Vision of Light ✨

"Let goed op wanneer je oren beginnen te rinkelen. Je oor rinkelt wanneer je je vibratie verhoogt, afstemt op hogere frequenties, spirituele downloads integreert, inzichten van je Spirit(s) ontvangt of hogere dimensies van de werkelijkheid waarneemt. Eén oor kan afzonderlijk rinkelen of beide oren tegelijkertijd. Dit is normaal om te ervaren, naarmate je vordert op je Ascentiereis." Als jong meisje had ik vaak last van (midden)oorontstekingen. Daarmee was ik een 'oren-kind' zoals men dat toen noemde. Scherpe stekende pijn, al dan niet uitstralend naar mijn kaken/hals, was mij niet vreemd. Evenals de doofheid, oorsuizen, fluit- en pieptonen dat daarmee gepaard kon gaan. Soms alles tegelijk want ook dat was mogelijk. Hoorde ik niet wat mijn moeder zei maar wel die irritante hoge fluittoon in één of beide oren. Naarmate ik ouder werd namen de ontstekingen af. De laatste keer, van wat ik mij kan herinneren, was rond mijn 9de jaar. Op de camping van mijn oom en tante, waar ik toen logeerde, had ik in het zwembad gedoken en onder water gezwommen. Van mijn moeder mocht ik dat niet en daarom deed ik het stiekem. Met alle gevolgen vandien. Die middag kreeg ik oorpijn maar ik durfde niks te zeggen. Een dag later brachten mijn oom en tante mij naar huis. Mijn moeder zag direct wat er scheelde. Die avond brak mijn oor door en dat was de laatste keer dat ik dergelijke pijn ervoer. Wel bleef ik de hoge fluit- en pieptonen geregeld horen. De ene keer meer dan de andere keer en dat ging niet zachtzinnig. Waar dit geluid vandaan kwam? Ik had geen idee. Zelf heb ik dit lange tijd als gevolg van de oorontstekingen beschouwd. Iets wat bij me hoorde en ik heb het om die reden nooit tegen mijn ouders verteld. Ik herinner me dat ik meestal op zondagen deze geluiden in mijn oren had. Daarbij ervoer ik altijd een zekere mate van eenzaamheid. Ondanks mijn jonge leeftijd, verwonderde ik mij hierover. Want eenmaal maandags was zowel het hinderlijke geluid als ook het eenzame gevoel verdwenen. Pas sinds enkele jaren ben ik me bewust van wat de fluit- en pieptonen inhouden. In 2019 kwam naast deze tonen ook geregeld 'gerinkel' en/of 'getik' voorbij. Meestal in het rechter oor. In datzelfde jaar had ik een paar keer contact met een paar leden van mijn Kosmische familie. Ze stonden steeds, hoe kan het bijna anders, aan mijn rechter zijde. Toen werd me duidelijk dat al deze geluiden te maken hadden met het verruimen van het bewust-zijn. Dat verklaarde voor mij (deels) ook het eenzame gevoel dat ik als kind zo vaak had ervaren. Het was een onbewuste heimwee naar (t)huis. Inmiddels kan ik de verschillende geluiden 'onderscheiden'. Althans, ik weet welke fysiek zijn en welke energetisch. Fysieke geluiden zijn bij mij de lage bromtonen en bepaalde fluit- en pieptonen. Meestal verergerend wanneer ik het druk heb of veel stress ervaar. Andere fluit- en pieptonen en tikkende of rinkelende geluiden kan ik als energetisch beschouwen. Vandaag de dag ervaar ik het als zeer rustig. Er is geen sprake van energetische geluiden in mijn oren. Dit door de uitdagingen in mijn leven mbt mijn vader welke om een aardse aanpak vragen en waarin er even geen ruimte is voor energetische zaken. Maar ik weet dat 'ze' ergens bij me zijn. Wanneer alles in rustiger vaarwater is, zal ik het weer horen en dan klinkt het vast als 'muziek' in mijn oren. In allesomvattende licht en liefde.✨ NB: Sluit altijd medische oorzaak uit.

