It's about mas.

[ غم همه ی حالم را توی سینه ی من جا داده بودند. به جای هوا انگار سرب می بلعیدم، گفتم: نمی دانم چرا یکهو دلم گرفت. و مگر نمی شود آدم در کودکی یاد سال های بعد بیفتد؟ ] _عباس معروفی.

[ دویدم و در راه فکر کردم که من چه یادی دارم، چرا یادم به وسعت همه ی تاریخ است؟ و چرا آدم ها در یاد من زندگی می کنند و من در یاد هیچ کس نیستم؟ ] _عباس معروفی.

[ _ خندیدم و گفتم: تا به حال کجا بودید؟ + دنبال شما میگشتم، گمتان کردم. خدا نکند آدم چیزب یا کسی را گم کند، مثل سوزن می‌شود که اگر تمام‌ خانه را زیر و رو کنی پیداش نمیکنی، فرش را وجب به وجب دست می‌مالی، امّا نیست. ] _عباس معروفی.

[ ماشاالله آهنگر گفت: آقای دکتر، تمام‌ عمرم روی اهن‌ پتک کوبیدم؛ اما هیچوقت مثل امروز خسته نشده بودم. ] _عباس معروفی.

تا الآن هنوز بارون می‌باره. هوای مورد علاقه‌ام.

می‌رفتم بیرون که بارون اومد. بارونِ زیاد‌. موزیک پپرونی-بمرانی پلی شد و مامانم گفت چه موزیک مناسبی! باهم با پپرونی خوندیم تا رسیدیم به مقصد.

امروز.

امشب، شبِ تبدیل‌ غم‌های بزرگ به کروسان‌های کوچیک بود. 🥐

خسته‌ام. اصلا انرژی و حال ادامه دادن فعالیت‌های روزانه‌مو ندارم. وضعیت اضطرابم در سطح خیلی داغونیه. له‌ام و فقط دلیل پیدا می‌کنم برای وصل شدن به زندگی. دارم فرو می‌رم دوباره، دوباره‌.

چای، خونه‌ی مادربزرگه. ☕️