-ˋˏ Melitown (OFF) ˎˊ-

اینجا رو خیلی دوستش دارم دفترچه خاطرست برام یا میشه گفت عین یه خونه با تموم تجربه ها حس ها و… و شماهایی که توی این یک سال تقریبا دورم بودین و خیلی حس خوبی بهم داد بودنتون🤍✨ چنلو برای یه مدتی میخوام آف کنم ولی دیلیتش نمیکنم چون برام با ارزشه و شاید بعد یه مدت حتی برگردم بهش اگه دوست داشتید که بمونین خوشحال میشم و اگر نه …🫂❣️

همه‌چی برام مبهم و نامشخصه. از حال الانم تا آرزوها و برنامه‌ها و آینده. مثل آدم عینکی که عینکشو گم کرده باشه و بدون اینکه چیزی ببینه به مسیرش ادامه میده. تو مسیره؟ بله. ولی معلوم نیست اصلا اون مسیری رو میره که دلش می‌خواد یا نه. ممکنه ته یکی از این مسیرهایی که نمی‌بینه دره باشه. همه‌چی مبهم و سخت و ترسناکه.

گفته بودم عاشق می‌شوی!

حالم مثل اون تیکه‌ای که شجریان میگه: «نذر کردم گر از این غم به در آیم تا در میکده شادان و غزل خوان بروم.»

قبلا فکر میکردم این که میگن فقط خودتی و خودت یه شعار منفیه که توش مقدار زیادی بدبینی قاطیه‌ یکم که گذشت دیدم یه حقیقته، اینجا فقط خودتی و خودت و ما همه تنهایی‌هایی هستیم که دور هم جمع شدیم. چیز بدی نیست، چیز دردناکی نیست. فقط یه حقیقت زندگیه. آسمون آبیه، درخت سبزه، آب جاریه و ما انسان‌ها هم فقط خودمون رو داریم.

🐤

‏با شروع هر ترم جدید، یه دور به مسیر زندگیم شک می‌کنم.

😂

تنها کاری که باید می‌کردم، این بود که تا صبح فکرم را خوب و سالم نگه دارم تا دوباره کارم را از سر بگیرم. - پاریس جشن بی‌کران؛ ارنست همینگوی.