ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΔΡΑΣΗ

Συνοπτικά λοιπόν, την ευθύνη για τις μειωμένες κινητοποιήσεις υπέρ της Παλαιστίνης δεν την φέρουν οι αγωνιζόμενοι φοιτητές, ούτε υπάρχει έλλειψη αυθορμητισμού. Αν μη τι άλλο δηλαδή. Μοναδικοί υπεύθυνοι δεν θα μπορούσαν να ήταν άλλοι από τους φοιτητοπατέρες των «όλα τα δικαιώματα στο πτυχίο» και των «ακούστε καλά τι λένε οι φοιτητές» που έχουν μετατρέψει το φοιτητικό κίνημα σε προπόνηση για τον μελλοντικό συνδικαλισμό. Δεν είναι δα τυχαίο το ότι όλοι αυτοί αργότερα αυτοπαρουσιάζονται ως «αγωνιζόμενοι δάσκαλοι», «συνδικαλιστές μηχανικοί», «μαχόμενοι αρχαιολόγοι» και όχι ως στελέχη πολιτικών φορέων. Οι άνθρωποι νιώθουν ένα τεράστιο δέσιμο πρώτα με την φοιτητική ιδιότητά τους, κατόπιν με το επάγγελμά τους. Λογικό δεν είναι; Στα αμφιθέατρα και στα συνδικάτα μπορούν να παριστάνουν τα αφεντικά, έξω στην αγορά όμως είναι αδύναμοι σαν μυρμήγκια. Το φοιτητικό κίνημα λοιπόν πρέπει να στηρίξει και να ζυμωθεί με τις δυνάμεις οι οποίες θέλουν να σπάσουν αυτό τον φαύλο κύκλο και δεν αντιμετωπίζουν το Πανεπιστήμιο ως μία στάση πριν την αγορά εργασίας, αλλά ως έναν χώρο πολιτικοποίησης και ως ένα προγεφύρωμα απ’ όπου μπορεί να ξεκινήσει μαζική αντεπίθεση προς τα έξω. Εν προκειμένω, δεν θα ΄πρεπε να παραμείνει στα «έξω η πολεμική βιομηχανία του Ισραήλ από τις σχολές» αλλά η πολιτική δράση να έχει ως αίτημα την πλήρη διακοπή σχέσεων με το Ισραήλ, και να πέσει η κυβέρνηση που αποτελεί συνένοχη στη γενοκτονία της Γάζας. Τότε και μόνο τότε θα μπορούμε να μιλήσουμε για διεθνιστικό κίνημα και όχι για διεθνείς φοιτητικές κινητοποιήσεις.

Μεθαύριο στις 19.00 θα λάβει χώρα η παρουσίαση της μπροσούρας «τα εθνικά θέματα, ο πατριωτισμός και η αριστερά» στα γρασίδια της Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ.

Είναι το afd ή η λεγκα του βορρα ή η λεπεν αντίιμπεριαλιστες; Τι πάθηση είναι αυτη που έχει πιάσει τελευταία ορισμένους με την ήττα του νάτο; Οι φασίστες δεν έρχονται για να ακυρώσουν, αλλά για να ενισχύσουν τον ιμπεριαλισμό. Να γεμίσουν εθνικιστικό δηλητήριο τους Ευρωπαίους μπας και πολεμήσουν στους νέους αποικιακους πολεμους εναντίον της ρωσιας και του "ισλαμ". Ή μήπως πιστεύουμε τους δεξιούς, όπως κάποτε ο Σαμαράς ήταν αντιμνημονιακος ή η Λεπέν και η μελονι έλεγαν κάτι περίεργα για τη ρωσια. Η άκρα δεξιά δεν πρόκειται να υποχωρήσει από τα στρατιωτικα μέτωπα, έρχεται να τα ενισχύσει κάνοντας πολιτικες πιρουέτες.

Ο πάγκος μας στο Ελευθεριακό Φεστιβάλ Βιβλίου στην Πλατεία Αριστοτέλους στην Θεσσαλονίκη. Θα βρισκόμαστε εδώ σήμερα, αύριο και μεθαύριο από τις 20.00 μέχρι κ αργά το βράδυ

Μπροστά σε ένα... λαικο μετωπο; Δεν είναι ατυχής ο ιστορικός παραλληλισμός. Και το 30' η ίδια στρατηγική ήταν. Συμμαχία με αστικά και μικροαστικά κόμματα ηταν με σκοπο την ανάσχεση του φασισμού και όχι μόνο. Όμως το ζήτημα είναι κατά πόσον αυτά τα μέτωπα ήταν όντως μέτωπα μάχης. Μπορούσαν δηλαδή να αδρανοποιησουν τις φασιστικές συμμορίες, να καθαρίσουν τις οργανώσεις τους και να αντιπολεμησουν τη προπαγάνδα τους; Η απάντηση είναι όχι, απλούστατα επειδή ήταν εκλογικά και όχι μαχητικά μέτωπα. Για αυτό κέρδισε ο Φασισμός τις ευρωπαϊκές χώρες πολιτικά. Έτσι και τώρα η πολιτική γραμμή αυτών των λαϊκών μέτωπων εναντίον της ακροδεξιάς τι θα λέει ακριβως; Ένας χυλός στο όνομα της διαφορετικοτητας, της ανεκτικοτητας, της αλληλεγγύης; Στα κρίσιμα ζητήματα όμως-εκει που κρίνεται η πολιτικη πειθω-τι θα λενε; Τι θα λένε για τον πολεμο; Για τον ευρωστρατο; Για τη πράσινη μετάβαση που γίνεται εις βάρος της τσέπης μας; Για τη κορονουστερια που στήριξαν πριν 2 χρονια; Αυτα τα μέτωπα είναι η πολιτική των απελπισμενων.

