GHOSTEEN | شبح

من با این چشمان مضمونِ کدام اسطوره‌ام جز غم؟ این‌جا مدار حرف‌ها بر چیز‌هایی دلالت دارد چیزهایی که قلب را فاسد می‌کند حالا اهتمام‌کنم؟ که پا پس کشد پا پس کشم که پا پس کشی از غرقیدن، اندرونِ دو ذغال‌تیله‌یِ در سرم. که این چشمان، من با این چشمان، من با این چشمانِ مغروقم، این چشمان مغروق در غم را به جایی برید که تاریکی‌ست سراسر تاریکی‌ست. حالا که می‌دانم نور غم‌هارا نمایان می‌کند نور غم‌هارا نما نور غم‌هارا نور غم نور ن. غم که خوراکِ زیبایی نیست تا به خوردِ چشم دهی. _از نور گریزان باش. تاریکی خانه‌ی توست.

این صدا از داخل خونه ضبط شده. نه دم پنجره و نه بیرون.

در جنگل‌های گیلان یحتمل آتش سوزی داریم. ای بابا.

یه رعدوبرقی تو رشت زده شد که ۱۰ ثانیه صداش طول کشید. نایس

تحمل نکن.

از نظرم، کسی که بتواند از نفرتش بنویسد نویسنده‌است. بیان عشق با کلمات کاری ندارد. اما بیان نفرت و خشم کار هرکسی نیست‌. کسی که خوب می‌تواند عصبانیت و تنفر درونش را به رشته‌ی تحریر درآورد درکی عمیق‌تر از همه‌چیز دارد. چرا که هرچه در اعماق چیزها فرو برویم جز تاریکی و کثافط چیزی دستمان را نمی‌گیرد. از این‌روست که تنفر جوانه می‌زد بر مسند زندگی و دیگر دنیارا نمی‌شود روشن دید و نمی‌شود عاشقانه زیست.

خودکشی کردن روش انسان‌های مرفه است. اگر من هم در حمام خانه‌مان وان داشتم تا به حال ۲۰۰ بار مرده بودم. شاید هم ۲۷۸ بار. یا ۱۹۶۳ بار.

دیگه حال ناله‌کردن هم ندارم. گرم هم هست.