جغد خرابه‌نشین 🦉

گریه می‌کنم تا خوابم ببره. فردا مجبورم بازم کارهای بزرگسالانه انجام بدم.

می‌تونستم الان در حال انجام هر کاری باشم، هر کاری به جز خوندن راجع به اموال موقوفه و سازمان اوقاف. احساس حماقت می‌کنم. 😭

وضعیت:

هر لحظه ممکنه رها کنم، ترک تحصیل کنم، زنگ بزنم به یه نفر فحش بدم و گند بزنم به روابطم.

احساس می‌کنم این تصمیمات بدن‌م احمقانه‌ست. این انتظار که بتونم براش اسپرم جور کنم تا بتونه تولیدمثل کنه و این چرخه‌ی نکبتِ انسان بودن رو ادامه بده ناراحت‌م می‌کنه. من هیچ‌وقت انتظارات‌ش رو برآورده نمی‌کنم و اون هیچ‌وقت دست از فروپاشی‌اش برنمی‌داره. این باعث می‌شه به جای این‌که با بدن‌م در صلح باشم دائم در جنگ باشم و بابت این خواسته‌ش ازش متنفر باشم.

دقیقن قبل از سخت‌ترین امتحان‌م اومده و دست گذاشته روی گلوم و حس می‌کنم تا تمومم نکنه تموم نمی‌شه.

دردهای ماهانه باعث می‌شه از زنانگی‌م متنفر بشم. از این‌که مجبورم هر ماه، این لعنتی رو تحمل کنم متنفرم.

میشه چنل تلگرام آنلاین شاپم رو ۲۰۰ تایی کنید لطفا 🫠❤️ ماچ بهتووون https://t.me/lenoraccessories

از این‌که پسرهای کلاس‌مون همه رو با اسم صدا می‌کنن ولی وقتی به من می‌رسن رسمی می‌گن خانمِ ... خوشم میاد. این‌که تونستم مرزم رو با همکلاسی‌هام حفظ کنم و قاطی شوخی‌های زشت و مسخره‌شون نشم برام خوشحال‌کننده‌‌ست.

فکر می‌کردم تنها آدمی که عجیب رفتار می‌کنه خودمم، حالا که تنها نیستم خوشحالم.