Η μάχη εναντίον του εξευγενισμού, είναι η μάχη εναντίον της Δύσης. Ο εξευγενισμός είναι μία από τις πλευρές του εσωτερικού μετώπου που οργανώνουν τα ευρωατλαντικά αφεντικά εναντίον των προλετάριων στο εσωτερικό της χώρας. Για αυτό και οι αγώνες εναντίον του εξευγενισμού πρέπει να εμποτιστούν με το πνεύμα της αντιπαράθεσης με την αυτοκρατορία, και των ειδικών μορφών που λαμβάνει αυτή στην Ελλάδα. Διαφορετικά ο αγώνας καταλήγει να είναι εξαιρετικά μερικός. Η μάχη για την ακρίβεια περιορίζεται σε ορισμένες συμβολικές κινήσεις αυτομείωσης των τιμών σε σουπερ μάρκετ, tourists go home, και δεν δένεται με μία συνολικότερη αναμέτρηση με το σύστημα, όσο αξιόλογες κι αν είναι. Για αυτό είναι σημαντικό να συνδέουμε το μερικό με το γενικό, την γενικότερη μάχη για την ήττα της Δύσης. Τα οικονομικά πλοκάμια τα οποία καταληστεύουν το κόσμο στην Ελλάδα δεν λειτουργούν δίχως πολιτικές και εν τέλει στρατιωτικές εγγυήσεις. Στο βαθμό στον οποίο αισθάνονται και είναι πραγματικά ασφαλές το ευρωνατοϊκό πρότζεκτ κυριάρχησης του πλανήτη, τόσο αυτό θα αντανακλάται και σε χειρότερους συσχετισμούς δύναμης με τους προλετάριους εντός της Δύσης. Όσο η αστικη τάξη αισθάνεται δυνατή και με αυτοπεποίθηση, όσο τα πράγματα πηγαίνουν καλά τόσο θα έχει την δυνατότητα να αξιοποιεί αυτή τη δύναμη για να χειροτερέψει περαιτέρω τους όρους διαβίωσης των φτωχώτερων στρωμάτων στη κοινωνία.

Ξεκίνησαν οι προγραφες από τους αυλικούς του νατο στη δημοσιογραφια. Στο στόχο τους το ΚΚΕ. Ζούμε σε εποχές που τηρείται μηδενική ανοχή για όσους ξεφευγουν από το νατοϊκο κοπάδι.

Κριτική εξ αριστερών στο ΚΚΕ γίνεται μόνο από την Αριστερά και όχι από τυχάρπαστους, εναλλακτικοχίππηδες οι οποίοι είναι μέρος του προβλήματος. Ο υποψήφιος ευρωβουλευτής του Μέρα 2,5 Jo Di θεώρησε πως μία «ώριμη» κριτική κατά του ΚΚΕ είναι ένα τραγούδι όπου το μόνο που μας λέει είναι πως το ΚΚΕ «είναι δεκανίκι της ΝΔ» και ότι «είναι ομοφοβικό κόμμα». Θαρρείς και αυτό είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα του ΚΚΕ. Αντί να κάτσει να δει τι πήγε λάθος με το κόμμα του και πάλι δεν έπιασε το 3%, είπε να βγάλει τα απωθημένα του δεξιά κ αριστερά. Τα ίδια ακριβώς έκανε πέρυσι και ο Γιάνης Βαρουφάκης όπου κατηγορούσε την «εκφασισμένη κοινωνία» για την συντριπτική νίκη της ΝΔ και το 2,5% του Μέρα. Ας κοιτάξουν λοιπόν καλύτερα το κόμμα τους, ένα προσωποπαγές μόρφωμα που έχει μαζέψει τους πάντες από την ΑΡΑΣ μέχρι τους πουκαμισάτους εναλλακτικοχίππηδες και την ταυτοτική λαίλαπα, χωρίς συγκροτημένη ιδεολογία και πολιτική και με τον Βαρουφάκη τον ίδιο να είναι ο μοναδικός παράγοντας ενότητας και ας αφήσουν την χαζομάρα αν δεν θέλουν στις επόμενες εκλογές να γίνουν Μέρα 0,5.

Όσον αφορά την χθεσινοβραδυνή εκλογική αναμέτρηση, υπάρχει και κάτι άλλο το οποίο δεν πολυσχολιάστηκε (και κακώς) από την αριστερά. Για ώρες (κ μέχρι τώρα) στα τοπ 10 του ελληνόφωνου τουίτερ κυριαρχούσαν τα hashtags #Ροδόπη, #Τούρκοι, #Θράκη. Ο δε Βελόπουλος το σχολίασε ζωντανά όταν κλήθηκε για δηλώσεις στα κανάλια και μίλησε για «πρόβλημα», ενώ λογαριασμοί που συνδέονται με την δεξιά και την άκρα δεξιά ξεκίνησαν ήδη από χθες να μιλάνε για ΜΙΤ, Τουρκικό Προξενείο, τουρκικό δακτύλιο. Είναι νωρίς ακόμα για συμπεράσματα αλλά αναμένεται ότι για το επόμενο χρονικό διάστημα θα υπάρχει διαρκής αναφορά στην Θράκη και στον «τουρκικό δακτύλιο» όποτε έρχονται στην επικαιρότητα τα ελληνοτουρκικά και μένει να δούμε αν θα επιχειρηθεί κάποια κλιμάκωση από πλευράς κράτους (και παρακράτους) εις βάρος της μειονότητας

Πολύ θετικά νέα έρχονται από τη Νότια Οσσετία όπου με 1472 ψήφους και συγκεντρώνοντας ένα ποσοστό του 7,12%, το Κομμουνιστικό Κόμμα πήρε έδρες στο Κοινοβούλιο της χώρας