ShEr vA dEklAme

نشد یک لحظه از یادت ، جدا دل زهی دل ، آفرین دل ، مرحبا دل ز دستش ، یک دم آسایش ندارم نمی دانم ، چه باید کرد ، با دل هزاران بار منعش کردم از عشق مگر برگشت ، از راه خطا دل   به چشمانت ، مرا دل مبتلا کرد فلاکت دل ، مصیبت دل ، بلا دل درون سینه ، آهی هم ندارم ستمکش دل پریشان دل ، گدا دل بشد خاک و ز کویت ، برنخیزد زهی ثابت قدم دل ، با وفا دل   به تاری ، گردنش را بسته زلفت  فقیر و عاجز بی دست و پا دل   ز عقل و دل ، دگر از من مپرسید چو عشق آمد کجا عقل و کجا دل تُ لاهوتی ، ز دل نالی ، دل از تُ حیا کن ، یا تُ ساکت باش یا دل 🎙#راحمه♥ #ابوالقاسم_لاهوتی

آمدی با نفست جان به جهانم دادی با همه خستگی ات عشق ،،نشانم دادی آمدی تا دلِ من سبز و بهاری بشود عطر یک مزرعه ی گل به خزانم دادی دلِ من سبز شد از عطر خوشِ بودنِ تو همه تن شعر شدم حسِ بیانم دادی با همان قهوه ی چشمانِ خمارت، عشقم! نفسِ شعر و غزل ، طبعِ روانم دادی کاشکی،، عاشقیِ با تو نباشد پایان که دمی قافیه ی دل نگرانم دادی #مهدی_شهسواری @bidad1356👈

مڪان‌ عـاشق زمان‌ شیدا روان‌ مجـنونِ یـڪ دلـبـر ڪه‌جان‌از اوست‌در پیڪر بیان‌ از اوسـت‌ پر گـوهـر عـنایـت‌‌ گـر حـمایـت‌ گـر اجابـت‌ گـر ڪـفایـت‌ گـر سـتایش‌ جو نـیایش‌ جو نـوازش‌ گر گـشایـش‌ گـر نشاط از او رَسـد برگُـل صـدا از اوسـت در بلبل از آن مــولا  از آن  والا از آن بــیتا از آن بــرتـر طـریـقت‌ او شـریـعت‌ او فـضـیلت‌ او حـقیـقت‌ او ســخاوت‌ او ســعادت‌ او ڪـجـا یـابـنــد از او سَـر از او دانش از او بـینش از او جوشـش‌ پدید آمد جـلالـے  لا یـزال  و بــے مـثالِ بــر هــمـہ سـرور دمـیـده‌ نــور در ظلـمـت به‌تب‌ صحت به‌لب‌ خنده فـڪـنـدہ سـایہ رحـمـت بـه‌ هـر جـنبنـدهٔ مـضطـر ڪـُنَد  زندہ  ڪُـنَد  بـنـدہ جـهان‌ از اوسـت آڪـنـده از آن  بـخـشنـدهٔ  ڪـیفـر از  آن  تابــنــــدهٔ   اَنـــور دهد نـعمـت ڪـشد مـنت بَرد  ذلـت ڪُـند  رحـمـت چه‌ بـی‌ علـت دهـد عـزت چه‌ بی‌ همتاست‌ این‌داور نـدارد  آہ  هـرڪـس  راهِ این دلـخواہ را طـے ڪرد نبیـنـد چـاہ  هرڪس رهـ نـمـاے اوســت ایـن یـاور وجـود از او  فـرود از او صــعودِ  در  سـجود از او شعارش‌جودوڪارش‌سود مـعــبـود یـســت‌ دُر پـرور شفا جـویان خـدا گـویان بـقا جــویان  ثـنا گــویان عـــــطا خـــواهــنــد از پـروردگارِ آسـمان گـسـتر چه‌ در صحرا چه‌ در دریا چه‌ در پنهان‌ چه‌ در پیـدا هویدا نقشِ هستی‌ بخش هـر دم‌ مـے گــشـایـد در جهان‌ گـردان نهان‌ پویان روان‌ ڪاوان به‌ هر دوران اگـر هـمـراہ هــم گــردنـد در وصــفـش شـوند ابـتر فلڪ‌حیران از این‌سلطان از این‌ بـرهــانِ بــے پایان مـلڪ بی‌ وقـفـہ سـبحان گــوے ایــن تابانِ‌ نام آور  ندارد عیـب و داند غیب این‌ زیـباے خوش‌ سیرت نـهان‌ بیـناے بــے صـورت‌‌ عجب‌شاهیست‌این‌محشر