روانشناسی نقاد

‍ دوگانه ای بسیار عجیب تمایز میان narration و information یه لحظه رو براتون مثال می‌زنم: لحظه‌ی دکتر رفتن پیرزن‌ها خیلی لحظه‌ی عجیبیه. پیرزن‌ها وقتی میرن دکتر، مثلاً اینجوری قصه‌ش رو میگه که: آقای دکتر، من زانوم درد می‌کنه چون زانوم درد می‌کنه دیگه نمی‌تونم برم بیرون. نتونم برم بیرون حالم بد میشه این زانودرد من باعث شده دیگه نتونم به دخترم سر بزنم. از وقتی این زانوم اینجا... ببینید قصه‌ی زانودردش رو داره میگهnarration دکتر با چی کار داره؟ با شکل رابطه‌ی استخوان‌هاش کار داره information اصلأ کار پزشکی این نیست که اینو دریافت بکنه. وقتی کسی مریضی داره، رنجی که می‌بره از چیه؟ این همون دینازیم وحشتناکیه که تو بیمارستان داره می‌گذره. بیمارستانی که قراره یک نهاد اجتماعی باشه که با روایت بیماری narration درگیر باشه، تنها با چی؟ بیماری به مثابه یک داده‌ی قابل تجزیه و تحلیل سر و کله می‌زنه. بیمار و همراهش بیماریش رو به مثابه یک قصه‌ی چندوجهی با خودش به بیمارستان میاره. بیمارستان با چیِ بیماری کار داره؟ با ساختارهای سلولی و مولکولی، ارگانی و امثالهم کار داره. خب هیچ ربط و نسبت معناداری میان این دو لحظه برقرار نیست. لحظه‌ی تحلیل اطلاعات information، لحظه‌ی خشکیِ. داده‌ی مرگ یک نفر رو می‌خوای ثبت کنی. چی شد؟ مثلاً پنومونی ریه کرد. آقا اینی که پنومونی ریه کرد، بابای من بود ها !؟ داده information اصلأ کاری با این لحظه نداره. اینه که در وهله‌ی نهایی، information یک خصلت ماشینی پیدا می‌کنه، که یعنی قطعه قطعه کردن. این درحالیه که زندگیِ معنادار انسان تو سطح پدیدار شناختی خودش، نه تو سطح ناخودآگاهش، یک امر به هم پیوسته ست. یک کل به هم پیوسته ست. https://t.me/mohammad_eynizadeh

انسان سالم در جامعۀ سالم متولد می‌شود اگر صرفاً نگاه فردی به شرایط افراد جامعه داشته باشیم، به ناکجاآباد خواهیم رفت. از جمله خُرده‌هایی که بر مکاتب عرفانی وارد است، گوشه‌گیری و غیر‌اجتماعی‌بودن سالک با هدف خودشناسی است: زاویه‌ای بر می‌گزینند و در خود فرو می‌روند تا به آرامش ابدی نائل آیند. به عبارتی از خود سلب مسئولیت اجتماعی می‌کنند، بلکه به رهایی برسند. القصه، به کرار در تعریف آسیب‌های روانی به نقش خانواده پرداخته‌ایم، در این فرصت می‌خواهم به تاثیری که سیستم‌های حاکم و دولت‌ها بر سلامت یا بیماری افراد جامعه می‌گذارند، اشاره داشته باشم. نگاه تک‌بُعدی به فرد و خانواده باعث خواهد شد که به عنوان یک روانشناس یا مشاور خانواده در زمین قدرت بازی کنیم... به استناد مطالعات حوزه‌ی علوم اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و... می‌توان نقش نظام‌های حاکم را در شکل‌گیری شخصیت انسان، مهم‌تر از نقش خانواده دانست. در پاسخ به این پرسش که چه کسی در حال ما نقش بیشتری دارد؟ باید گفت، آن کس که در اوضاع ما نفوذ بیشتری دارد. بله سیستم از فرآیند شکل‌گیری خانواده گرفته تا مدیریت خوراک، پوشاک، مسکن، بهداشت، نظام آموزشی، قوانین شهروندی و حتی پرورش کودک را در دست دارد. در جهان اول، نهادهای دولتی به شکل مستقیم در تربیت فرزند از زمان بارداری مادر تا ۶ سالگی در کنار اعضای خانواده حضور دارند و به رشد سالم کودکان کمک می‌کنند. بنابراین آنجا که به تاثیر خانواده در حال و روز روانی‌مان می‌پردازیم، به این معنا نیست که از تاثیر عمیق‌تر و گسترده‌تر سیستم حاکم غافل مانده‌ایم. حتی در مورد اتاق‌های درمان مگر می‌شود نقش بهزیستی را نادیده گرفت و همواره شعار فردی سر داد. بر این اساس اندیشیدن به انسان سالم در گرو اندیشیدن به جامعه سالم خواهد بود. ✍ محمد عینی‌زاده https://t.me/mohammad_eynizadeh