Jaren geleden ontmoette ik een vrouw. Ze kwam als collega in het ziekenhuis werken en ze vertelde vanuit het hoge Scandinavië terug verhuisd te zijn naar Nederland. Hoewel ze Nederlandse is, zijn haar kinderen geboren en opgegroeid in Scandinavië. Ze hadden daar geen mobiele telefoon en televisie keken ze amper. De dichtstbijzijnde buren woonden een paar kilometer bij hen vandaan. Het leven was er rustig en er werd weinig stress ervaren. Terug in Nederland ervoer deze collega het leven als chaotisch en druk. Desondanks vond ze haar draai en pakte ze haar ‘oude’ leven op. Ze liet weten dat het voor haar kinderen wennen was maar dat ze het wel leuk vonden hier in Nederland. We werkten op een grote afdeling en ik sprak haar pas weken later weer. Toen vertelde ze dat ze, na een rustige start van wennen aan het dagelijkse leven en school, begon te merken dat haar kinderen drukker in hun gedrag werden. Volgens haar reageerden ze overgevoelig en leken ze moeite te hebben met het verwerken van de vele prikkels. Iets wat haar logisch leek aangezien ze ineens een mobiele telefoon hadden, veel meer contact hadden met leeftijdsgenootjes en in een woonwijk woonden. Ze ervoer dat het tempo hier in het drukke Nederland hoger lag dan in het rustige Scandinavië. Maanden later sprak ik haar weer en vroeg ik hoe het met haar kinderen ging. Toen bleek het slecht met ze te gaan. Zowel thuis als op school konden ze hun draai niet vinden. Ze waren in een traject beland waarbij ze verschillende onderzoeken hadden ondergaan en waarbij ze alle drie op het punt stonden om de diagnose AD(H)D te krijgen. Iets dat in Scandinavië niet aan de orde was. Vooral op school liepen de kinderen vast en waren ze disfunctioneel geworden. Dit alles had een grote impact op het hele gezin. De vrouw linkte het aan de overload aan prikkels en wist niet wat ermee te doen. Het was zowel bijzonder als bizar om te constateren dat deze kinderen, die het altijd goed deden, in een betrekkelijk korte tijd zo waren afgegleden door ‘slechts’ de energetische invloeden en elektrosmog die ze te verduren kregen. Dat dit aan de orde was, werd me tijdens de gesprekken met de vrouw namelijk wel duidelijk. En zo probeer ik bij mijn eigen kinderen en mezelf zoveel mogelijk de elektrosmog te beperken. Maar heel eerlijk? Er is bijna geen houden aan. Goed aarden door mezelf te verbinden met moeder Aarde is wat me dan rest. In allesomvattende licht en liefde.✨

"Terwijl ik op de bank zit, hoor ik iets tegen het raam tikken. Ik loop erheen en kijk naar buiten. Behalve de achtertuin zie ik verder niets bijzonders en ik loop terug naar de bank waar ik ga zitten. Er wordt weer getikt. Ik loop weer naar het raam en wanneer ik naar buiten kijk, hoor ik hetzelfde getik. Het komt van onderen. Ik kijk naar beneden en zie een roodborstje. Het vogeltje zit op het raamkozijn. Het tikt hard tegen het raam en stopt zodra ik door mijn knieën zak. Wat bijzonder dat hij niet wegvliegt, denk ik verwonderd. Ik bekijk hem uitvoerig terwijl hij rustig blijft zitten en om zich heen kijkt. Af en toe tikt hij tegen het raam. Voorzichtig kom ik dichterbij en probeer in zijn oogjes te kijken. Het roodborstje kijkt me ineens doordringend aan. We zitten oog in oog met elkaar en alleen het raam tussen ons in. Ik zie dat één oogje blind is. Het is witgrijs van kleur en staart me afwezig aan. Mama was blind aan hetzelfde oog, denk ik verschrikt. Badend in het zweet word ik wakker." Van oudsher wordt het roodborstje beschouwd als een bijzondere vogel. Volgens een bepaalde legende haalde een roodborstje een doorn uit de krans van Christus aan het kruis. Hij prikte zich hierbij aan zijn borst waardoor deze rood kleurde en dit is altijd zo gebleven. Roodborstjes worden beschouwd als boodschappers van de geestelijke wereld. Tegenwoordig lijken de vele verhalen van roodborstjes die aan rouwende verschijnen, deze theorie te bevestigen. Uit: Een hemelse boodschap https://www.visionoflight-healing.nl/Een-Hemelse-Boodschap

Op een avond lag ik op bed nadat ik mezelf een healing had gegeven. Dit omdat ik chronische rugpijn had. Ik stond op het punt in slaap te vallen toen ik ineens een gedaante bij mijn bed zag staan. Hij hield een Ankh recht voor zich uit gestoken, kwam dichterbij en plaatste het energetisch diep in mijn buik ter hoogte van het buikchakra. Daarna verdween de gedaante en viel ik in een diepe slaap. De volgende ochtend werd ik wakker en dacht direct aan de Ankh. Ik had geen idee wat het symbool inhield en zocht de betekenis op. Ik las dat het staat voor het eeuwig leven na de dood, in het Egyptische schrift. Een oud Egyptisch krachtssymbool. Vanaf die dag kreeg ik het symbool niet meer uit mijn hoofd. Dat was eind 2019; een jaar waarin ik verschillende energetische ervaringen had opgedaan. Dit was zo'n ervaring waarbij mij iets vanuit het Universum werd aangereikt. In januari 2020 schreef ik me op de valreep in voor een cursus healen met de Ankh. Er was heel 'toevallig' nog één plek vrij en zoals het blijkbaar moest zijn, werd mijn chronische rugpijn met de dag erger. Op mijn werk en in mijn dagelijks leven functioneerde ik amper. Een paar dagen later kreeg ik het gevoel dat de rugpijn iets met mijn vader van doen had. Omdat ik in die tijd ‘mantelzorger’ van hem was, linkte ik het daaraan. In februari had ik mijn tweede lesdag 'healen met de Ankh'. Er werd om een proefpersoon gevraagd om de voorouderlijke familielijnen te neutraliseren/healen. Ik wierp mezelf op want vanuit mijn ‘helderweten’ wist ik dat er op dit gebied iets moest gebeuren. Dit werd bevestigd want wat een oefening moest zijn, werd een heuse behandeling. Er bleek een spirituele vloek op vaders voorouderlijke familielijn te zitten. Karmische beladenheid. Deze werd geneutraliseerd en mijn rugpijn verdween letterlijk direct. Een wonderlijke ervaring. De afgelopen jaren had ik geregeld pijn in mijn rug. Ik vroeg mezelf dan af of dit iets met mijn vader van doen had. Dit bleek meestal zo te zijn. Het vertelde me over zijn fysieke gestel en eenmaal in mijn bewust-zijn vloeide die pijn bij mij dan weg. Ondertussen gaat de energie van de Aarde omhoog. Het zorgt er voor dat er van alles aan de oppervlakte komt. Collectief en individueel. Fysiek dan wel mentaal vraagt het om aandacht. Voor velen is het voelbaar. Wellicht ook voor jou? Stem daar eens op af en zie wat je wordt aangereikt. Heb een fijne zondag. In allesomvattende licht en liefde.✨

