه و پر از ماجرا و تغییره و حقوق هر فرد همین هست اما، جامعه این را میگوید که "مقبول ترین اخلاق هر چیزی است که با خود بیشترین عشق را به همراه داشته باشد"

"فلسفه اخلاق" که به فلسفه اخلاقیات نیز معروف میباشد، به بررسی مفاهیم اخلاقی مانند خیر و شر، عدالت، حقوق و وظایف می پردازد. این شاخه از فلسفه به دنبال درک ماهیت اخلاقیات، مبنای قضاوت های اخلاقی و نحوه هدایت زندگی ما بر اساس اصول اخلاقی است. با این سوال که "چه اخلاقی درست و چه اخلاقی غلط است؟" احتمالا همه ی شما این قضیه که ما از یک جهت 6 و از جهت دیگر 9 داریم و هر یک از ما وابسته به جهت خودمان این ارقام را متفاوت میبینیم میدونید اخلاق، پر از دیدگاه های مختلف هست که از نظر هر کس دیدگاه خودش "بهتر" هست. این داستان به خودخواهی بر نمیگرده، بلکه به حس "من با این شیوه ی زندگی راحت هستم پس از نظر من کاملا درست هست" بر میگرده

فدای شما تِرا جونم میدونی وجود این چنل به خاطر ایده ای هست که تو بهم دادی، بنابرین مدیونتم❤️

بعد مدت‌ها تونستم گوشش کنم. شعر رمانتیک خیلی زیبایی داشت دستت درد نکنه. متشکرم که ادمینم کردی❤️

از اونجایی که حس میکردم سبک نوشتاری چنل ممکنه برای شما کمی غیر قابل درک باشه (درک میکنم) کمی طرز نوشتن رو خودمونی تر کردم تا تقریبا هر کسی که به اینجا سر میزنه بتونه از خواندن لذت ببره

داستان واقعا جالبی بود که خوندم. شرح طوری که رشته های حافظه و شناخت ما چطور کار میکنه و "قاطع بودن" خود ما یا آنها هیجان انگیزه. تا به حال به این فکر نکردم چطور میتونیم شناخت خودمون رو مورد بازی قرار بدیم، همونطور که مثل جدول های scarbble با حروف و محدودیت ها کلمه های متفاوت و معنی داری بسازیم. شاید با تغییر دادن خاطرات، بتونیم "خود" هم تغییر بدیم

So Baphometh gets excited

به نظر من، مسئله ی "ارباب خودم بزبز قندی، ارباب خودم چرا نمیخندی؟" به تفکر ایرانیان و دیگر فرهنگ های مربوطه درباره ی پرستش خدایان و هر چه در تفکر آنها وجود داشته ارتباط دارد. "ارباب خودم سرتو بالا کن" میتوان گفت در فرهنگ اصیل چیزی شبیه به «نماز باران برای شکرگذاری و درخواست رحمت» وجود داشته به این صورت که با شاد کردن یکدیگر و جشن گرفتن از هر چیز که داریم و قرار است داشته باشیم سپاسگزاری میکنیم

خوشحالم که رفیقای جدید میبینم بعد از کلی دردسر بلخره وقتشه دوباره برسیم به چنل و بهتر از قبل (میشه این طور فکر کرد)