کافه‌ای‌به‌صرف‌سیگار

نمیگم ازت متنفرم ولی دوستتم ندارم نمیگم در موردت سنگدلم ولی مورد توجهمم نیستی نمیگم دیگه باهات صحبت نمیکنم اما با ذوق هم دیگه راجبت حرف نمی‌زنم؛ پیچیده‌اش نکنم عزیزِ قدیمی خیلی وقت است که قلبم دل کنده از تو، دیگر هرگز کثیف ترین ساندویچ های شهر را کنار خیابان تست نخواهیم کرد، صدای قهقهه ما در کوچه ها نخواهد پیچید و زیر باران نمی‌رقصیم، آهنگ های مورد علاقه‌ام را نخواهی شنید و در تاریک ترین لحظات زندگی‌ام حضور نخواهی داشت، شاید اگر محبتت را به من هدیه می‌دادی هیچگاه این اتفاق رخ نمی‌داد و آسمان از این جدایی طوفان به پا نمی‌کرد و درخت ها بی تابی نمی‌کردند، اِی عزیزِ قدیمی هرجا که غمگین شدی یاد من را فراموش نکن، یاد دستان گرم من که می‌توانستند بهترین دلگرمی برایت باشند اما نخواستی، نخواستم ، نخواستند ، نشد.

شبی‌ از میان‌ِ اینهمه‌ درد، امید‌ می‌‌روید

شبی‌ از میان‌ اینهمه‌ درد، امید‌ می‌‌روید.

؛

این واقعیت ها غرق کرده قایق بی پارویه منو تا تَه.

از سخن لبریز و از گفتار خاموشیم ما.