The saddest feeling

یه فریم از زندگی آینده ام😎🥹♥️

من اونقدر دوسِت دارم که نمیام خواستگاریت تا با من بدبخت نشی😜😂

یه جوری اعصابم خرده و از حالِ روحی و زندگیم ناراضی‌ام که می‌تونم دق و دلی‌مو سر همه‌ی دوستام خالی کنم و جوابی بدم که ناراحت بشن. ترجیحاً تا فردا به من پیام ندید. زنگ نزنید. حتی ناشناس هم ندید که یه موقع شرمنده‌ی خودم و شما نشم.

من نهایتاً تا دو سه دفعه اول بتونم شرایطت رو درک کنم و دلیلِ اینکه نخوای من رو ببینی یا باهام حرف بزنی رو بپذیرم و بگم اشکال نداره، هرکسی مشکلات خودش رو داره و سختی توی زندگی همه‌ی آدما هست، ولی خب چیکار کنم؟ دستِ خودم نیست. یهو می‌بینی از دفعه چهارم دیگه نه تنها نمی‌گم پاشو بریم بیرون بلکه به آرومی فاصله می‌گیرم ازت تا کلاً از زندگیت محو بشم.

در غمگین ترین حالتِ ممکن به سر می‌برم.

هیچکس نمی‌تونه فراموش کنه، حتی اونی که می‌گه کامل فراموش کردم هم درست نمی‌گه، دلتنگی همیشه هست و قراره با همه چی یادش بیوفتی، حتی شاید تا آخر عمرت به یادش باشی، تنها راهِ نجات، پذیرفتنِ این حسه. با دلتنگیت دوست باش، نه دشمن. به قولِ جواد عزتی تو فیلمِ جهان با من برقص: هیچی هیچوقت کامل تموم‌ نمی‌شه. همیشه هست.

گوشه‌‌ی دنجِ این دنیا...

سرنوشت رو دیدی؟ زمین گِرده.