یادداشت‌های کوروش پارسا و‌ بیانیه های شبکه ای جمهوری خواهان

آیا امکان آفرینش دوم‌خردادی دیگر هست؟ برآمدن و فروافتادن اصلاح‌طلبی و اصلاح‌طلبان بخشی از تاریخ معاصر ماست؛ در پدیدارشناسی این تاریخ و پیوستار آن و درس‌آموزی از آن هیچ نکته‌ای نباید نادیده و ناسنجیده بماند. دوم‌خرداد و پی‌آمدها ی خیر و شر آن هرچه که بود، و هست، نباید از قلم بیفتد. تحریم گسترده ی انتخابات مجلس دوازده‌هم در سال ۱۴۰۲-۱۴۰۳ هم نباید فراموش شود. گفت‌وگوها ی بسیار بر سر خروج از حکومت بوده است؛ و فشارها ی بسیاری هم که به اخراج بسیاری از اصلاح‌طلبان از حکومت انجامیده است، رخ‌دادی نیست که فراموش شود. به همه ی این رخ‌دادها که معمای حل‌شده‌اند باید اندیشید؛ و از برآمد آن‌ها در ارزیابی میدان سیاست در ایران ام‌روز باید بهره برد و توشه گرفت. اما سیاست و سیاست‌ورزی تکرار معماها ی حل‌شده نیست! تکاپویی برای حل معماها ی تازه در میدان‌ها ی تازه با بازی‌گران تازه است. معما ی ام‌روز سیاست در ایران فرصتی است که به باور برخی از اصلاح‌طلبان با حضور مسعود پزشکیان در کاندیداها ی موجود به جامعه داده شده است. سیاست‌ورزی روزآمد جدا از جاشناسی سیاسی ما پاسخ به این پرسش است که آیا انتخاب پزشکیان می‌تواند به گشایش‌هایی هرچند محدودی اما واقعی و فربودی (که ادعا می‌شود)، برسد؟ آیا چنین گشایش‌هایی می‌تواند در ادامه ی بازی امکان‌هایی برای گذار دمکراتیک بیافریند؟ آیا حضور اصلاح‌طلبان در قدرت فرآیند گذار دمکراتیک را هم‌وارتر و کم‌هزینه‌تر خواهد کرد؟ آیا هم‌کاری با اصلاح‌طلبان (اگر کنار مسعود پزشکیان) ب‌ایستند، ریختی از سیاست‌ورزی پویا و روبه‌آینده است؟ و می‌تواند راهی به رهایی بگشاید؟ یا به دوباره شدن زخم‌ها و دردها خواهد‌انجامید. در گفت‌وگو ی پشت عینک دیگران این بار این باره‌ را با کورش پارسا که سیاست‌مداری جمهوری‌خواه است و هوادار تحریم انتخابات، در میان گذاشته‌ام و در پی آن بوده‌ام که برای همه ی پرسش‌ها ی دش‌وار بالا پاسخ‌هایی درخور فراهم آورم. با مهربانی، پسند (سابسکرایب) و بازخوردها ی خود به ادامه این گفت‌وگو ژرفا و غنا ببخشید.