آوای مانا

غریبه اون آدمی نیست که تا حالا ندیدیش یا فقط از کنارش رد شدی، غریبه اون آدمیه که یه شبه تموم حرفا و قولاش رو یادش رفته و عوض شده. غریبه ها فراموش نشدنی ترین آدمای زندگیمونن.

مهران یاوری یه جا در وصف تنهایی میگه: "ما بلد نبودیم نگهت داریم ولی خودتم نخواستی بمونی. خیالی نیست تنهایی مگه چشه؟ دریا رو نمیشه تنهایی رفت؟ میشه! بارون نمیباره تنهایی؟ میباره! بهار نمیاد تنهایی؟ میاد پاییز چی؟ اونم میاد... سردتم بشه میتونی یه پتو بندازی دور خودت و به دست یارم هیچ احتیاجی نیست... یعنی میخوام بگم همه این کارا رو میشه کرد.. تنهایی!!" +ولی با تو یه جور دیگه اس

چه‌ها با جان خود دور از رخ جانان خود کردم مگر دشمن کند اين‌ها که من با جان خود کردم طبيبم گفت درمانى ندارد درد مهجورى غلط مى‌گفت خود را کشتم و درمان خود کردم ...

تصادفی بایکی آشنامیشی بعداون کل داستان زندگیتو درک میکنه،ازت جوری مراقبت میکنه که هیچکسی تاحالااینجوری مراقب قلبت نبوده،جوری حرفاتومیفهمه که هیچکسی توتموم این سالهانفهمیده. درست مثل اینکه خدا بعد از یه عالمه سختیا یکیو میاره میگه: ببین هنوزم هواتو دارم.

دقت کردید خیلیامون چقدر دقت می‌کنیم تو حرف زدن؟ چقدر سعی می‌کنیم کسی از لابلای حرفامون بو نبره که دل‌اندرونمون چه خبره. صرفنظر از دلیلش، اصل این موضوع خیلی تلخه. جین وبستر میگه «و چقدر غم‌انگیز است، که آدم تمام‌وقت مراقب باشد، تا آنچه را احساس می‌کند به زبان نیاورد».

سلام دوستان صبحتون بخیر

در راه مشهد شاه عباس تصمیم گرفت دو بزرگ را امتحان کند!! به شیخ بهایی که اسبش جلو میرفت گفت: این میرداماد چقدر بی عرضه است اسبش دائم عقب می ماند. شیخ بهائی گفت: کوهی از علم و دانش برآن اسب سوار است، حیوان کشش اینهمه عظمت را ندارد. ساعتی بعد عقب ماند، به میر داماد گفت: این شیخ بهائی رعایت نمیکند، دائم جلو می تازد. میرداماد گفت: اسب او از اینکه آدم بزرگی چون شیخ بهائی بر پشتش سوار است سر از پا نمی شناسد و می خواهد از شوق بال در آورد. این است "رسم رفاقت..." در "غیاب" یکدیگر" حافظ آبروی" هم باشیم...

نوشته بود تنها چیزی که آدم حق داره در موردش خسیس باشه عمره! عمرمون رو نذاریم پای آدمای اشتباه...

‏سعدی نمیاد بگه: «خاک تو سرت که منو ول کردی و با یکی کمتر از من رفتی تو رابطه‌»؛ میاد این‌طور می‌گه: «ببین که از که بریدی و با که پیوستی».