در جایی در باب تمایز یافتگی خواندم که من باید از خودم در برابر کسانی که قرار بود مراقبم باشند، مراقبت می‌کردم. چه جمله عمیق و موجزی... قبلا در مطلبی با موضوع آسیب‌شناسی خانواده به این موضوع پرداخته‌ام. والدین دلسوزِ ناآگاه آسیب‌های جدی بر جان فرزندانشان وارد می‌کنند. تا آنجا که با کنترل‌گری مضطربانه‌ای که دارند، فرصت مواجهه با هر امکانی را از آنها می‌گیرند. اگر هنوز درگیر هستید، باید در جهت کسب استقلال شخصیتی چاره‌ای بیاندیشید. ✍محمد عینی‌زاده https://t.me/mohammad_eynizadeh

♻️ خلاقیت، هدف آموزش است. در واقع معضل اصلی در باب آموزش، تعیین هدف آن است... آیا هدف ما تربیت کودکانی است که صرفاً قادر به یادگیری دانسته‌های موجود و تکرار آموخته‌های نسل‌های پیشین باشند؟ یا تعهد ما پرورش ذهن‌های نوآور و خلاق است که از همان دوران مدرسه و در ادامه زندگی خود توانایی خلق و ابداع را داشته باشند... 🎙 ژان پیاژه https://t.me/mohammad_eynizadeh

♻️ معرفی فیلم‌های سینمایی روان‌شناسی. سانست بلوارد (اختلال روانی) شش بالون (اعتیاد) انزجار (پارانویا) تماس گیرنده نامعلوم (بیمار روانی) هیس دخترها فریاد نمی‌زنند (اختلال پدوفلیا) هتل شبان (سادو مازوخیستی) معلم پیانو (فرافکنی‌های جنسی) غرق شدن (داستان واقعی قاتل زنجیره ایی) پسرها گریه نمی‌کنند (ترنس و هویت مردانه) در لباسی خیره کننده (بیمار روانی) الیسا و مارسلا (همجنسگرایی) حس ششم (روانشناس کودک) سوسپیریا (روانشناس) به قلبم شلیک کن (داستان دو بیمار روانی) نابغه (نبرد ذهنی) https://t.me/mohammad_eynizadeh

♻️ در باب فرزندآوری قبل از اینکه تصمیم به بچه‌دار شدن بگیری، این جمله از اروین یالوم رو با خودت مرور کن که؛ بچه‌دار شدن بدون برنامه خطا و بچه‌دار شدن برای برطرف کردن تنهایی اشتباهه. هدف بخشیدن به زندگی با تولید یه انسان دیگه درست نیست و اگه هدف از تولید مثل به جاودانگی رسیدن باشه فرضیه اشتباهیه… قبل از اینکه بچه‌ بسازی، اول باید خودت رو بسازی. در غیر این صورت به خاطر نیازهای غریزی، یا تنهایی یه به خاطر پر کردن خلاهای زندگیت به دنبال فرزندآوری هستی. وظیفه ما به عنوان یک والد اینه که نه یکی مثل خودمون، بلکه بهتر از خودمون رو خلق کنیم. چیزی مثل؛ آفریدن یک آفریننده... 📗 وقتی نیچه گریست 👤 اروین د یالوم https://t.me/mohammad_eynizadeh