De laatste dagen zie ik verschillende 'geslaagden' berichten voorbij komen. Vorig jaar plaatste ik zelf ook een bericht over het slagen voor het VO van mijn dochter en volgend jaar zal ik dat ook doen voor mijn oudste zoon als hij slaagt. Net als vorig jaar zag ik gisteren ook berichten voorbij komen over hoe men over de 'geslaagden' berichten denkt. Zo zou de jeugd met het behalen van hun diploma geprogrammeerd zijn en de ouders van deze kinderen geïndoctrineerd, niet wakker, onbewust of wat al niet meer. Persoonlijk vind ik dergelijke berichten te kort door de bocht. Ik begrijp zeker welk punt iemand probeert te maken. Toch vraag ik me oprecht af waarom iemand dit op zijn/haar tijdlijn meent te moeten vermelden zonder te weten wat er zich daadwerkelijk achter die 'geslaagde' berichten en/of foto's afspeelt. Het ligt volgens mij genuanceerder. Of we het nou leuk vinden of niet. Uiteindelijk zitten we allemaal in dezelfde matrix. Dat noemen we 'het aardse leven'. We mogen vanuit ons helder bewust-zijn dit leven hier op Aarde ervaren en iedereen doet dat op zijn/haar eigen manier. Zelf hebben we drie kinderen welke we van jongst af aan weerbaar maken voor 'het systeem' en daarmee ook voor het onderwijs. Gewoonweg door dingen openlijk te bespreken en onderwerpen van verschillende kanten te belichten. Namelijk vanuit de 'reguliere' kant en de 'alternatieve' kant. Dat is onze aanpak en dat werkt vooralsnog prima. Voor een ander hoeft dit niet zo te zijn. Was ik vorig jaar trots op mijn dochter dat ze was geslaagd? Jazeker. Het 'papiertje' an sich interesseert mij echter geen ene fluit. Dat is het eindresultaat van een ernstig falend systeem. Meer dan ooit was dat zichtbaar daar er procentueel meer kinderen waren gezakt dan voorgaande jaren en zeker van voor de plandemie. De post-lockdown generatie noem ik ze. Het zal me daarom niet verbazen dat het dit jaar niet anders is. Uit eerste hand weet ik dat veel kinderen uit een 'onbewust' gezin komen. Zij gaan volop mee in het systeem of de matrix. Vooral de prestaties zijn dan van belang en het proces vooraf is ondergeschikt. Binnen ons gezin heeft het proces echter prioriteit. Het 'papiertje' staat voor ons als een afronding van dat proces. En ja, helaas is datzelfde papiertje in de meeste gevallen noodzakelijk voor het vervolg van je studie en/of baan. Vooralsnog want ik ben er van overtuigd dat het anders gaat worden. Tot die tijd houden wij ons bezig met zaadjes planten in het systeem en het proces van onze kinderen. Zo is onze oudste zoon zijn hele vriendengroep in de klas kwijtgeraakt. Dit omdat hij geen prikken nam. De rest ging bijv naar de McDonalds waar hij zonder qu-er pas niet naar binnen mocht. Buitengesloten worden en jezelf dan toch staande weten te houden op school is een pittig proces. Hij heeft dat allemaal doorstaan. Wij als zijn ouders hebben alle kanten van die situatie trachten te belichten en gelukkig was hij zelf in staat om dat (in) te zien. Nu achteraf nog meer dan toen. Volgend jaar zal hij als het goed is ook slagen voor VO. Dan ben ik ook super trots. Niet zozeer op het eindresultaat in de vorm van een diploma maar echt wel om zijn proces. Voor mij is hij namelijk al geslaagd. Evenals de andere twee kinderen. We zitten dus allemaal in meer of mindere mate in de matrix of 'het systeem'. Hoe iemand daar invulling aan geeft laat ik bij die ander. Voor mij is het leven en laten leven. In mijn optiek is precies dat wat er deze periode van de mensheid wordt gevraagd. In allesomvattende licht en liefde. ✨