آپام؛

من خیلی سعی کردم زخم هایی که قلب و روحم خورده بود رو ترمیم کنم ولی بعد ی مدت کم آوردم،نشستم رو زمین و زانوی غم بغل کردم،چشمام مثل ابر سیاه همیشه بارونی بود،لابه لای زخمام گیاهای فاسد در حال رشد بودن،هیچ بویی جز بوی لجن و باتلاق حس نمیکردم،هیچ رنگی جز رنگ عجیبی که نه سیاه بود و نه قهوه ای نمیدیدم،تو آینه خودمو نمیدیدم،لباسام همیشه شلخته بود،موهامو حتی شونه نمیکردم،به خودم نمیرسیدم،غذا خوردن برام عذاب شده بود ولی یروز لابه لای همین روزام،نوری روی چشمام تابید،من رو بیدار کرد بعد از مدت ها تونسم پرده ی اتاقو بزنم کنار و به بیرون و حال هواش نگاه کنم،بوی بارونو حس کردم،بوی زندگی میومد،رفتم جلو آینه و به خودم‌نگاه کردم،با تمام حوصله و صبوری موهامو شونه کردم،لباسای مرتب شدم رو پوشیدم،برای خودم صبونه درست کردم و تا به تقویم نگاه کردم،دیدم که ۳ سال گذشته و من تازه متوجه این شدم که زنده ام،تازه متوجه شدم نفس میکشم،تازه خودمو از توی باتلاق کشیدم بیرون،اون رنگ لعنتی رو تازه فراموش کردم و تازه متوجه شدم گذشته،میتونه نابود کننده ی هرچیز دیگه ای باشه چه گذشته ی بعد خودش رو چه آینده نزدیک رو!

آخرشم اونایی که قلبشون صاف و با همه صادق بودن،بخاطر چیزی که هستن از همه معذرت میخوان.

فیلم مسیر سبز بهم یاد داد کسیو زود قضاوت نکنم و با همه به قدری مهربون باشم که بتونم دلیلی برای ادامه زندگیم داشته باشم،هنوزم برام تکراری نیست این فیلم.

اونا طوری باهات رفتار کردن که حتی خودتم خیلی جاها باورت شد که قلب نداری و احساساتی توی وجودت موج نمیزنه،چون غرق صحبت اونا شده بودی. بعد مدت ها به خودت میای و میبینی که با خودت چیکار کردی،تمام رنگ های احساسات رو خلاصه کردی به رنگ خاکستری ای که روی همه ی احساساتت کمین کرده و اونارو تار و تیره،تو عادت کردی به این رنگ و پاک کردنش از روی رنگای دیگه برات دشواره،چون بخاطر خودت تغییر نکردی بخاطر کارهای اونا تغییر کردی.

لذت ببرید🧚‍♀✨

شب میزارم

اوه یکی البوم جدید داده و من در پوست خود نمیگنجم!

باسن خوشگله❌کون قورباغه✅