‌ 𝗎𝗇𝗄𝗇𝗈𝗐𝗇 ‌

وقتی فاتحه خوانِ مزارِ قاصدک‌هایِ بی‌نشان بادهایِ توفان زا باشند باید همه‌یِ رویاها را به توالیِ بی‌وقفه‌یِ سکوت سپرد و آهسته از میانِ کوچه ها گذر کرد و رفت آن‌روز که این جماعتِ عجیب بی‌هیچ دغدغه‌ای ترانه های کودکی را دفن می‌کردند کسی به یاد نیاورد که اولین گناهِ آدمی فراموش کردنِ چند واژه‌ی ساده بود می‌ترسم خلقتِ آدمی هم بعدها یک شکستِ عاشقانه در کتابِ خاطراتِ مخدوشِ زمان تلقی شود.

کشتیِ مخم غرقِ فکره

بچها میشه وی پی ان پیشنهاد بدین؟

‏تنها که می‌ماند، سخت افسرده بود و می‌خواست کسی را صدا کند تا هم‌دمش باشد اما از پیش می‌دانست که با دیگران حالش از این‌ که بود، بدتر می‌شد ... ‌ منسوب به تولستوی

ارغوان میبینی؟ به تماشاگه ویرانی ما آمده اند...

-

🥹