♻️ اگر به روان‌درمانگر مراجعه کردید، این رفتارها رو دیدید، به جلسات ادامه ندید. 🔺هر گونه تماس فیزیکی باهاتون برقرار کرد. 🔺هرگونه رابطه غیر درمانی مانند خرید و فروش ملاقات خارج از بافت درمان و... 🔺جلسات خارج از کلینیک، فضای عمومی، کافه پارک و... 🔺سرزنش کردن و قضاوت کردن 🔺همدردی بیش از حد و غرق شدن در مشکل مراجع 🔺نصیحت کردن 🔺اشتراک گذاری مطالب داخل جلسات در فضای مجازی و محتوایی مانند رضایت مراجعین حتی اگر راضایت مراجع را کسب کرده باشد ( در اینستاگرام دیدم طرف فیلم جلسه رو گذاشته بود...) 🔺توافق نکردن درباره اهداف درمان و طول جلسات 🔺اگر دیدید تازه کاره، داشتن سوپروایزر یا یک نظارت کننده برای مشورت ضروریه 🔺اهل تعریف کردن از خودش باشه، و به شکل‌های مختلف از خودش تعریف و تمجید کنه 🔺بحث اخلاقی بکنه، یا ارزش‌گذاری بکنه. مثلاً بگه این رفتار زشته، دینی نیست، انسانی نیست و... 🔺 تحت تأثیر احساسات و هیجانات باشه. عصبانی شه، گریه کنه، بزنه زیر خنده و... https://t.me/mohammad_eynizadeh

♻️ همایش شاهنامه و امر سیاسی 🎙 مقصود فراستخواه https://t.me/mohammad_eynizadeh

♻️ در باب ناز پروردگی سالم و لوس شدن ناسالم کودکان در رابطه احساسی با کودکان لازمه که مهربانی و محبت بی‌قید و شرط و همیشگی باشه. اما تشویق و تعریف و تمجید موضوعی متفاوت است . تشویق باید مشروط به یک موفقیت و متناسب با آن به منظور ایجاد احساس بهتر در کودک به او ارائه دهید. به عبارتی نمیشه الکی کودک رو تشویق کرد، زیرا متوجه میشه که تشویق بی‌مایه و اساس است، و این باعث شک کردن کودک به فهم والدین از واقعیت میشه. مخلص کلام اینکه نه تنها مهر و محبت زیاد باعث لوس شدن کودک نمیشه، بلکه مطالعات نشان می‌دهند که برای رشد سالم، کودکان به دوره‌ای از ناز پروردگی نیازمند هستند. کودکان زمانی لوس میشن که نخست، مهر و محبت و توجه والدین رو به اندازه کافی دریافت نکنند. به عبارتی دچار کمبود محبت و مهر طلبی بشن. و عدم ارضای نیاز به توجه باعث درماندگی کودک و در نتیجه لوس شدن بشه. دوم، همانطور که در بالا توضیح دادم، الکی تشویق بشن و این باعث بشه که فهم درستی از تحسین نداشته باشند و رفتار تقویت نشه. در واقع وقتی رفتار درست کودک به شکل مناسب تشویق بشه باعث تقویت رفتار خواهد شد و توانمندتر میشن. اگر به کودکی که خط نوشتاری خوبی نداره، بگیم که تو بهترین خطاط هستی، در مدرسه متوجه تشویق الکی والدین میشه، این نه تنها باعث میشه که سایر تشویق های والدین رو الکی می‌دونه ، بلکه دچار سرخوردگی و لوس شدن میشه. ✍محمد عینی‌زاده 🔗 یادداشت برداری از کارگاه تعلیم و تربیت https://t.me/mohammad_eynizadeh

یکی از ویژگی‌های انسان‌ وارسته، شهامت مواجهه با حقیقت است. ما دلمون خیلی چیز‌ها رو می‌خواد، اما جهان از قرار دیگر است. میان آنچه که ما می‌خواهیم و آنچه که هست، تفاوت وجود دارد. ما از جهان عدالت و مهربانی و جاودانگی می‌خواهیم، اما رسم طبیعت رسم ریاضی_فیزیک است. زلزله به کودک معصوم فکر نمی‌کند. خشکسالی و کرونا به دختر نوجوان زیبای معصوم فکر نمی‌کند. ریزش کوه به پدر کارگر معدن فکر نمی‌کند... پذیرش تنازع بقا، شهامت می‌خواهد. تغییر در روند زندگی از همینجا شروع می‌شود... ✍ محمد عینی‌زاده https://t.me/mohammad_eynizadeh